ปัง! ปัง! ปัง!
แอค!
ประตูห้องถูกกระชากเปิดออกตามอารมณ์ของคนเปิดที่ตอนนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“มึงทำอะไรของมึงไอ้เป้าโต!” คนที่มายืนเคาะห้องนานแล้วถามทันทีเมื่อคนข้างในเปิดออกแล้วถามต่ออีก
“แล้วมึงจะล็อกห้องทำไมฮะ!”
“ก็เนี่ยห้องทำงานผม ว่าแต่คุณตาเถอะ คิดถึงเลขาผมหรือผมถึงได้มาหา”
“อุวะ! ไอ้หลานเวร! มึงจะให้ตามึงยืนปวดขาอีกนานไหม กูแก่แล้ว แล้วแม่นั่นน่ะใคร ไล่กลับไปซะ ที่นี่ที่ทำงาน อย่ามาทำอุบาทว์ที่นี่” ท่านนายพลมองเลยหลานชายตัวดีไปข้างในห้อง
“ก็เนี่ยห้องทำงานผม ผมจะทำอะไรก็ได้”
“แต่โรงพยาบาลนี้ของฉันไม่ใช่ของแก ฉันแค่ให้แกมาเป็นท่านรองประธานไม่ได้ยกให้แกสักหน่อย จัดการไล่หล่อนออกไปซะ” แล้วอดีตพลตำรวจเอกก็เดินผ่านหลานตัวเองเข้าไปในห้องทำงาน
“แนนซี่ คุณกลับไปก่อนนะวันนี้ เราคงต่อกันไม่ได้แล้ว”
เขาบอกสั่งหล่อนแล้วนางแบบสาวก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปทันที และไร้มารยาทเหลือเกินทั้ง
