เพราะรักชักพา

ตอนที่ 6. ของขวัญจากมือพระเจ้า

“ข่าวดีเรื่องอะไรล่ะ นาสอบผ่านแล้วใช่ไหม?” ผลสอบของเธอออกมาแล้ว เป็นอย่างที่คาดคะเนไว้ เธอจัดการทำเรื่องจบ ตัดสินใจไม่เข้าพิธีมอบใบประกาศนียบัติ เพื่อลดค่าใช้จ่าย เธอมีภาระใหญ่รออยู่ตรงหน้า อะไรที่อดออมได้ คริษฐาไม่รอช้าที่จะทำ ทุกบาททุกสตางค์ของเธอ เพื่อ ‘ลูก’ ทั้งนั้น

“ข่าวนี้ ริดเองนั่นแหละที่ต้องดีใจ”

“เรื่องอะไรเหรอนา?” คริษฐาหันมาตั้งใจฟัง

“เรื่องงานของริดสิ พี่กาน พี่สาวคนที่นาเล่าให้ฟังบ่อยๆ น่ะ เขายินดีรับริดไปทำงาน ค่าแรงอาจไม่เยอะนะ แต่รับรองได้งานสบาย ริดจะได้มีเวลาสำหรับเตรียมต้อนรับเจ้าตัวเล็กได้เต็มที่ไง”

“นาได้บอกพี่สาวหรือเปล่าว่าริดท้อง” สีหน้าของคริษฐายังไม่ดีขึ้น เธอไม่อยากให้มีผลกระทบอะไรกับณารา เธออาจะเป็นลูกจ้างที่นายจ้างไม่ปลื้ม

“บอกแล้ว...แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดทั้งหมดหรอก พี่กานก็มีลูกแล้ว เลยเห็นใจริด ที่นั่นอากาศดี บรรยากาศดีด้วย ริดจะได้พักฟื้นได้เต็มที่ไง นาจะหมั่นไปเยี่ยมบ่อยๆ”

“ริดเกรงใจ กลัวทำงานได้ไม่ดีน่ะ” คริษฐาบ่นเบาๆ

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ทุกคนที่นั่นนิสัยดีทุกคน มีแปลกแยกก็แค่เฮียขุนคนเดียว รายนั้นเป็นคนโฉด แต่ริดท้องอยู่ เฮียขุนคงไม่มาวอแวด้วยหรอก ริดอยู่ที่นั่นได้แน่ๆ”

คริษฐาไม่ใช่คนเรื่องมาก ขยันและไม่ค่อยพูด ดังนั้นไม่มีทางทำตัวให้เป็นภาระของใครเลย ณาราเชื่อว่าไร่ภูผา-ขุนเขา เต็มใจต้อนรับคริษฐาแน่นอน เสียดายที่คริษฐามีตำหนิ ไม่อย่างนั้นณาราจะพยายามดันเพื่อนคนนี้ให้ขุนเขา ผู้หญิงอย่างคริษฐาเหมาะที่จะเป็นภรรยาและแม่ของลูก ผู้ชายคนไหนที่สามารถพิชิตใจคริษฐาได้ เป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุด น่าเสียดายที่คริษฐามาแปดเปื้อนเพราะผู้ชายใจร้ายคนนั้น

“เขาให้ริดเริ่มงานได้ตอนไหนล่ะนา?”

คริษฐาพยายามทำใจ งานก็เหมือนงาน สภาพของเธอทำแต่งานพาร์ทไทม์อย่างเดียวไม่ได้แล้ว อีกไม่กี่เดือน ร่างกายของเธอก็จะขยายขึ้น จนทำงานหนักๆ แบบที่เคยทำไม่ได้แล้ว

“ริดจะไปเลยไหมล่ะ นาจะได้ไปส่ง คิดถึงพี่กานเหมือนกัน อยากไปฟัดเจ้าแฝดลูกพี่กานด้วยน่ะ”

“นาว่างถึงวันไหนล่ะ ริดอยากไปเริ่มงานเร็วๆ เหมือนกัน ก่อนที่ร่างกายตัวเองจะไม่พร้อม และทำงานให้พี่สาวนาไม่ไหว”

“ไม่ต้องกังวลเรื่องนั่นเลย พี่ภูกับพี่กานใจดี ยิ่งมีลูกอ่อนด้วย พี่กานเข้าใจหัวอกของริดดีที่สุด มีอะไรลำบากใจ ปรึกษาพี่กานได้เลยนะ นึกเสียว่า พี่สาวของนา เป็นพี่สาวของริดอีกคน”

ณาราพูดพร้อมกับยิ้ม คนที่เคยผ่านการมีลูกมาแล้ว เข้าใจสภาพของคนที่กำลังเตรียมตัวเป็นแม่ได้ดี ณารารู้สึกวางใจหากคริษฐามีคนที่ดีคอยปกป้อง อย่างน้อยอากาศและสภาพแวดล้อมที่ไร่ภูผา-กานดา ก็น่าจะทำให้คริษฐาคลายความหม่นหมองลงได้บ้าง

“ขอบคุณนะนา” คริษฐาพูดเสียงแผ่ว น้ำตาร้อนๆ ไหลเอ่อมาจ่อที่หัวตา กระบอกตาร้อนผ่าว

“ลูกของริด เป็นหลานของนาเหมือนกันนะ ดูแลตัวเองดีๆ วันที่ ริดคลอด นาจะไปเกาะข้างเตียงคอยให้กำลังใจเอง”

ถึงณาราจะเป็นแค่เพื่อนร่วมโลกคนหนึ่งของคริษฐา แต่ความผูกพันตามประสาคนรู้จัก และพื้นฐานนิสัยของณาราเป็นคนจิตใจโอบอ้อมอารี เลยทำให้ณารารู้สึกเห็นใจชะตาชีวิตของคริษฐา จนปล่อยวางไม่ลง

เด็กคนหนึ่งที่กระเสือกกระสนมาเกิด หลังทนทุกข์ใช้หนี้เวรหนี้กรรมจนหมด เขาคือความบริสุทธิ์ที่ไม่ควรมีอะไรแปดเปื้อน การให้โอกาสเขาได้ลืมตามาบนโลก คือการทำบุญครั้งยิ่งใหญ่ ต่อให้เขาเกิดบนความผิดพลาดของผู้ให้กำเนิด แต่นั่น ไม่ใช่ความผิดของเขาสักหน่อย

ณาราไม่รู้ คนที่ทำให้คริษฐาท้อง อยู่ไม่ไกลเลย

ตอนที่ 8.ทางออกบนปากเหว

เพราะความเจริญ การเดินทางที่ต้องใช้เวลานานเลยหดสั้นลง สี่สิบห้านาทีสำหรับการเดินทางเลยไม่ทำให้คริษฐารู้สึกอึดอัด ณาราชวนคุยจนเธอไม่รู้สึกถึงความเหงา ความกังวลร้อยแปดก่อนเดินทาง เลือนหายไปเกือบหมด เมื่อคนที่มารอรับท่าทางใจดีทุกคน

กานดายอมปลีกตัวจากการดูแลบุตร เพื่อมารับคนงานคนใหม่ ภูผาที่ยังไม่วางใจเพราะภรรยาเพิ่งคลอดได้ไม่ถึงสองเดือน เลยขอติดตามมาด้วยความเป็นห่วง

คริษฐารับรู้ถึงความรักที่ภูผามีให้ภรรยาของเขา ความห่วงแสดงผ่านแววตา จนคริษฐารู้สึกเศร้า เธอเองก็อยากมีใครสักคนยืนอยู่ข้างๆ ในวันที่อารมณ์กับความรู้สึกเปราะบางเช่นนี้

“หากไม่มีธุระ แกก็คงไม่โผล่หน้ามาให้พี่เห็นสินะ”

กานดาสัพยอกณารา พร้อมกับส่งยิ้มให้คริษฐา เธอรู้สึกถูกชะตากับหญิงสาวตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก แววตาเศร้าๆ กับประวัติคร่าวๆ ที่ณาราเกริ่นไว้ ทำให้กานดารู้สึกเห็นใจคริษฐามากขึ้น เธอลดสายตามองเนินหน้าท้องที่ยังไม่มีส่วนนูนนั่น หลังจากนั้นก็สูดลมหายใจลึกๆ เลยเดินเข้าไปกอด คริษฐาดื้อๆ

คริษฐาตัวแข็งทื่อ หลังจากคลายความตื่นตกใจ เธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่กานดามอบให้ หัวใจของเธอเต้นช้าลง น้ำตาค่อยๆ ไหลเอ่อออกมา

“คิดว่าพี่ เป็นพี่สาวอีกคนของริดแล้วกันนะ”

ความอบอุ่นที่นอกจากแม่แล้ว ไม่เคยมีคนอื่นมอบให้คริษฐาได้ วันนี้ เธอได้รับสิ่งนั่นจากผู้หญิงที่เพิ่งพบกันครั้งแรก คริษฐายิ้มทั้งที่ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆ

“พี่กาน ทำแบบนี้ยัยริดตกใจหมดสิคะ” ณาราบ่นออดๆ พยายามรั้งกานดาออกจากคริษฐา

ภูผาหัวเราะหึๆ ตั้งแต่เป็นแม่ ความรู้สึกของแม่ในตัวกานดาเพิ่มขึ้นมากหลายเท่า เธออ่อนโยน รู้สึกเห็นอกเห็นใจคนตกทุกข์ จนบางครั้งภูผาก็นึกระอาความเจ้ากี้เจ้าการของภรรยา

“ปล่อยน้องเขาได้แล้วกาน” ภูผาปราม กานดาส่งยิ้มแหยๆ ให้สามี

“กานก็แค่อยากให้ริดรู้ว่าทุกคนที่ไร่ยินดีต้อนรับริดนะคะ” เสียงบ่นอุบอิบ กับมือที่ยอมปล่อยคริษฐาให้เป็นอิสระ

“ริดดีใจกับการต้อนรับแบบนี้นะคะ นอกจากแม่ ริดก็ไม่ได้ถูกกอดอีกเลย”

คริษฐาพูดเสียงเครือ ณาราเลยโผเข้าใส่ และกอดคริษฐาไว้ “แล้วก็ไม่บอก นายินดีให้ริดกอดแบบนี้ไปจนตายเลยนะ”

คริษฐาหัวเราะทั้งน้ำตา เธอผลักอกณารา “สำหรับนา คือข้อยกเว้นจ้ะ”

กานดากับภูผาเลยพลอยหัวเราะไปด้วย ณาราแสร้งกระฟัดกระเฟียด จากนั้นทั้งหมดก็พากันขึ้นรถยนต์ที่มีภูผาเป็นสารถีคนขับ เพื่อมุ่งหน้าสู่ไร่ภูผา-กานดา มีณาราคอยชวนคนนั้น คนนี้คุยไปตลอดทาง

ป้ายไม้ขนาดใหญ่ด้านหน้า นั่นหมายถึงการเดินทางของคริษฐาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เธอมองโรงเรือนขนาดใหญ่ตลอดสองข้างทางด้วยความตื่นเต้น คงเพราะเธอไม่เคยได้เปิดหูเปิดตาที่ไหนเลย นอกจากที่วิทยาลัย’ กับบ้าน หรือไม่ก็ที่ร้านอาหารของแดนไทย คริษฐาทำงานตั้งแต่จำความได้ เธอวนเวียนอยู่กับดิ้นรนเพื่อให้ตนเองกับจารีย์มีชีวิตรอด เธอไม่เคยใช้ชีวิตแบบอิสระเหมือนคนอื่น ทุกนาทีของเธอคือการทำงานหาสตางค์เพื่อเป็นค่าใช้จ่าย หลังมารดาแต่งงานใหม่กับแดนไทย คริษฐาก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ เธอยังทำตัวเหมือนเดิม เธอไม่อยากให้มารดาลำบากใจ หากการเริ่มต้นใหม่ของแม่ มีเธอเป็นข้อตำหนิ

แดนไทยเองไม่เคยปริปากพูดเรื่องของเธอ แต่ในที่สุดเธอก็เข้าใจเจตนาของชายผู้นั้น เลยระมัดระวัง และรอดปลอดภัยจนได้

หากไม่มีคนคนนั้น...ชีวิตของเธออาจเลวร้ายกว่านี้

แดนไทยไม่มีทางปล่อยให้เธอรอดมือเขา เมื่อเขาวางแผนไว้อย่างดี

คริษฐาพ่นลมหายใจ สะบัดหน้าแรงๆ เธอไม่ควรคิดฟุ้งซ่าน เธอหนีพ้นทั้งแดนไทย และชายปริศนาคนนั้นมาแล้ว ชีวิตของเธอต่อจากนี้ มีไว้เพื่อคนสำคัญในชีวิต ‘ญาติ’ คนเดียวที่ไว้ใจได้ และเขาเกิดมาเพื่อเป็นแรงใจให้กับเธอ

การเริ่มต้นในที่ใหม่ๆ คงทำให้เธอลืม ‘อดีต’ ได้ในสักวัน พอรถยนต์จอด ณาราก็กระโจนลงไปคนแรก เธอส่งเสียงทักทายใครบางคนที่คริษฐาเห็นไม่ชัด ชายผู้นั้นโบกมือให้ณาราเดินหน้าตั้งตรงมาหา มีชายวัยรุ่นสอง สามคนเดินตามหลังมา คริษฐามัวสาละวนกับการขนสัมภาระของตนเองลงจากรถยนต์ เลยไม่ได้สนใจคนมาใหม่เป็นพิเศษ เธอลากกระเป๋าที่เต็มไปด้วยของใช้ส่วนตัว เดินไปสมทบกับคนกลุ่มใหญ่ตรงหน้า