"It was my first time wanting to own someone's heart, mind, body and soul," sabi sa akin ni Kiran bago siya tuluyang umalis sa bahay.
Pakiramdam ko ay hindi ko na magagawang magmahal ng iba.
Si Kiran na lang ang lalaking nakikita ko ngayon at pinagkakatiwalaan ng sarili ko.
Ngumiti siya at ginulo ang ayos ng buhok ko. Mukhang binabasa na naman niya ang nilalaman ng isip ko.
"I think I need to go," paalam niya sa akin na siyang tinanguan ko lang.
Hindi ko na siya inanyayahan pa na pumasok sa loob dahil baka masarapan kami sa aming pagkukwentuhan at makalimot na naman sa oras.
Ayos lang sana kung kwentuhan nga lang pero alam ko naman na may mas higit pa kaysa pag-uusap.
Mamaya lang ay darating na ang pinsan ko dahil gaya ng nakasanayan ko ay uuwi ito ng maaga kaysa kay Nanay.
