ด้วยความกังวลว่าจะทำตัวแปลก ๆ ให้คนอื่นสังเกตเห็นความผิดปกติ ฉันจึงหลีกเลี่ยงการพบเจอกับใคร เข้ามาอยู่ในห้องนอน เปิดแอปนิยายอ่าน
ฉันหาเรื่องนั้นเรื่องที่รอนักเขียนอัป ทว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ และในแอปก็มีแต่เรื่องที่ไม่คุ้นตาเลย
ก็อย่างว่านี่มันเรื่องแต่งขึ้นนี่นา…
เปลี่ยนใจไม่อ่านนิยายแล้ว ฉันรื้อห้องห้องนี้ จะได้เก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุด ได้เจออัลบั้มรูปถ่าย เป็นการจัดงานแต่งงานกันแบบเล็ก ๆ แค่สวมแหวนกัน แขกเหรื่อก็ไม่มี มีแค่เพียงรักและครอบครัวคุณเวลล์
“ทำไมถึงแต่งงานกันได้นะ” ฉันจะถามใครได้ล่ะเนี่ย นักเขียนก็ไม่ได้เขียนไว้แต่แรก เปิดตอนแรกมานางเอกก็ไปจดทะเบียนสมรสกันแล้ว
‘เธอทำให้ฉันต้องจดทะเบียนสมรสกับเธอได้ สักวันฉันก็จะทำให้เธอต้องจดทะเบียนหย่ากับฉันได้เหมือนกัน’ ฉันยังจำคำพูดที่คุณเวลล์พูดหลังจากที่จดทะเบียนสมรสได้อยู่เลย เขาพูดต่อหน้าผู้คนมากมาย ฝ่ายนางเอกก็ได้แต่ก้มหน้างุด น
