Race's Obsession 2: Her (COMPLETED)

Chapter 5: Back

Taas noo ko silang tinalikuran. Ilang hakbang at huminto ako dahil sa marahas niyang pagtayo. Hindi ko na iyon nilingon ngunit naramdaman ko ang mapait na ngiti sa mga labi ko. Hindi na rin ako nagulat nang higitin niya ang braso ko at hilahin ako palabas ng bar.

"Don't you dare threaten me again, Kate," he gritted each word.

Huminga ako nang malalim at luminga sa labas ng bar bago pagod na nag-angat ng tingin sa kanya. Kung kanina malakas ang loob ko, ngayon na kaming dalawa na lamang ay muli akong nanghihina. Muling sinasabi ng malambot kong puso sa naguguluhan kong utak na patuloy na unawain ang lalaking parehas nilang gusto.

"You feel threatened then," mahinang sinabi ko. "Kung takot ka palang maghanap ako ng iba—"

"Hindi ako takot na maghanap ka ng iba!" he shouted.

Iyon lang ay sapat na upang mas durugin ang nanlalambot kong puso. Iyon lang, nasasaktan ako. Ayaw ko na sanang marinig pa ang anumang sasabihin niya ngunit pakiramdam ko ay dapat. I must listen to his hurtful words. Because I deserve it. Kung ito ang tanging paraan para malaman ko kung ano nga ba ang problema, then I really must listen.

"I don't like it. You, showing to everyone how important you are to me like you really knew. As if you really know. I don't like you telling me how much you can get every man you want because I can do as well..."

Of course you can. At iyon ang masakit na alam na alam ko.

"... Hindi ako natatakot na baka makahanap ka ng iba because I know you won't. You might find some other man but you can't replace me, Kate."

Diretso akong tumingin sa mga mata niya. Gusto ko ring malaman. Gusto ko ring malaman kung paano basahin ang isip niya katulad ng ginagawa niya sa akin ngayon.

Of course, he knows. There's no one better than him for me.

"You can't," he firmly said. Marahas ang kamay niya nang kuhanin ang isang kamay ko, showing the ring on my finger to the two of us. "Hindi mo iyon magagawa sa akin. You're wearing this ring. Hindi mo gagawing maghanap ng iba Kate. Hindi mo iyon magagawa."

Kinagat ko ang labi ko ang maramdaman ang sariling mga luha. Binawi ko ang kamay ko sa kanya. "Kung ganoon ano ba ang dapat kong gawin? Tell me what, Race! Kase naguguluhan ako. Alam mo naman pala na hindi ko kayang maghanap ng iba. Alam mo na hindi ko iyon gagawin sa iyo. Then what are you doing? Bakit mo ginagawa? What's the used of this ring? Tell me Race! Tell me bago pa ako tuluyang pagod sa kakahanap ng tamang sagot!"

"Pagod?" His eyes become darker even more. Isang beses akong napaatras nang hawakan niya ang magkabilang balikat ko, shaking me. "You can't be tired. You can't. You can't say that you're tired and need to rest again this time, Kate. Wala ka ng karapatang mapagod. The choices are not yours to make anymore."

"Race ano bang sinasabi mo?" nagmamakaawa at pagod kong sinabi, pilit na kumawala sa mahigpit niyang hawak. "Tell me what's the problem. Is it still because I left you years ago? O may iba pang dahilan. D-Do you l-love someone else?"

Umiwas skya ng tingin sa akin at nanghihina akong binitawan. Kung alam ko lamang na ganito ang mangyayari ay sana mas dinamihan ko ang pag-inom ng alak. Sana ay nilunod muna naming dalawa ang sarili sa alak bago nag-usap. Sana ay tuluy-tuloy kaming nag-uusap ngayon, walang preno, walang pag-aalinlangan.

"Umuwi ka na," he sighed hoarsely, facing the street. Hindi niya napansin ang pag-iling ko dahil pinara niya ang isang taxi. "Go back to the condo now, Kate."

Pinanood ko siyang binuksan ang pintuan sa backseat. Sandali akong natulala sa ma-awtoridad niyang utos bago nag-angat ng tingin sa kanya. "Y-You're not going with me?" Pilit kong kinagat ang dila ko. Durog na durog na ako sa loob at hindi ko maiwasang maipakita iyon dahil sa tono ng boses ko at sa mga luhang patuloy na dumadaloy.

Nang umiling siya ay mas lalo kong naramdaman ang panghihina. But I don't have the right. Kung hahayaan kong manghina at bumagsak ang sarili ko, sinong tutulong sa akin? Hindi ang taong inaasahan ko lalo na dahil nagmamatigas siya sa akin ngayon.

Muli ay taas noo ko siyang hinarap. Pinunasan ko ang luha sa mukha ko, ngunit nang nagpatuloy iyon sa pagdaloy ay hinayaan ko na lang. "Do you know what I tell myself if you won't go home with me tonight? D-Did you understand what I told you inside? Or did you even listen to me?"

Mas malamig ang naging boses niya, kumpara sa nanghihina ko ng boses. "And do you understand when I told you you can't? Hindi mo iyon gagawin, Kate." Umiling siya sa sarili na para bang sa sarili niya iyon sinasabi. Tila kinukumbinsi ang sarili na hindi ko talaga siya iiwan.

But he's right, definitely right. Hindi naging maganda ang ilang taon ko nang iwanan siya. Kahit alam kong may natutunan kami sa mga panahon na iyon, ayaw ko pa ring balikan. I don't want to live with that nightmare again.

"Get inside and go back to the condo." he demanded again, still holding the taxi's door. Hindi ko alam kung nakikisimpatiya sa sitwasyon namin ang driver o natutuwa lamang siyang manood sa drama namin.

Kinurot ko ang sarili ko at nakipagtitigan kay Race. Nang nakita ko ang determinasyon sa mga mata niya ay wala na akong nagawa. Nanghihina akong lumapit sa taxi at pumasok sa loob. Tulala na ako nang buksan ni Race ang pintuan sa front seat. Inabutan niya ng pera ang driver at sinabi kung saan ako ihahatid.

Habang nasa biyahe ay hindi ko na naiwasang mapahagulgol. Nasaan na? Nasaan na ang sinabi ko na si Race na ang magdedesisyon ngayon? Na aayaw na ako kapag hindi siya sumama sa akin ngayon? Na maghahanap ako ng ibang lalaki? Bakit hindi ko mapanindigan? Bakit? Hindi siya sumama sa akin, ibig bang sabihin hindi na niya ako mahal?

Magulo lamang naman talaga. Naguguluhan ako. Bakit kase hindi niya sabihin sa akin kung anong problema? Pakiramdam ko ay sadya niya akong pinapahirapan dahil sa singsing na ito. Kahit naman noon mahirap siyang intindihin dahil sa pagkabipolar niya. Pero bakit naman yata mas malala ngayon?

The old Race won't hurt me. He won't make me cry. I'm sure he couldn't take it seeing me cry, let alone make me cry himself. Sobrang haba at tagal na ba ng limang taon para magbago ang lahat ng ganoong kabilis? Napag-iwanan na ba ako? Bakit pakiramdam ko ang nararamdaman ko lamang para sa kanya ang hindi nagbago. Ako na lamang ba ang mag-isang nagmamahal dito ngayon?

Hindi ako makatulog. Dalawang oras na akong nakahiga sa kama at umiiyak pero hindi ako makatulog. Binaligtad ko na rin ang unan dahil basa na iyon ng mga luha ko. Kailan ba ako mapapagod na umiyak?

Ilang sandali lamang ay narinig ko ang mga yabag sa hallway. Hindi naman pwedeng magnanakaw iyon. This is an exclusive condominium. Isa pa ay kami lamang ni Race ang may hawak ng susi rito.

Mabilis akong tumayo ng kama at pinunasan ang mga luha. I know its him. Pagkatapos ng nangyari kanina ay bigla na lamang akong nakaramdam ng saya. He could have slept in a hotel katulad ng ginagawa niya. Pero pinili niyang pumunta rito.

Naabutan kong binubuksan niya ang kabilang kwarto nang buksan ko ang pinto. Pagod ang mga mata niya nang sulyapan ako. Nagsalubong ang kilay nang mapansin na ito pa rin ang ayos ko, hindi pa nakakapagpalit ng damit.

"Race," nanginig ang boses ko dahil na rin sa sobrang pag-iyak.

"I thought you're sleeping," he said as he looked away, ang bukas ng pintuan ay muli niyang ni-lock.

"I-I can't sleep."

Mariin siyang pumikit at humigpit ang hawak sa doorknob. Muli siyang dumilat at ibinalik ang susi sa kanyang bulsa.

"Race!" tawag ko nang talikuran niya ako at dumiretso sa sala.

"Sleep, Kate," he said heading to the front door. "I'm going to sleep in the hotel."

Bakit kailangan pa akong iwasan? Bakit kailangan pa akong saktan ng ganito? Totoo bang sa hotel? O sino bang kasama niya roon na mas gusto pa doon matulog kaysa rito?

"Where are you going this time?" sigaw ko at mabilis na hinawakan ang braso niya bago pa man siya makalabas ng pinto.

Masama niyang tiningnan ang kamay ko bago nag-angat ng tingin sa akin. I stared at him the same way he was staring at me, brows furrowed and lips firmly pressed together.

"Race, ano ba?" sigaw ko nang akmang bubuksan niya ang pinto. Gamit ang dalawang kamay ay hinila ko siya palayo sa pinto at humarang doon. Ngumiwi ako nang muling naramdaman ang epekto ng alak dahil sa biglaang pag-ikot.

"Let me go out, Kate," he said with authority. I almost almost obeyed him.

Marahan akong umiling at humakbang palapit sa kanya, ngunit agad siyang umatras at tinalikuran ako, heading to that room again, to what supposed to be my room here in his condo.

Muli ay masama n'ya akong tiningnan ng hinarangan ko rin s'ya sa pagpasok sa loob ng kwarto. "What now Kate? You don't want me out and you don't even want me to go in my room and have a rest instead?"

Huminga ako ng malalim, trying to mimic his calmness pero kahit kaylan yata talaga ay hindi ko s'ya magagaya. He knows very well how to handle his emotion. Sa sobrang galing n'ya ay hindi ko alam kung nasasaktan s'ya ginagawa n'ya sa akin ngayon o... natutuwa.

"Race, please. Can we please talk? I want a proper talk. Tigilan mo muna ang pag-iwas."

He gave me another cold stare. Damn, I almost melt in my place!

"... And stop throwing me those kind of f*****g looks! Race nagbago ka na talaga!" inis na sigaw ko.

Umiwas s'ya ng tingin at bahagyang natawa. Tawa na hindi mo gugustuhing marinig lalo na kung ganyan s'ya. I can smell mixed alcohol and mint from his breath. I don't think it's just the wine on the center table. He probably drinks somewhere else. And I don't wanna know where that somewhere is except the bar.

"I changed?"

Tumango ako bahagyang napaatras dahil sa tinging ibinibigay n'ya. "You changed Kate. I want my old Kate back!"

"Don't turntables here!" sigaw ko ng talikuran n'ya ako. "Ikaw ang nagbago! I know even before that you are really that cold and serious! But Race, it's not only that! You've totally changed in every way!" pagod na sigaw ko.

Marahas n'yang kinuha ang baso ng alak sa center table at inubos ang alak na laman noon. Siguro ay kanina pa s'ya dumating, hindi ko lamang namalayan dahil sarado ang pinto sa kwarto. Mag-isa lamang naman kase ako at hindi ko na inaasahang darating pa s'ya.

Hinarap n'ya ako. He harshly wiped his mouth with the back of his hand. "Clubbing, drinking, partying, and cursing? Kate would never do such a thing."

Napakurap-kurap ako sa sinabi n'yang iyon. Just like before, his words are like daggers. Ngunit alam ko namang tama s'ya. "Race," nanghihinang sinabi ko, wishing I'm suddenly knocked out because of the alcohol so I don't have to face this one. Sana pala ay pinilit ko na lang ang sarili kong matulog kanina. Sana ay hindi na s'ya magbabalak pang muling umalis.

But I want this talk. We both need this.

"It's not about me." my patience is already losing! "It's about you. What? If I let you out? You're going to bed some random girls again?"

Umatras ako at kumapit sa upuan ng maramdaman ang sakit sa sarili kong mga salita. Thinking about it. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala. My old Race. Kahit alam kong ganoon ang nakaraan n'ya ay alam kong hindi n'ya iyon gagawin sa akin. But now? Hindi ko na alam kung anong mga alam at hindi ko alam tungkol sa kanya. Mas mahaba pa kase ang panahon na nagkahiwalay kami kaysa sa panahon na magkasama kami noon.

Pinanood ko s'yang nagsalin ng alak sa bote at muli iyong inubos. I waited for him, hoping he'll say something but he walked towards the front door again. I quickly followed him and blocked his way.

"So you're really going to f**k those dirty bitches, huh!" matapang na sigaw ko ngunit nanginig pa rin ang boses ko. Kaylan ba kami matatapos sa ganito?

"Stop!" he shouted to my face. Nang napansin ang pagkagulat ko ay mariin s'yang napapikit. His eyes were red when he opened it again. "Stop saying those words. Kate won't be happy hearing that."

"Race, it's me. May nagbago man pero ako pa rin ito." hindi ko na naiwasan ang pagtulo ng mga luha ko. Mariin akong napapikit ng marahan n'ya iyong punasan. "I want my Race back too." nanginig ang boses ko.

"That's not necesarry."

Nagmulat ako ng mga mata sa sinabi n'yang iyon, gulat at hindi makapaniwala. Mas nanghina ng tigilan n'ya ang pagpunas sa luha ko. "What do you mean?"

What does it mean that it's not necessary? Talaga bang hindi na maibabalik ang dati sa amin ngayon? Masyado na bang huli ang lahat?

Umiwas s'ya ng tingin ngunit agad kong sinundan. "We can't change what's already has changed." he's broken too, I know. Pareho lamang kaming nasasaktan kaya bakit pa namin ito ginagawa sa isa't isa?

Hinawakan ko ang balikat n'ya ng akmang tatalikod s'ya sa akin. I held his face and made him looked down at me.

I'm ready now. Ito ang totoo kong nararamdaman. I can't take seeing him hurting this way, na kasalanan ko, naming dalawa.

"Race, I love you," I said my heart to him. "Please, maniwala ka even before--"

"Bullshit!" sabay iwas n'ya sa akin.

Natigilan ako sa sinabi n'yang iyon. I never heard him curse again until tonight. At kung kailan pa talaga sinabi ko sa kanya ang totoong nararamdaman ko ganoon pa?

"You don't Kate." his voice cracked. "Don't push yourself. You're just saying that."

"No Race. I really do." pagmamakaawa ko. We're so broken kaya sana lamang ay tigilan na namin ito.

"You're just jealous. You're insecure. You feel like, you feel like you lose."

Tinikom ko ang bibig ko at marahang tumango. Siguro nga ay tama s'ya. Because I'm afraid he loves someone else over me now. Pero hindi lamang naman dahil doon iyon e!

"Race yes but..."

Quickly, he cupped my face and kissed me harshly. So brutal I can almost taste the metal from his punishing kisses. Hinawakan ko ang dibdib n'ya at bahagya s'yang itinulak ngunit mabilis n'ya iyong hinawakan. Placing both of my hands behind me, on my lower back with his left hands. The right one pulled my head closer to him, deepening his kisses.

"Race," I called between his kisses. The taste of alcohol from both of our mouths mixed but he is dominant, I feel like being tipsy again. Or maybe it's not the alcohol but his kisses itself.

"This is what you want Kate. So I'm giving it to you," he said with unsteady breathings.

He let go of my hands and held my waist. I gasped when he brought my feet off the ground. I instinctively put my legs around his waist as his left hand guided my buttocks. Then snaked my arms around his nape, ran my hands through his hair and moan when arousal strikes me.

Before I knew it, I'm already lying on the bed. We didn't break apart and he lay on top of me. Ni hindi ko alam kung kaylan n'ya binuksan ang pinto! And it's his own bedroom. Ang tagal na rin simula noong huli kaming nagkasama rito.

"Race!" if that's a protest or a moan, I don't know. Pero gulat talaga ako nang marahas n'yang sinira ang damit na suot ko!

"This looks like lingerie," he said through gritted teeth and hoarse voice. "And you're wearing this in that club?"

He attacks me with the same brutal kisses. It's insane, but I can't stop the arousal my system is going through right now.

"Race," I put my hands on his nape and tried to kiss him the same way he's doing. Tumigil s'ya sa paghalik at hinayaan akong humalik na mag-isa. I pulled him closer wanting to satisfy him with a kiss.

My tongue is itching to move. I bit his lower lip seductively and enter his mouth with my tounge. Ngunit bago ko pa masimulan ang misyon ko ay mabilis ko ring iniwas ang mukha ko sa kanya. Isinubsob n'ya ang mukha sa leeg ko, giving hot and wet kisses there instead. Ako naman ay mahigpit s'yang niyakap, crying as shock flooded my system as well as the pain when he unwarningly entered me.

"God Race!" I screamed as loud as my lungs would allow me. Without even resting a little, he thrusts in me so deep I feel him so raw and hard and brutal.

His brutality should be wanting me to stop this. To stop both of our insanity but no. I want him. I want this. Hell, I don't even want him to stop!

"Don't act as if you're a virgin, baby."

Kinagat ko ang labi ko dahil sa sinabi n'ya. Sandaling natigil ang pag-ungol ko dahil doon. Ngunit mas binilisan n'ya ang paggalaw kaya wala akong magawa kung hindi ang pakawalan ang labi ko. My scream echoed around the corners of his room, making new and more unforgettable memories of us together.

"f**k you!" I replied back, trying to catch my breath but he won't stop from doing the rhythm.

And f**k me for loving a man with a mental disorder like you!

He groaned with my words, he's both annoyed and in the middle of this damn unstoppable pleasure. "I am baby."

I locked him in my arms and legs as he moves unbelievably fast. He nuzzled in the crook of my shoulder blade and feel him marking me there.

God! I really want him back. I want my Race back.