Pareho kaming pawisan ni Kiran dahil sa ginawang pag-iisa ng aming mga katawan.
Ang akala ko ay hindi na iyon mauulit pa pero pareho kaming dalawang hindi nakapagpigil sa sarili.
Para kaming malupit na mga tigre at leon dahil kinakain namin ang isa't isa.
Sa tuwing nagkakadikit lang mga balat namin ng konti ay pareho na kaming nag-iinit sa kapusukan.
Nagiging mabangis at marahas ang aming mga haplos sa bawat isa't isa hanggang na nauulit muli ng aming pagniniig.
Walang sawa at sobrang inaasam namin ang bawat isa.
Nang magdesisiyon si Kiran na pagpahingain ako ay pinahiga niya muna ako sa kaniyang braso.
Ayaw niyang maubusan ako nang lakas at baka hindi ko na magawang maglakad pa.
Sa totoo lang ay nararamdaman ko na ang panginginig ng aking tuhod.
Pero hindi ko maipaliwana
