พลาดรักพี่ชายแสนร้าย (เข้ม:ช้องนาง)

ตอนที่ 2 ทำอะไรผิดถึงต้องมาขอโทษ

"กาแฟเย็นแก้วนึงครับ" มือหนาค้ำลงที่แผงน้ำปั่น ความสูงถึงร้อยแปดสิบเซ็นของเจ้าตัวทำให้ต้องก้มลงคุยกับแม่ค้าคนสวยที่กำลังก้มๆ เงยๆ

ช้องนางกำลังจัดร้าน เงยหน้าขึ้นมองลูกค้าคนแรกของร้านยิ้มๆ ใบหน้าของคนทั้งคู่ใกล้กันนิดเดียว แต่เป็นหญิงสาวที่เขินอายสายตาคู่นั้น

โปรยเสน่ห์ใส่เธอทุกวัน ทว่าใบหน้าหล่อเหลาและแววตาของเขานั้นก็ไม่ทำให้เธอชินสักที

"ไม่หวานนะคะอาจารย์" แม่ค้าคนสวยถามยิ้มๆ ถึงอีกฝ่ายไม่สั่งเธอก็เดาได้ว่าเขาไม่กินหวานมาก เพราะซื้อแต่เมนูเดิมทุกครั้ง ได้เจอหน้าเป็นประจำเพราะเธอไม่เคยหยุดขายเลยสักวัน

"กาแฟร้านนี้ไม่เติมน้ำตาลก็หวานครับดูจากหน้าแม่ค้าแล้ว" แซวคนแก้มแดงยิ้มๆ วันนี้แต่งตัวน่ารักสดใสราวกับแม่บ้านญี่ปุ่นเชียว ส่วนไหนควรอวดช้องนางก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

เผยเนินอกนิดๆ ทว่าขาวมาก ทำให้ดึงดูดสายตา ว่าจะไม่มองเพราะไม่อยากเป็นคนหื่นกามมันก็อดไม่ได้ เสียดายที่อีกฝ่ายไม่ได้เรียนกับเขา ไม่งั้นช้องนางไม่น่ารอด

"ปากหวานนะคะ" ไม่เพียงแต่อุดหนุนน้ำร้านเธอตลอด แต่หยอดทุกครั้ง แล้วแบบนี้คนที่ได้รับคำชมมาจะไม่เขินได้ยังไง

"ชิมแล้วเหรอครับถึงว่าหวานน่ะ" ถามพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำแม่ค้าอมยิ้มจนแก้มแทบปริ ซึ่งธนามองแล้วว่าน่าเอ็นดู

ช้องนางไม่ตอบ รีบเทกาแฟลงในแก้วแล้วยื่นให้อาจารย์หนุ่มไป แต่ใช่ธนาจะรับมาแค่แก้ว กุมมือเรียวไปด้วย เกิดการยื้อยุดหยอกล้อกันไปมาเล็กน้อย

ช้องนางเข้าใจว่าอาจารย์ธนาแกล้งเพราะเขาชอบแกล้งเธอแบบนี้ประจำ และธนาก็กล้าแกล้งช้องนางเพราะเป็นคนที่เขาได้แกล้งแล้วสบายใจ

"ป้า! แกงเส้นถ้วย"

น้ำเสียงที่ดังผิดปกติทำให้สองหนุ่มสาวละสายตาออกจากกัน ช้องนางรีบดึงมือกลับมาแล้วเอาเงินเก็บในกระเป๋าผ้ากันเปื้อน มองคนที่เดินเข้ามาในร้านสวมแว่นตากันแดดสีดำ พี่เข้มเท่มาก มากับลูกน้องทั้งสองคนเช่นเคย

"อ้าวลูกพี่! แล้วพวกฉันล่ะจ๊ะ?" รักกับยมงงไปเลย มาด้วยกันสามคน เคยสั่งพิเศษสามถ้วยทุกครั้ง ทว่าวันนี้ทำไมสั่งเพียงถ้วยเดียว

"ไม่ได้เรื่องไม่ต้องกินพวกมึง!" ทำให้กูต้องตามมาดูหน้าคนที่เทกูไปเมื่อคืนถึงที่นี่ยังต้องให้กูเลี้ยงอีก "ไปนั่งไกลๆ ตีน"

"ลูกพี่!"/"ลูกพี่!"

เข้มกระแทกสะโพกลงกับม้าหินอ่อนอย่างแรงไม่สนใจเสียงรักกับยมประท้วงมา มองคนที่ผิดนัดตัวเองไม่วางตา วันนี้ตื่นแต่เช้ากะมาเอาเรื่องแม่ค้าขายน้ำถึงที่ ยังมาเห็นการกระทำที่ขวางหูขวางตา!

ปากหวาน ยิ้มเก่ง อ่อยไอ้ธนาทั้งที่เมื่อวานปากบอกว่าอยากเป็นเมียกูอยู่เลย

แม่งเอ๊ย!

'ช้องอยากเป็นเมียพี่เข้ม ถ้าช้องต้องเสียตัว ช้องต้องได้เป็นเมียพี่เข้ม!'

ไหนล่ะ? หลอกให้กูคิดว่าจะได้กิน แต่ดันเทกูทิ้งทั้งที่กูยังไม่ได้กินแล้วไปอ่อยไอ้ธนา

ไอ้นี่ก็ขวางหูขวางตา! ตั้งแต่คราวอีดาหวันแล้ว ทำกูแห้วที่จะจับอีดาหวันทำเมียในงานแต่งลูกชายเถ้าแก่ร้านค้าวัสดุก่อสร้างกับคุณนายน้ำหนึ่งไปแล้วที

นี่กะจะตามจองเวรจองกรรมกูไปถึงชาติหน้าเลยมั้งไอ้อาจารย์ มึงไม่แต่งงานตามเพื่อนมึงไปสักทีวะ!

แต่กูได้ข่าวว่ามึงเป็นแบบนี้กับหลายคนนะอย่าคิดว่ากูไม่รู้ มึงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากูเท่าไหร่หรอก เด็กนักเรียนในห้องจับเย็บหมดแล้วมั้ง อย่าให้ถึงทีกูเผามึงบ้างไอ้ธนา!

"น้ำหวานเย็นๆ จ้ะพี่เข้มจ๋า" ทำออร์เดอร์อาจารย์ธนาเสร็จ มองเขาขึ้นรถแล้วขับออกไปจนสุดสายตา เธอจึงชงชาเย็นที่ตั้งใจสุดฝีมือมาเสิร์ฟ

เธอเห็นเขาหน้าตาบูดบึ้ง ร้อนๆ หนาวๆ ว่าเขาจะมาเอาเรื่องเมื่อคืนที่เธอผิดนัดหรือเปล่าจึงรีบทำน้ำหวานเย็นๆ ให้ดื่มฟรี

"พี่ไม่ได้สั่ง" เมื่อกี้กูสั่งแกงเส้นไม่ใช่กาแฟเย็น มึงหูเพี้ยนหรือเปล่าช้องนาง

หรือ..เขินไอ้ธนามันมาก แน่สิมันขาว มันเกาหลี แต่งตัวดี อาชีพการงานมั่นคงก้าวหน้า สอนนักศึกษาในห้องแอร์เย็นๆ ใครเห็นก็ไหว้ นับหน้าถือตา

ส่วนกู..

"ช้องอยากชงมาให้พี่เข้มชิมจ้ะ" เขาไม่เคยซื้อน้ำหวานร้านเธอสักครั้ง จนเธอคิดว่ามันไม่น่ากินหรือเปล่า เพราะเขามาทีไรก็กินแต่แกงเส้นร้านข้างๆ และตามด้วยน้ำเปล่า กินเสร็จก็กลับกันพร้อมลูกน้องของเขาไม่สนใจน้ำร้านเล็กๆ ของเธอเลย

หลายคนติดใจฝีมือน้ำชงของเธอจนเทียวมาเป็นลูกค้าประจำ เธออยากให้เขาติดเธอบ้าง หากมันจะเป็นขั้นแรกให้เขาไม่ต้องเขี่ยเธอทิ้งหลังจากได้เธอแล้ว

"ไม่กิน ไม่ชอบ" กูเกลียดขี้หน้าแม่ค้า ทำกันขนาดนี้คิดหรือว่ากูจะกิน ถ้าจะเทนัดกูให้อายตุ๊กแกที่ร้องทักทั้งคืนอย่ามายุ่ง กูไม่อยากคุย!

"พี่เข้มโกรธช้องเรื่องเมื่อคืนใช่ไหมจ๊ะ ช้องขอโทษน้า..พอดีเมื่อวานช้องติดธุระจ้ะ" ไม่รู้ว่างอนเธอไหมนะที่ไม่ได้ไปหา แต่คิดว่าคงงอนเธอแน่ๆ ท่าทางแบบนี้ หนุ่มฮอตของหมู่บ้านถูกแม่ค้าขายน้ำอย่างเธอเทดูไม่ดีสักนิด

"ขอโทษทำไม เอ็งทำอะไรผิดถึงต้องมาขอโทษพี่" รู้ตัวก็ดี กูโกรธมึงมากเลย หน้ายังไม่อยากจะมอง แต่กูดันมองนมไปแล้วให้ทำไงวะ!

เหมือนนางเอกเอวีญี่ปุ่นที่กูดูเป็นประจำน่ะ ไม่ต่างกันสักนิด แถมวันนี้ยังแต่งตัวได้คิขุอาโนเนะน่าจับกดคาชุดนัก!

"ช้องผิดที่ไม่ได้ไปหาพี่เข้มตามนัดไงจ๊ะ"

"ก็ไม่ได้รอ คิดว่ามีแค่เอ็งเหรอที่อยากนอนกับพี่ มีคนอื่นตั้งเยอะตั้งแยะพร้อมพลีกายถวายตัว" แต่กูก็ยังให้โอกาสมึงช้องนาง

แต่แม่ง! ดันทำโอกาสนั้นหล่นมือ กูไม่ให้อีกแล้ว!

ช้องนางเม้มปาก ว่าแล้วว่าเขาคงไม่อดไม่ทนหรอก ต่อให้เธอไม่ไปหาเขา เขาก็ไปหาเอาคนใหม่อยู่ดี แบบนี้จะกล้าให้เขาได้กินเธอเร็วๆ ได้ยังไง

ไม่ได้สวยมาก แต่ไม่อยากเป็นของเล่นใคร อยากเป็นคนที่พี่เข้มจริงใจด้วยจนยกให้เป็นเมียจริงๆ

พาพ่อแม่มาสู่ขอ ขอร้องอย่าเขี่ยอีช้องนางทิ้งเพราะเธอรักพี่เข้มจริงๆ รักเขาทั้งหัวใจ

"ช้องรู้จ้ะว่าพี่เข้มมีผู้หญิงรายล้อมรอบ ทุกคนต่างอยากขึ้นเตียงกับพี่"

"รู้ก็ดี แล้วเอากลับไป" ยกแก้วน้ำออกห่างตัวเอง 'น้ำอะไรกูไม่อยากแดก!'

เดี๋ยวกินแล้วติดตายห่าเหมือนไอ้ธนาที่ต้องเทียวมากินทุกวันแบบขาดไม่ได้ เพราะกูตั้งใจจะกินมันแค่สามวันเท่านั้น

หากกูบังเอิญไปติดชาเย็นร้านมันแล้วคงสลัดยาก อย่ามาหลอกให้ไอ้เข้มติดชา!

"พี่เข้มจ๋าาาา"

เข้มเหล่ตามองคนที่พูดจาหวานๆ

ง้อ?

แต่เสียใจ กูพูดคำไหนคำนั้น ไม่กลับลำ!

เอ๊ะ!

แล้วทำไมต้องมาจับมือกูด้วย?

เอามือนิ่มๆ ชมพูๆ ออกไปเลยนะกูไม่ใจอ่อนหรอก ต่อให้จับหรรมกูยังไม่รู้สึกอะไรเลย

"เมื่อวานช้องช่วยแม่เร่งงานให้ลูกค้าจ้ะ ช้องเลยปลีกตัวไปไหนไม่ได้ ความจริงช้องว่าจะโทรไปบอกพี่แต่เรายังไม่มีเบอร์กันเลยจ้ะ พี่เข้มก็รู้นี่จ๊ะว่าบ้านช้องไม่ได้ร่ำรวยเลยต้องหาเงินเข้าบ้าน"

เข้มหรี่ตามองคนหน้าเศร้า ทำให้กูสงสาร ขอร้องให้กูเห็นใจ

"ใช่ว่าคืนนี้ช้องจะไม่ไปหาพี่เข้มเสียเมื่อไหร่"

คนฟังใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อคิดว่าคืนนี้จะได้กินช้องนางของจริง และเหตุผลที่มันไปหาไม่ได้ก็พอจะอะลุ่มอล่วยได้

เขาค่อนข้างชื่นชมคนที่ก้มหน้าทำมาหากินงกๆ ไม่งั้นเขาจะอยากได้อีดาหวันเป็นเมียเหรอ ขยันเกิ๊น!

แต่สุดท้ายก็โดนไอ้ปลัดขิ.กคาบไปแดก กูยังแค้นไม่หาย!