รถสปอร์ตที่มีสารถีหล่อลากดินจอดสนิทลงที่หน้าโรงแรมใหญ่ใจกลางกรุงโรม อลิซกลืนน้ำลายลงคอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะก้าวลงมาจากรถโดยไม่ปริปากพูดอะไรกับผู้ชายที่หล่อนพึ่งจะทำใจกล้ากระโดดขึ้นคร่อมตักเลยแม้แต่นิดเดียว
“ผมจะมารับ... เมื่อคุณโทรเรียก...”
“ไม่จำเป็น ฉันกลับเองได้...” หญิงสาวหยุดพูด ขณะปิดประตูรถเสียงดังสนั่น
“หรือบางทีฉันอาจจะตามผู้ชายในงานคนไหนสักคนไปต่อที่โรงแรมก็เป็นได้ ดังนั้นนายไม่จำเป็นต้องกังวลใจเรื่องของฉัน...”
อลิซพูดด้วยความน้อยใจ หล่อนกำลังจะก้าวเท้าเดินเข้าไปในงาน แต่ตาจามาลบ้าก็เค้นเสียงเย็นชาไล่หลังมาอีกระลอก
“อย่าคิดทำเรื่องน่าสะอิดสะเอียนแบบนั้นกับผู้ชายคนอื่นเชียวนะ อลิซ”
สาวน้อยเชิดหน้าสูง ก่อนจะสั่งตัวเองให้หันไปเผชิญหน้ากับผู้ชายหล่อระเบิดที่นั่งหน้ากระด้างอยู่บนรถช้าๆ หล่อนทำได้ดีจนพ่อคนตัวโตถึงกับกัดฟันเดือดดาลเลยทีเดียว
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ มันตัวของฉันนะ..
