She Who Drank The Vampire's Blood

Kabanata 5

Third Person POV

"WE HAVE her, sir." The woman said firmly. The old man didn't react anything.

"I already spread the news to our conquest." Pagpapatuloy ng babae. Noon lamang sumagot ang lalaking kausap nito.

"You should asked your brother about the wedding. We, at least, need to have an exact date." Sagot nito.

May pag-aalilangang sumagot ang babae sa naging tugon.

"He doesn't want to marry her. Sa totoo lang ay may ginugusto n'yang patayin na lamang s'ya."

Napangise ang lalaki sa narinig. Iiling iling na tinitigan ang kausap.

"That won't happen. The only way to have the power he need is to marry that girl. It is said in the prophecy..."

"But..." Itinaas nito ang kamay sa nais na sabihin ng dalaga.

"Tell him that he'll marry that girl as soon as possible!" May diin nitong sambit at ipinabatid ang pinalidad sa binitawang salita.

Walang magawa ang babae kundi tumango na lamang. Wala siyang kahit anong lakas upang isalba ang kaibigan sa nais nitong mangyari.

HINIHINGAL akong bumangon mula sa pagkakahiga. I have this dream again na ngayon ay limot ko na. All I know is that, I'm scared. It feels like I lost someone. Naramdaman kong basa na ang magkabilang pisngi ko.

Again, something from the past is hunting me. And I don't know what it is.

Nilibot ko ng tingin ang kwartong sa una pa lang ay hindi na pamilyar sa akin. Masyado itong desenteng tignan. The ceiling and the wall are shouting elegance and richness.

Ang makapal na kurtina na ngayon ay nakalilis upang sumikat ang mumunting liwanag mula sa labas. The light isn't a sun light. Liwanag lang iyon na nagpapatunay na umaga na.

Sa pagkilos ko ay dumadampi ang malambot na kama at malambot na tela ng aking kasuotan.

Where am I? Wala sa sarili akong napatingin sa kawalan. The memories of me, fixing my hair. Papa's extreme and final decision of us getting away with someone, and the long haired guy who attacked us and killed my father.

"Vampire..." Usal ko.

Parang isang litratong nag zoom-in sa akin ang mapupulang mata at maputlang mukha ng lalaki. Ang matutulis nitong pangil na tila uhaw na makakagat. Napahikbi ako sa naisip. Wala na si papa. He's dead. He's been killed by a monster.

Sisigok sigok akong yumuko ang isinuksok ang ulo sa pagitan ng aking tuhod. I don't know where am I, but I don't really care. If that vampire got me, then he's free to kill me. Like what he did to my father. They are a monters.

I really don't believe at vampires. But because of what happened, then I need to open my mind for the truth. Vampires do exist at ngayon ko lamang nalaman.

I heard the creaking sound of the door. Someone opened it and maybe, it's him. I heard a hacked.  I slightly turn my head to see who is it. I prickled my forehead when I saw a girl standing six steps from me.

Maputla ang balat, bilugan ang mata, may matangos na ilong at nakakapanliit na tindig. There, when she saw me staring at her, she flashed a warm smile. Somehow, naging panatag ako doon. Dahil pakiramdam ko, nakita ko na siya. Nakasalamuha ko na pero hindi ko alam kung kailan at saan.

"How do you feel...?" Malamyos ang tinig niya. Tila bumibigkas ng salitang parang awit na kung tuturingin.

I wiped my tears and faced her. She again smiled at me then walked closer.

"Does your wound still hurt?" Maagap niyang tanong. Binalingan ko ang balikat ko at nakita ang sugat doon na papagaling na. Nalalapatan iyon ng manipis na tela ng sandong violet na suot suot ko ngayon.

"H-hindi na..." Sagot ko bago ko siya binalingang muli.

Nagulat ako dahil ngayon ay nakaupo na siya harap ko.

"That's good to hear..."

Ngumiti muli siya sa akin. Wala akong matinong salitang mahagilap para kausapin siya.

"Gutom ka na ba? The lunch is ready. Let's go?" Sabi niya.

"N-nasaan ba ako...?" Tanong ko rito.

Napipilan siya sa naging tanong ko. Maya maya ay sumagot na siya.

"I'll answer that later. For now, kumain ka na muna."

I didn't have the right to complain. Nasa puder nila ako at may karapatan sila sa akin. Inaasahan kong pagmulat ko ay nasa isa akong selda kundi naman ay nakatali o naka-kadena. I'm lucky that I woke up lying on a soft bed, and now I am asked to have lunch with them.

Dahan dahan ang naging pagsunod ko sa kaniya. Bawat hakbang niya ay nagsusumigaw mg otoridad. Maybe she's one of a high class vampire right?

Nang marating namin ang dining room ay nakahanda doon sa mahabang mesa ang maraming uri ng pagkain. Somewhat, I'm shocked. Akala ko ay dugo ang makikita ko roon. But it's just a plain lunch for everyone.

Nakatayo ang walong katulong doon at tila naghihintay ng utos mula sa amo nila. Iginiya ako ng babae sa isang bangko na hindi kalayuan sa kinatatayuan ko. Only the two of us will eat, I think?

Lumapit sa akin ang dalawang katulong at sila pa mismo ang naglagay ng pagkain sa plato. Kahit na pinipigilan ko sila ay hindi sila nagpapigil.

"Don't worry, walang lason 'yan..." Sambit ng babaeng kasama ko. Tinanguan ko siya dahil alam ko namang totoo.

I think she's kind. O baka naman pinapakain nila ako ng ganito dahil papatayin na ako mamaya o bukas. I swallowed hard thinking about that.

Sinimulan kong kumain. When the food reached the tip of my tongue, I already know that they have the best cooked the world has ever seen. Napatunayan ko pa iyon ng malasahan ang iba pang naroroon. Noon ko lamang naramdaman ang matinding gutom.

MATAPOS kumain ay inakay niya ako patungo sa hardin ng mansyon. Yes, mansyon nga. Napatunayan ko iyon ng makita ang laki nito na kanina ay hindi ko batid. Naalala ko ang hardin sa paaralang pinapasukan ko. At parang isang mabilis na panang pabulusok na pumasok sa utak ko ang mga alaala ng huling punta ko doon.

The girl who woke me up is no other than the woman I'm with now. Nilingon ko siya. Nakumpirma ko iyon lalo. Pagak akong natawa. Ito ba ang sinasabi niyang muli naming pagkikita? Na malalaman ko rin kung sino siya? Nang sabihin niyang kaklase ko siya hindi ako naniwala dahil kahit tahimik ako, kilala ko at alam ko kung sino sino ang kaklase ko kahit sa mukha lang nila.

Kaya pala iba ang naramdaman ko noon dahil hindi ko siya kauri. Isa siyang nilalang na noon ay hindi ko magawang paniwalaan. Tumikhim ako saka nagsalita.

"I remember you now. You are the girl in the garden, right? The one who's name is Aaliyah?" Tanong ko. Ngumiti siya at tumango.

"You can call me Aaliyah or Aila. Your choice. I am the sister of the King and probably going to be your sister in law." Paliwanag niya na ikinakunot ng noo ko. Sister in law? Ano nga bang dahilan at bakit naririto ako? As far as I remember, hindi ako kailanman nagkaroon ng boyfriend at lalong walang nagalok sa akin ng kasal. Wala akong naaalala.

"Why am I here? Are you going to kill me too, just like what you did to my father?" Lakas loob kong tanong.

Sumilay ang kakaibang ngiti sa labi niya at umangat ang kanang bahagi ng kilay niya.

"Oh dear, we, didn't kill him..."

It's my turn to taste the bitterness of her answer. How come? Kitang kita iyon ng mga mata ko.

"Your father is killed, yes. But we are not the one who's responsible for his death." Paliwanag pa niya. Umiling ako sa narinig.

"You're a vampire and vampire killed him..." Mahina ang boses ko ng sabihin iyon.

"You're right. I am a vampire but that doesn't mean na ako ang gumawa noon. Hindi kabilang sa nasasakupan namin ang taong umatake sa inyo kahapon. If you don't believe me, it's fine. May iba kaming pakay sa'yo." Mahabang paliwanag niya.

Ngunit sarado na ang isip ko. Vampires are monster. Hindi man siya ang gumawa noon, isa pa rin siyang bampira. That's the truth and I need to accept the fact na hawak nila ang buhay ko ngayon.

"What do you want from me? My life? Go kill me..." Buong tapang kong hamon sa kaniya. Subalit umiling lamang siya at ngumise, bago sumagot.

"You need to marry our king..."