เด็กชายตัวน้อยเก็บผลมะกอกเล็ก ๆ ใส่ตะกร้า กอบกำด้วยมือน้อยและเวลานั้นเองทำให้ลักษณ์นาราได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเข้มเครียดของแมทเทียสหลายหน ทว่าก็ได้เพียงแค่มองเพราะเมื่อเขาหันกลับมาก็ทำสีหน้าบอกบุญไม่รับใส่เธอเหมือนเดิม หญิงสาวแสร้งทำไม่ใส่ใจ ได้แต่เก็บความรวดร้าวนั้นไว้ภายในและทำเหมือนว่าสนใจแต่งานของตัวเอง
“มี๊ฮับๆๆ...ปุนต์หิว”
ลักษณ์วิ่งหน้าตื่นเข้ามาเขย่ามือมารดาที่รีบวางไม้ในมือลงและถามว่า
“หิวเหรอคะ...ปุนต์หิวมากไหมคะ?”
“มาก ๆ เลยฮับมี๊”
“ปุนต์ยังเก็บลูกมะกอกม่ายหมดเลยน๊า”
ลักษมีแทรกขึ้นพร้อมวิ่งเข้ามาคว้ามือของมารดาอีกข้างไปกุมไว้ ลักษณ์นาราก้มลงมองหน้าเล็ก ๆ ของลูกสาวที่คิ้วย่นเข้าหากันและบ่นอุบออกมาว่า
“ปุนต์ต้องเก็บลูกมะกอกให้หมดก่อนเข้าใจม้าย”
“ปุนต์เก็บแล้ว แต่จะกินก่อน เดี๋ยวค่อยมาเก็บก่อน”
“ได้ด้วยหรา”
“ได้ซี...ปี๊ยังม่ายว่าอาไรเลย”
“มีอะไรกันเด็กๆ”
เสียงของแมทเทียส
