วัลดัสผ่าตัดคนไข้เสร็จก็ห้าโมงเย็นก็ขึ้นมายังห้องทำงานของตัวเองและมองไปทางห้องทำงานของคุณตาของตนก็เห็นเลขาตัวเองออกมาจากห้องนั้น และนั่นก็ทำให้รู้เลยว่าหล่อนเข้าไปตั้งแต่เที่ยงที่เขาไปทานข้าวจนทำงานตรวจคนไข้ผ่าตัดเสร็จหล่อนเพิ่งจะออกมาจากห้องนั้น และคนที่เดินตามมาก็คือตาของเขานั่นเอง
“ไปนะหนูแพม”
“ค่ะ คุณท่าน เดินทางกลับบ้านดีๆ นะคะ”
เธอตอบกลับยิ้มแย้มแล้วเดินไปส่งท่านที่ลิฟต์โดยสาร โดยไม่รู้ว่ามีสายตาเกรี้ยวกราดของใครจ้องมองตนเองอยู่
วัลดัสมองภาพของตาตัวเองกับเลขาของตัวเองแล้วก็ได้แต่กำมือแน่น เขาเห็นชัดขนาดนี้แล้วยังบอกไม่มีอะไรอีกเหรอ และเกลียดเหลือเกินทำไมต้องเป็นภัทร์รวีด้วย ทำไมต้องเป็นหล่อน และพอเธอส่งคุณตาของเขาลงลิฟต์โดยสารไปแล้วก็หมุนตัวเดินยิ้มมาทางเขาด้วย ท่าทางมั่นคงตามแบบสาวมั่น เขาเกลียดเหลือเกินท่าทางที่ดูเก่งเกินตัวของหล่อน และยิ่งชุดที่ใส่หล่อนแต่งตัวด้วยชุดสูทตลอด
