“อย่าดื้อกับคุณครูนะครับหมูวิน” พะแพงจูบแก้มยุ้ยๆ ของลูกชายและก็อดกำชับไม่ได้
เด็กชายตัวจ้อยยิ้มแป้นจนตาหยี “ผมไม่เคยดื้อเลยคับแม่”
“ครับคนเก่ง” พะแพงยกมือขึ้นยีเส้นผมของบุตรชายอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะลุกขึ้นยืน “แม่ไปทำงานก่อนนะครับ แล้วตอนเย็นแม่จะรีบมารับหมูวิน”
“คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หมูวินเป็นเด็กดีค่ะ” คุณครูประจำชั้นเอ่ยชื่นชมและจูงมือวินเซนต์เอาไว้
พะแพงเอ่ยขอบคุณคุณครูประจำชั้นของลูกชาย โบกมือให้อีกครั้งก่อนจะเดินไปที่รถ
เสียงกรีดร้องแผ่วเบาของเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือดังขึ้นพอดีเมื่อหญิงสาวก้าวขึ้นมาบนรถ
“สวัสดีค่ะพี่กิ่ง มีอะไรด่วนหรือเปล่าคะ” น้ำเสียงของกิ่งแก้วเต็มไปด้วยความตื่นเต้น จนหล่อนอดสงสัยไม่ได้
“วันนี้ท่านประธานคนใหม่จะมา”
พะแพงเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ก่อนจะกรอกเสียงถามไปตามสายโทร
