ตอนที่ 6 กินนม...EP.3

1153 Words

ตอนที่ 6 กินนม...EP.3 ทั้งสามคนจ่ายเงินและรับกระดิ่ง[1] ก่อนที่ไหมจะเดินนำไปยังโต๊ะที่บรรดาเพื่อนร่วมเซคจองไว้ ขณะที่กำลังจะหันหลังเดินจากไปทิวาก็ได้ยินเสียงมุกหวีดในลำคอเบาๆ พร้อมกับสะกิดเธอและไหม “เห้ย...พี่ลิกไนต์” ชายหนุ่มที่กำลังแอบจับการเคลื่อนไหวของทิวานั้นหูดีกว่าคนปกติอยู่ได้ เมื่อได้ยินเสียงของรุ่นน้องที่พูดถึงตัวเองกับเพื่อนสาวก็อดสะดุ้งไม่ได้จนต้องแสร้งทำเป็นเอนหลังพักสายตา ไหมมีปฏิกิริยาแทบจะทันทีที่มุกทัก เมื่อเหลือบไปเห็นหนุ่มหล่อกำลังหลับตา ใบหน้าของเธอจึงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับได้เห็นไอดอลคนดัง สำหรับทิวา เธอค่อยๆ หันไปมองตามที่เพื่อนสะกิด สะดุดตากับใบหน้าหล่อใสราวกับไอดอลเกาหลีของผู้ชายคนนั้น ขนตาซึ่งเป็นแพหนาราวกับปีกผีเสื้อนิ่งสนิท จมูกโด่งเป็นสันตรงสวย กลีบปากแดงอย่างเป็นธรรมชาติประหนึ่งคนที่ผ่านการสักสีปากมา หากไม่รู้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ในคณะ ทิวาคิดว่าตัวเองกำลังดูหุ่นขี้ผึ้งของซูเปอร์สตาร์ดังแห่งเอเชีย เพราะถึงแม้จะเป็นผู้ชายที่หล่อเกินคำบรรยาย แต่เธอก็รู้สึกถึงความเงียบเหงาไร้ชีวิตชีวาจากเขา ราวกับไม่ใช่คนจริงๆ สองสาวมุกกับไหมซุบซิบกันสักพักจนลืมไปว่าทิวาไม่ได้มีส่วนร่วมในการหวีดรุ่นพี่ ทั้งสองจึงไม่เห็นว่าทิวามองลิกไนต์เพียงแค่ชั่วครู่แล้วก็เลื่อนสายตาไปมองบรรยากาศรอบตัวระหว่างเดินไปหาเพื่อนคนอื่น “วันนี้โชคดีจังที่เจอพี่ลิกไนต์ที่ร้านนี้” มุกยิ้มเขินอาย แก้มแดงก่ำประหนึ่งสาวน้อยที่กำลังเจอรักแรกพบ “อยากเจอทุกวันมั้ยล่ะ” ไหมถามขึ้นพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ “ทำไงอะ” “ทำสมุดเชียร์หายสิ” มุกเบิกตาโตด้วยความสับสน “หือ?” “สมุดเชียร์หายจะได้เข้าห้องมืดไง” “แค่กๆ” ทิวาทันได้ยินประโยคสุดท้ายของไหมพอดีเกือบสำลักน้ำลาย “ไหมแกล้งเพื่อน” “ฮ่าๆ พูดจริงนะ ถ้าทำผิดระเบียบก็จะโดนเรียกตัวไปห้องมืด แต่ว่าจะได้เจอใครอบรมนั่นก็แล้วแต่โชคล่ะ” “บ้าจริง ถ้าไปเจอสายโหดขึ้นมาจะทำยังไง” มุกมุ่ยหน้า รุ่นพี่ปีสองชอบเล่าให้ฟังตอนวันรายงานตัวว่าหากเข้าห้องมืด มีหวังโดนว้ากเดี่ยวแน่นอน แม้ว่าสมัยนี้จะลดระดับความโหดลงก็ตามที ไหมหัวเราะ “ก็สุดหล่อของมุกอะ โหดที่สุดในห้องเชียร์แล้ว พูดแค่คำเดียวคนก็ร้องไห้แล้ว” “หา...” ทิวากับมุกอ้าปากค้าง คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าคนหล่อแบบนั้นจะทำให้เด็กร้องไห้ ไหมกระแอมแล้วพาทั้งคู่ไปที่มุมหนึ่งของร้าน “เขาว่ากันว่าแค่พี่ลิกไนต์ยืนอยู่เฉยๆ เด็กก็กลัวจนขาสั่นแล้ว ใครๆ ก็คิดว่าพี่เขาควรจะมาเป็นประธานปกครองมากกว่า แต่ก็นะ...” ไหมลดเสียงลง “ว่ากันว่าพี่เขาไม่ค่อยชอบพูดอะ” “ไม่ชอบพูดแล้วทำให้เด็กกลัวได้ยังไงจนร้องไห้” ทิวาเลิกคิ้ว “ก็มีคนมาสารภาพรักในห้องมืด แต่พี่ลิกไนต์บอกว่า ‘ไม่’ คำนี้คำเดียวทำเอาเด็กผู้หญิงก็ร้องไห้เสียใจประหนึ่งโดนแฟนทิ้งไปแล้วอะ” ทิวาขมวดคิ้ว “เรื่องแค่นี้ก็ต้องร้องไห้ด้วยเหรอ” หากเป็นเธอคงแค่หน้าชาแล้วก็เปลี่ยนวิธีการ ไหมตบบ่าทิวาเบาๆ พร้อมกับมองด้วยความเห็นใจ กับคนไม่เคยมีความรักเรื่องพวกนี้พูดยากหน่อย ดังนั้นเธอจึงได้แต่บอกทิวาว่า “วันไหนวาอกหัก มาหาเรานะเราจะซับน้ำตาให้” ทิวาขำพรืด “บ้าน่า ไม่มีทางหรอก หัวใจวามีให้ผู้ชายแค่ห้าคนเท่านั้น” แถมผู้ชายคนนั้นยังอยู่ที่เกาหลีด้วย เมื่อคิดแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ เมื่อไรจะมีคอนเสิร์ตอีกรอบนะ... “ระวังนะวา เรื่องของหัวใจน่ะมันเป็นเรื่องซับซ้อน” มุกแซว “วาพูดจริงนะ” เธอตอบโดยไม่คิด ทุกวันนี้แค่วางแผนว่าจะทำยังไงให้พ่อแม่ยอมปล่อยให้เธออยู่คนเดียวโดยไม่ต้องส่งคนมาสอดส่องก็ลำบากจะแย่แล้ว จะเอาเวลาที่ไหนไปมีความรัก ไหมมองหน้าทิวาพลางใช้ความคิด ทันใดนั้นดวงตาก็มีประกายเจ้าเล่ห์ “วาไม่ลองจีบพี่ลิกไนต์ในห้องเชียร์ดูล่ะ” “หา!!!” ทิวาอ้าปากค้าง “ไหมนั่นมุกจอง” มุกพูดทีเล่นทีจริง ไหมเหลือบมองมุก ลูบแก้มเพื่อนสาวเบาๆ “สาวน้อย ไหนบอกว่าชอบกา...โอ๊ย!” ยังไม่ทันพูดจบประโยคไหมก็โดนมุกฟาดเข้าที่แขน แถมคนฟาดยังหน้าแดงเป็นมะเขือเทศเสียด้วย ทิวาตาวาวราวกับได้กลิ่นเผือก “หืม...มุกมีคนที่ชอบแล้วเหรอ” ไหมคลำแขนตัวเองป้อยๆ “แน่นอนสิ ผู้ชายหล่อๆ คนอื่นอะแค่หวีดเอามัน แต่คนที่มุกชอบอะ แม้แต่จะคุยกับเจ้าตัวยังไม่กล้าเล้ย” เข้าข่ายปากใหญ่ใจมดหรือเปล่านะ... มุกยื่นปากทำท่าเหมือนจะร้องไห้ “ยัยไหม” “เนี่ยวา เอาจริงนะ เขาว่าพี่ลิกไนต์อะได้ยาก วาออกจะสวย ไหมอยากรู้ว่าจีบพี่เขาติดหรือเปล่า” ทิวารีบส่ายหน้าหวือ “ไม่อะ วาไม่ชอบหุ่นยนต์” แค่ดูหน้าก็รู้แล้วว่าเย็นชาขนาดไหน สู้ไอดอลที่เธอชอบก็ไม่ได้ ฮึ... คนที่แอบฟังแทบพ่นกาแฟออกมา ได้ยินเต็มหูว่ายัยหนูน้อยหมวกแดงกำหลังด่าว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ “ไนต์ เป็นอะไรวะ” บาสถามด้วยความตกใจ “ไม่มีอะไร” เขาตอบเสียงเรียบ ใช้ทิชชู่เช็ดเสื้อด้วยท่าทีสงบราวกับเมื่อครู่ไม่ใช่เขาที่เสียอาการ ยัยบ้านั่นจำเขาไม่ได้ยังไม่พอ มีหน้ามาว่าเขาเป็นหุ่นยนต์อีก นับดูแล้วตั้งแต่เมื่อเช้าจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะโดนเธอด่าว่าเป็นทั้งโรคจิตและก็เป็นหุ่นยนต์ไร้หัวใจ “ผู้หญิงบ้า” “อะไรนะ” บาสหันขวับ “เปล่า” บาสเกาหัว ได้ยินแว่วๆ ว่าผู้หญิงอะไรสักอย่าง หัวใจขี้นินทาของเขากำลังคันยุบยิบอยากจะถามจี้ แต่เมื่อเห็นใบหน้าเย็นชาราวกับคนตึงโบท็อกซ์ของลิกไนต์ก็ต้องกลืนคำถามลงท้องเพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะทำให้ร้านโดนปิดก่อนกำหนด [1] ในที่นี้คือเครื่อง Wireless Calling System ที่ใช้สำหรับเรียกพนักงานหรือปรับมาใช้เพื่อแจ้งเตือนให้ลูกค้ามารับอาหารในร้านอาหารด้วยตนเอง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more