Obsession and Mistakes

CHAPTER 17

“Saan punta mo?" tanong ko sa isang kasama ko na kasalukuyang na naglalakad ng matanawan ko.

“My i-meet lang ako." sagot niya. “Gusto mo sumama?" tanong naman niya.

“Saan naman?" tanong ko pabalik sa kanya.

“Plan ko kasi kumuha ng unit." may ngiti na sabi niya.

“So?" sabi ko na nakangisi habang nagtaka.

May unit naman na siyang tinitirhan, so, bakit pa siya kukuha ng isa pa at para saan? Kaya napangisi nalang ako, dahil sa mga ngiti niya ay parang alam ko na ang sasabihin niya.

“Ano ka ba? Talaga naman itong si Jude, alam ko na ang nasa isip mo." sabi niya. Kahit di naman pa ako nagsasalita ay natawa na siya.

“Alam mo tumatanda na tayo. So, need ko ng investment para sa future. Oo at may unit na ako. Pero, sa unit ko ba kakasya kami ng magiging mga anak ko?" nakatawa na sabi nito.

“Wala akong sinabi. Ikaw lang ang nag-iisip niyan." aniya ko sambit sa kanya na kinatawa niya.

“So, gusto mo sumama?" tanong ulit nito.

“Magaganda yung unit. Townhouse na siya, at maluwang pa ang lugar. Almost nasa One hundred eighty square meter per unit. Pasok na pasok na sa magiging pamilya mo."

“Wala pa naman akong pamilya, aasawahin ko pa nga lang, pero tinakbuhan ako." sabay na kinatawa nito ang biro na nasabi ko.

“Ang hina mo naman, Jude. Tinakbuhan ka pa?" ani ng magbiro at panunukso niya.

“Oo eh, hahabulin ko nga sana, pero wala na, nakaalis na ng di ko na naabutan. Asar kasi si Mia, sukat ba naman ilang beses na kinatok ako sa office ko." sabi ko ng kinatawa ulit nito.

“Asar naman talaga iyang si Mia, madalas rin gawin yan nuon sa akin. Madalas din niya ako katukin. Lalo na oras na alam niyang may kasama ako sa office ko." ani na sabi nito na pagkukwento.

“Oo nga pala, ano gusto mo bang sumama? Maganda yung ahente, baka gusto mo makita." nakangiting sambit.

“Talaga ba?" ani na naitanong ko.

“Pag talaga magaganda ang naririnig. Pagdating sa mga babae, ang bilis ng sagot mo. Oo, maganda. Lalo na si Apple, nakita ko na yon one time. Sexy at attractive. Sayang nga lang at mukhang pihikan sa mga lalake. Pero mukha naman mabait." sagot nito at pagsasalaysay.

Apple? nasabi ko.

“Bakit?" nagtakang tanong nito ng napatahimik ako.

“Apple ba kamo ang nabanggit mo?" tanong ko rin sa kanya. Tumango siya.

“Oo, Apple Dantes ang buong pangalan niya. Alam ko nga, may negosyo ang pamilya niya. Kaya lang sidelines niya lang ang pagiging ahente. Sumasama lang siya duon sa friend niya na talagang professional na sa pagiging ahente ng mga real estate. Pero si Apple, parang kelan lang din ata nag-umpisa."

“Sure ka talaga? Apple Dantes ang pangalan niya?" tanong ko muli rito.

Tumango ulit siya na kinataka ang pagtatanong ko at maging ang naging itsura ko ng marinig ko ang pangalan na sinabi niya na kikitain niya ngayon.

“Bakit, Jude? Kilala mo ba si Apple?" ani nito na ngumiti ako.

“Yes, actually, yes." sabi ko ng may sigla at proudly na sinabi ng paulit-ulit.

“Wow, what a coincidence. Kilala mo pala ang babaeng i-meet ko ngayon. Bakit di ka sumama sa akin ng magkita kayo." swestyon na sabi nito na kinangiti ko.

Tama naman, bakit di ako sumama ng magkita kami ni Apple?

Nang masupresa siya.

Magulat na makita ako ulit matapos na takasan niya ako.

Napapangiti pa ako. Habang naiisip ang mga sandali na magkita kami at ang magiging itsura nito oras na masilayan ako sa lugar kung saan sila magkikita ng doctor na kasamahan ko.

“Pwede ba ako sumama?" tanong ko.

“Bakit hindi? Halika na, sumama ka na sa akin. Takasan na natin sila Nurse Mia at baka matawag pa tayo rito oras na makita na naririto pa tayo." sabi na inaya na ako at hinatak papalabas ng ospital.

“Wait, di mo need na hilahin ako." singhal ko sa kanya sa pagmamadali nito.

“Okay, sorry." sagot nito.

Lumakad kami ng maayos. Habang ang lahat ng mga nakakasalubong namin ay mga napapatingin at bumabati rin sa amin.

“Pauwi na kayo, doc?" tanong ng isa pa naming nakasalubong.

“Oo, pero may dadaanan pa kami nitong si Dok Jude. Pupuntahan lang namin ang women of his fantasy." ani ng may ngiti pa rin na biniro ang lalakeng nagtanong.

Isang guard yung nagtanong. Maliban sa guard na aming nadaanan kangina.

“Nice, I am happy for you." sabi pang muli ng nabiglang gwardiya.

“Salamat!" sagot ko.

Lumakad na ulit kami papalabas ng ospital at babypapunta na kami sa parking.

May kalayuan ng bahagya ang napaglagyan ko ng aking sasakyan. Kaya naman binaybay ko ang daan papunta sa aking sasakyan.

Nakasunod lang sa akin itong kasamahan kong doctor rin na siyang sasamahan ko ngayon upang kitain si Apple.

“Wala ka bang dala na sasakyan?" tanong ko sa kanya dahil sa hindi naman ito tumutungo sa sasakyan niya kundi ang nakasunod sa akin papunta sa sasakyan ko na nakaparada may kalapitan na sa sasakyan ko.

“Wala, di nga ako nakapagdala at hiniram sa akin ng kapatid ko." sagot nito

“May sasakyan naman, kung bakit yung sasakyan ko pa ang madalas na mahiram at gamitin. Ako tuloy ang namumublema sa pagcocommute habang papunta rito sa ospital." sabi niya pa ulit.

“Kaya pala, tara pasok ka na sa kabila." sabi ko papautos.

Sumunod naman ito.

Matapos ko mabuksan ang pinto ng car ko. Binuksan ko rin ang pintuan sa kanilang side.

Sa passenger seat.

“Salamat!" anito ng makapasok na.

“Buti ka pa at wala kang kapatid na manghihiram ng sasakyan mo?" anito na naitanong nito.

“Ahh, minsan hinihiram. Pero nagpapalit lang kami ng sasakyan niya. Pero ikaw, bakit di mo dinala yung sasakyan ng kapatid mo?" anito na tanong ko sa kanya. Habang umayos naman ako sa pagkakaupo ko sa driver seat.

Umayos na ako ng upo at saka ko pinaandar ang aking sasakyan.

Nagsimula na ako magmaneho ng bigla 1 na umulan ng malakas at buti nalang kapwa na kami mga nasasaloob ng sasakyan.

Malas naman, dahil sa umulan. Ang hirap tuloy magmaneho ng dahil sa ulan.

“Malas, umulan pa. Buti nalang at sumama ka pala sa akin. Kung hindi ay basang-basa ako sa ulan at panigurado na naliligo na rin ako sa ulan sa mga sandali na to. Buti nalang talaga, Jude, salamat dahil sa sinamahan mo ako.* anito na sabi nito.

“Wala yon. Saka kung di kay Apple. Hindi talaga ako sasama sayo pero ng nasambit mo ang pangalan niya. Nakapagdesisyon agad ako." ani ko ng may ngiti na naisagot sa mkanyang tanong.

Totoo naman sinabi ko.

Kung di kay Apple ay di ako sasama rito. Kahit na sabihin niya pa na magagandang babae ang aming tutunguhin.

Hindi ako interes sa mga babaeng iba.

Kay Apple ako halos mabaliw kahit gaya kangina ng matakasan ako nito ay halos na ikagulo ng utak ko.

Naiinis ako, dahil sa ginawa ko kangina sa kanya ay naging dahilan upang magalit ito at iwanan ako.

Apple, antayin mo lang ko at susunod ako sayo. Susundan kita, susunod ako upang makita ka ulit. napapangiti ako habang nagmamaneho at pinipihit ang manubela ng sasakyan ko.

“Paano ba nakilala si Apple?" tanong ng katabi ko. Nasa kabilang side ko lang siya at nakikiramdam pala at pinanunuod ako habang nagmamaneho.

“Dahil sa parents ko. Kaya ko siya nakilala." sagot ko.

“Actually, siya ang babaeng tinakbuhan ako kangina ng dahil kay Mia. Pasaway kasing Mia yon. Kung bakit kung kelan na may kasama ako at busy na sinusuyo. Saka naman siya nanggugulo at nang istorbo." aniya ko sagot sa tanong nito.

Habang patuloy pa rin ako sa pagmamaneho.

Umuulan pa rin at dahil sa ulan ay naging masikip ang mga daan.

**********

APPLE'S POV'S

“Kala ko talaga di ka na dadating, Apple. Pinakaba mo ako ng sobra nakakainis ka. Kala ko talaga na mag-isa ako haharap sa doctor na yon." may pag-aalala na sabi ni Lara at inakay na ako papaupo sa pwesto niya.

“Sorry talaga, nagkaproblema lang ako kangina. Kala ko nga rin ay di na ako makarating rito. Buti nalang talaga at nakatakas ako." sagot ko.

“Nakatakas?" nabigla na naitanong.

“Oo, nakatakas." sagot ko napangiti sa kanya.

“Kasi naman, yung makulit na doktor na anak ng kaibigan nila Mommy at Daddy masyado na makulit. Sukat bang sundan ako sa mall kangina at kulitim ako. Ayun tuloy, napahiya ako ng makailang ulit ng dahil sa kanya. Isama pa si.. Naalala mo yung ex boyfriend ko?"

“Sino?" gilalas sa sabi.

“Iisa lang naman naging boyfriend mo dati." sabi pa nito.

“Oo, iisa nga lang kaya madaling tandaan." sagot ko.

“So speaking of your ex boyfriend. Ano naman kinalaman niya at sabi mo ay napahinga ka ng dahil sa kanya?" tanong na sabi nito.

“Kasi nga, dahil sa kanya ay naipakilala ko sa kanya ang baliw na doktor na yon na boyfriend ko." sabi ko.

“Dahil sa pag-aalala ko kangina at maisip na para tigilan na ako nito. Sinabi ko na boyfriend ko ang anak ng kaibigan nila Mommy." pagpatuloy ko sa pagsasalaysay ko.

“Kaya lang di ko akalain na mangyayari ito sa akin. At ngayon pa talaga na araw. Ilang beses ako napahiya ng dahil sa dalawang yon!" huminga pa ako at tinapakan yung nakita kong hayop na nagapang sa sahig.

Kung bakit sa restaurant na ito ay may makita ako na insekto.

Haist! ayaw ko na nga sana maalala lahat ng mga nangyari sa akin. Pero dahil sa pangyayari na yon. Napilitan ako na mabalikan ng dahil sa pangungulit rin ni Lara.

Habang nagkukumarat naman si Lara sa pag-iintay sa mga susunod kong iwiwika at ikwento sa kanya.

Ayoko na rin talaga maalala ang baliw na doktor na yon. Pero dahil kay Lara napunta ako sa panahon kung saan ay nabaliw ako at muntikan na bumigay mg dahil sa doctor na yon. Dahil sa baliw na yon, muntikan na mawala ang iniingatan ko sa ilang panahon.

“Ano ba yan? Ang tanga mo, bakit di mo nalang ipinagpatuloy? Ang sarap kaya, bakit di mo sinubukan? Hindi ka naman na bata, bakit naman naisipan mo pang magpakipot na siya na ang lumapit sayo at di naman Ikaw. Saka, gwapo ba? Huh, Apple? Gwapo ba ang baliw na doktor na tinutukoy mo?" anito na naitanong ni Lara at tawa ng tawa ng masabi ko at naikwento sa kanya lahat ng mga nangyari kangina sa ospital habang nanduon kami kangina ng baliw na doktor na yon.

Haist! Nakakuha talaga ng pansin sa sarili ko, sa katawan ko. Ang lahat ng mga ginawa ng Doktor na yon.

“Ang tanga, dapat nagpaubaya ka na, gwapo naman pala yung doktor." panunukso na sabi pa ni Lara sa akin.

“Ang tanga mo talaga, ang tanga mo. Kung ako yon, baka ako siguro kusa na bubukaka sa harapan niya. Lalo na at alam kong masarap yung gagawin niya at gagawin naming dalawa." ani nang magbiro pa.

Si Lara talaga walang preno ang bibig at pinagtatawanan pa ako dahil lang sa hindi ko naituloy na naibigay ang sarili ko sa baliw na doktor na yon.

Kung sakali nga na bumigay ako. Talagang maibibigay ko na ang sarili ko at kung di ko napigilan pa ang sarili ko paniyak na wala na ang virginity ko.

Ang tagal ko yon iningatan.

Ayoko na basta nalang pakawalan.

Tapos ganuon lang kadali ko pala maibibigay sa lalaking ngayon ko pa lang nakilala kahit anak pa siya ng mga kaibigan ng mga parents ko.

Buti nalang talaga at nakapagkontrol pa ako. Napigilan ng mabuti ang sarili na wag magpadala sa mga panunukso nito.

Haist! Napahinga ako ng mapag-isipan ko pa ng mabuti ang ginawa ko na pagtakas sa kanya kangina.

Paniyak na hinahanap ako nuon ng umalis ako at takasan siya. Nahihiya kasi ako, nahihiya sa sarili ko dahil sa nangyari na yon.

Nakakahiya talaga, sobrang nahihiya ako talaga sa nangyari kangina.

Muli ako napabuntong hininga habang nag-iintay sa mga inorder ni Lara na makakain muna habang maaga p naman at wala pa yung inaasahan naming tao at inaantay.

Kakain muna kaming dalawa upang mamaya ay di na kami kakain na dalawa at diretso na rin siguro kami sa pag-uwi.

Ako man ay uuwi na rin at baka hanapin na rin ako nila Mommy at Daddy. Pero sabagay, alam nila na anduon ako sa mga kaibigan nila na bahay.

Pero di naman na ako tumuloy duon. Kaya isang pagpapaliwanag pa ito mamaya sa pag-uwi ko.

Tiyak na tatanungin nila ako kung ano ang nangyari bakit hindi ko nakarating duon? Kung papaano ang nangyari sa ipinadala niya para sa kaibigan.

Bahala na nga, maipapaliwanag ko naman sa kanya siguro ng maayos sa pag-uwi ko mamaya.

Mauunawaan na nila Mommy yon, lalo na, nasiraan ako ng sasakyan ng hindi inaasahan. Kaya tiyak, hindi na siguro ako tatanungin ng mga yon.

Basta ang mahalaga, safe akong uuwi mamaya sa bahay.

Sumubo ako ng may mapansin ako.

May natira pa pala sa plato ko na pagkain

Kinain ko yon, sayang naman kasi kung may maititira ako. Lalo na libre ni Lara ito.

Inubos ko yung pagkain sa plato ko. Sinimot ko pa nga at kinatawa ni Lara. Dahil sa parang bata raw ako tingnan sa aking ginagawa.

Tama naman siya. Para nga akong bata na sinimot yung plato ko.

Masarap eh! Masarap pa, dahil libre nga niya.

“Ano ka ba, nakakahiya yang ginagawa mo." aniya ni Lara habang natatawa siya.

Ako man natawa nalang din talaga mula sa sinabi niya sa akin.

Binaliwa ko lahat, dahil alam ko naman walang mali sa aking ginawang pagkain ng nakakamay.

Masarap pa nga kumain ng nakakamay habang may masarap na makakain. Kesa gagamit ako ng kubyertos tapos malalaglag sa sahig. Useless lang din naman lahat.