“คุงลุงว่า...มันสวยม้ายคะ?”
“ค่ะ...สวยมาก สวยทุกชุดเลย”
“ต้องสวยซีคะ ก็มี๊ขาเป็นคนตัดให้ มี๊สัญญาว่าจะตัดชุดใหม่ให้ปั๊บอีกเยอะๆ”
แมทเทียสย่นคิ้ว “มี๊เป็นคนตัดชุดพวกนี้ทั้งหมดเลยเหรอ?”
“ค่ะ...มี๊ตัดให้ปั๊บทุกวัน พอมี๊ทำงานเสร็จแล้วมี๊จารีบกลับมาบ้าน มาตัดชุดให้ตุ๊กตาของปั๊บ”
เขาพยักหน้ารับรู้และเข้าใจว่าลักษณ์นารามีฝีมือการตัดเย็บเสื้อผ้ามาแต่ไหนแต่ไร แม้แต่เรื่องเย็บปักถักร้อยเธอก็ทำได้อย่างน่าทึ่ง ภาพตรงหน้าทำให้เขานึกถึงเสื้อคอเต่าตัวหนึ่งที่เธอถักให้ เขาจำได้ว่ามักจะหยิบมันมาสวมใส่ก่อนนอนแทบทุกคืน แต่หลังเกิดเรื่องเขากลับโยนมันไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของตู้เสื้อผ้า คาลิสต้าเคยจะนำไปซักแห้งแต่เขาก็ปฏิเสธ แมทเทียสไม่ทิ้งข้าวของที่ลักษณ์นาราเคยทำให้เขาแต่ก็ไม่ยอมเอามันมาวางให้ขัดหูขัดตา แค่เก็บมันไว้ในที่ลับตาเท่านั้น เขาถอนใจเบา ๆ แต่กลับได้ยินลูกสาวเอ่ยขึ้นว่า
“เดี๋ยวถ้ามี๊กลับมาพรุ่ง
