7

1476 Words

“โอ๊ย!” รอฮิมร้องเสียงหลงเมื่อโดนผลัก แต่เขาไม่มีเวลาคิดอันใดอีก เมื่อต้องตีลังกากระโดดลงจากเตียง โชคดีที่บิดาได้ส่งเขาเข้าเรียนวิชาการต่อสู้ตั้งแต่เด็ก ไม่เช่นนั้นเธอคงปลิดชีวิตเขาไปแล้ว ฟาตินกระชากปืนกระบอกเล็กที่ซุกซ่อนเอาไว้ที่บริเวณเรียวขา ดึงออกมายิงใส่ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงแต่พลาดเพราะเขาหลบได้ทัน ความจริงเขาจะจัดการเธอนั้นง่ายนัก แต่เพราะอยากเล่นกับเธออีกครู่ เธอเดินเข้ามาถ้ำเสือตัวคนเดียว และเขาไม่เคยปล่อยให้ใครมาเอาชีวิตตัวเองในดินแดนของเขาได้ เธอยังอ่อนหัดนัก หญิงสาวใช้ปืนที่ไร้เสียงเธอจึงกระหนำยิงอีกฝ่ายรัวไม่ยั้งหมายจะเอาชีวิตให้จงได้ แม้จะยิงปืนแม่น แต่สุลต่านหนุ่มหลบกระสุนได้ทุกนัดด้วยการม้วนหน้าอย่างรวดเร็ว พรหมผืนหนาราคาแพงกระจุยเพราะโดนกระสุนปืนที่รัวยิงไม่ยั้ง ฟาตินถลกกระโปรงยาวกรอมเท้าขึ้นก่อนนำกระสุนบรรจุเข้ารังเพลิง เป็นจังหวะให้เขากระโดดเข้าใส่ล็อกตัวเธอเอาไว้ ทั้งสองเกิดการยื้อแย่งปืนกัน จึงยิงพลาดไปโดนแจล้ำค่ากันที่ผนังห้อง “แจกันใบนี้เธอรู้ไหมว่าราคาเท่าไหร่” รอฮิมกัดฟันพูด ดวงตาดุดัน “เธอจะต้องชดใช้มากกว่าค่าของมัน” “ฝ่าบาท” การิมเรียกองค์เหนือหัวอยู่หน้าตำหนักอย่างเป็นห่วง “ไม่มีอะไร ถ้ามีจะเรียกเอง” สุลต่านหนุ่มตอบกลับไป หันมาเพ่งมองใบหน้าของคนใต้ร่าง ดวงตาวาวโรจน์อย่างน่ากลัว ฟาตินพยายามดิ้นรนยกเข่าขึ้นทำท่าจะกระแทก แต่ชายหนุ่มหลบทัน เธอจึงใช้ศีรษะกระแทกที่คางเขาแทน “โอ๊ย!” เสียงของสุลต่านหนุ่มทำให้การิมที่รอคอยอยู่หน้าตำหนักรีบถามด้วยความเป็นห่วงอีกครา “ฝ่าบาท ทรงเป็นอะไรหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” “ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเข้ามา” การิมหน้าเครียดแต่ไม่กล้าขัดใจประมุขของประเทศ ฟาตินหนีไปหลบอยู่อีกมุมหนึ่ง เธอคิดว่าเขาจะเรียกให้องครักษ์เข้ามาจัดการเธอเสียอีก แต่เขาก็ไม่ทำ ฟาตินรัวปืนใส่เขาอีกไม่ยั้ง แต่สุลต่านหนุ่มสามารถหลบหลีกได้ดีเยี่ยม มันไม่ใช่เรื่องสมควรที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยงเช่นนี้ แต่ความเก่งกาจของสุลต่านหนุ่มทำให้หล่อนไม่สามารถจัดการเขาได้ รอฮิมม้วนหน้ามาที่เตียงแล้วยกหมอนโยนไปโดยเร็ว ฟาตินยิงหมอนใบนั้นเหมือนจับวาง เขาเพียงแค่ทดสอบความแม่นยำและประเมินฝีมือของหญิงสาวเท่านั้น ร่างสูงวิ่งไปยังผนังอีกด้าน หญิงสาวหยิบมีดสั้นที่ซ่อนไว้ที่ขาขว้างไปด้านหน้า ร่างสูงหลบเกือบทัน แต่โดนมีดเฉียดแขนไปปักที่ผนังห้องอีกด้านจนเกิดแผล “โอ๊ะ!” รอฮิมยกมือขึ้นกุม แผลแค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แต่ต้องรีบหลบ เมื่อหญิงสาวกระหนำยิงเขาอีกครา ร่างสูงรีบแทรกตัวเข้าไปยังผนังห้องที่เป็นห้องลับ ฟาตินแนบร่างไปกับกำแพง เธอผลักเข้าไปแล้วจ่อปืนอย่างรวดเร็ว แต่พบเพียงความว่างเปล่า ด้านในเป็นห้องลับมีทางทอดยาวเข้าไป ดวงไฟเปิดเอาไว้สว่างจ้า หญิงสาวกำลังประเมินท่าทีว่าจะตามเข้าไปดีหรือไม่ ถ้าเธอตามเข้าไปก็คงโง่ เขาคงล่อให้เธอไปตาย แต่ถ้าอยู่ คงมีค่าเท่ากัน เธอจะบอกองครักษ์ของเขาว่าอย่างไร ถ้าออกไปในสภาพเช่นนี้ หญิงสาวนึกเจ็บใจที่ฆ่าเขาไม่ได้ แต่ขณะกำลังคิดอยู่นั้น เธอก็รู้สึกเหมือนมีใครมาผลักเต็มแรง รอฮิมที่แทรกกายอยู่ที่ประตูเพียงแค่กดรหัสหมุนประตูอีกรอบ หญิงสาวถูกจับขังเอาไว้ในห้องนั้นเป็นที่เรียบร้อย “เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!” ฟาตินทุบกำแพงที่กักขังเธอไว้ แต่มันแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะทำอย่างไร ไม่มีท่าทีว่าจะขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวเริ่มมองรอบกาย กระชับปืนในมือ เธอลองเดินต่อไปเพื่อสำรวจทาง คอยระแวดระวังภัยอยู่เสมอ ในห้องลับมีทางลงไปชั้นใต้ดิน เธอเดินต่อไปเรื่อยๆ เพราะประตูเปิดทิ้งเอาไว้ หญิงสาวตาโตเมื่อเห็นเครื่องเพชรเครื่องทองมากมายตรงหน้า “โอ้ว! พระเจ้า” เธอพอรู้ว่าเขารวยมาก แต่ได้เห็นแบบนี้ ถึงกับตาลาย ไม่คิดว่าสุลต่านหนุ่มจะมีคลังสมบัติเก็บเอาไว้ในชั้นใต้ดินแบบนี้ด้วย นี่ถ้าเธอไม่ได้เข้ามาฆ่าเขา แต่มายั่วยวนเขาเหมือนหญิงคนอื่น คงหอบสมบัติกลับบ้านได้หลายชิ้น... “ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาเร็ว ถ้าไม่เข้ามาตอนนี้ จะตัดหัวให้หมด” เสียงกราดเกรี้ยวทำให้ราชองครักษ์รีบร้อนเข้ามาในตำหนักนายเหนือหัวแทบไม่ทัน “โอ้... พระเจ้า” ทุกคนต่างตกใจในสภาพของตำหนักที่ข้าวของตกหล่นกระจัดกระจายเหมือนมีการต่อสู้เกิดขึ้น “ฝ่าบาทเป็นไรบ้าง พระองค์บาทเจ็บหรือพ่ะย่ะค่ะ” การิมรีบเข้าไปหาองค์เหนือหัว น้ำเสียงห่วงใยนั้นแสดงออกชัดเจน เขาไม่อยากให้องค์เหนือหัวทำเช่นนี้แต่เพราะพระองค์คิดพิเรนทร์อยากจัดการกับฟาตินเสียเอง “ฟาตินฝีมือยอดเยี่ยมมาก เราพลาดน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง” รอฮิมบอกให้การิมคลายใจเมื่อเห็นสีหน้าห่วงใยของอีกฝ่าย “ไปตามหมอเร็ว” การิมหันไปสั่งองครักษ์หน้าตำหนัก “แล้วนี่เธอไปไหนแล้วพ่ะย่ะค่ะ” “เราจับเธอขังไว้ในห้องลับ” รอฮิมบอกคนสนิท การิมพาสุลต่านหนุ่มไปนั่งบนเตียงกว้าง ไม่กี่อึดใจหมอหลวงรีบเข้ามาทำแผลให้อย่างไม่รอช้า “โชคดีที่แผลแค่เล็กน้อยพ่ะย่ะค่ะ” หมอหลวงเก็บอุปกรณ์ทำแผล ก่อนถอยไปยืนอยู่อีกด้าน “เล็กน้อย ไกลหัวใจ แต่ตอนนี้ เรามีเรื่องต้องจัดการ” “พระองค์ต้องการให้กระหม่อมช่วยหรือไม่” การิมรีบถามองค์เหนือหัว “ไม่ต้อง แค่นี้เราจัดการเอง ท่านให้คนมาจัดตำหนักของเราใหม่ แล้วท่านตามเราไปที่ตำหนักรับรองของฟาตินกับเรา” การิมก้มศีรษะให้ ก่อนพาคนติดตามไปที่ตำหนักรับรองนางรำคนสำคัญ “พระองค์ต้องการให้ค้นห้องเธอหรือพ่ะย่ะค่ะ” “ใช่ ค้นให้ทั่ว เผื่อเจออะไรน่าสนใจ ไม่เจอก็ไม่เป็น” รอฮิมบอกคนสนิทให้รีบเร่ง การิมสั่งให้นางทาสค้นข้าวของ... ของหญิงสาวที่นำติดตัวมา “เจออะไรบ้าง” รอฮิมเอ่ยถาม เมื่อทุกคนมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้า “ไม่เจออะไรเลยเพคะฝ่าบาท ส่วนมากมีเพียงเสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายของเธอเท่านั้นเพคะ” “ไม่เป็นไร พวกเจ้าไปได้” ร่างสูงใหญ่ของสุลต่านหนุ่มกลับตำหนักอีกครั้ง เขาพึงพอใจที่ตำหนักถูกเก็บกวาดเรียบร้อยทันที่เขากลับมาถึง “ท่านการิมให้คนเฝ้าหน้าตำหนักเอาไว้ ถ้าเราไม่เรียกไม่ต้องให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวาย” “พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท” การิมคำนับแล้วถอยร่างออกไปจากตำหนัก รู้ดีว่าเวลานี้คงไม่อยากให้ใครขัดใจ คนที่น่าเป็นห่วงไม่ใช่องค์สุลต่านและเป็นนักฆ่าสาวที่มีความสำคัญกับพระองค์ต่างหาก ดวงตาสีสนิมเครียดขรึม ร่างสูงใหญ่อย่างหนุ่มอาหรับค่อยๆ เบียดร่างไปตามกำแพงที่เชื่อมต่อไปยังห้องลับในตำหนัก ย่องแผ่วเบาจนไม่ได้ยินเสียง รอฮิมกวาดมองหญิงสาวที่นั่งอยู่มุมห้อง เธอคงหาทางออกจนเหนื่อย แต่เพียงแค่เขาขยับเข้าไปใกล้ เธอก็รู้ตัว ฟาตินรีบม้วนหน้าไปอีกด้านแล้วรัวยิงปืนในมือใส่เป้าหมายทันที ชายหนุ่มหลบว่องไว วิ่งไปอีกด้านล่อหลอกให้หล่อนตามมา ฟาตินวิ่งตามไปติดๆ แต่ร่างสูงหลบเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง หญิงสาวแนบร่างกับกำแพง เป็นไงเป็นกัน เธอมาเพื่อฆ่าเขาให้ได้ ถึงแม้ชีวิตจะไม่รอดออกไปก็ไม่เสียดาย เพราะไม่มีใครให้ต้องห่วงอีกแล้ว รอฮิมเบียดกายออกมาจากกำแพงด้านหนึ่ง ด้านในมีกลไกมากมาย และมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้รายละเอียดดี “ว้าย!!!” ฟาตินร้องเสียงหลงเมื่อปืนในมือถูกเตะกระเด็นไปอีกด้าน หญิงสาวยกมือขึ้นในท่าเตรียมเพื่อป้องกันตัว ก่อนจะเตะร่างสูง แต่ชายหนุ่มหลบทัน ฟาตินรีบวิ่งหนีไปตั้งหลัก รอฮิมหัวเราะชอบใจ เขายังมีเวลาเล่นกับเธออีกนาน ก่อนจะจัดการให้สิ้นฤทธิ์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more