จูบได้ไหม
1267 Words
เมื่อถึงคอนโดของแฟนซีแล้วเหมันต์จึงขอตัวอาบน้ำในห้องน้ำของเธอส่วนแฟนซีก็นั่งดูทีวีซีรี่ส์เรื่องโปรดที่เธอตั้งหน้าตั้งตารอ
พรึ่บ!
เหมันต์โน้มตัวลงมาใกล้ร่างบางที่นั่งอยู่แขนทั้งสองข้างของเขาค้ำกับพนักพิงโซฟากักขังเธอเอาไว้ตรงกลางระหว่างสองแขน
"ตกใจหมดเหมันต์" เธอเอ่ยออกมาแต่สายตายังคงจับจ้องไปที่หน้าจอทีวีอยู่เช่นเดิม
"หันมาหน่อยดิ" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกทำให้เธอต้องเบนสายตากลับมามองเขา ดวงตาคมเจ้าเล่ห์ที่มองเธออยู่ ใบหน้าหล่อเหลามีน้ำเกาะพราวตามใบหน้าเล็กน้อยเช่นเดียวกันกับผมของเขาที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำแต่มันกลับดูน่าหลงไหล กับใบหน้าและเรือนร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่าทำให้เห็นซิกแพคตามประสาคนออกกำลังกายเป็นอย่างดีเช่นเขา
"เช็ดผมให้หน่อย" เหมันต์ระบายยิ้มหวานให้เธอโดยใบหน้าของเขาห่างกับเธอไม่กี่คืบรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่ายได้ชัดเจน
"ยังเป็นเด็กอยู่หรือไง" เธอบ่นเล็กน้อยแต่ก็ยอมเอื้อมมือไปเช็ดผมกับผ้าขนหนูผืนเล็กให้เขาอยู่ดี
"แฟนซี.."
"หื้อ?" เธอขานรับตามโดยที่มือสองข้างยังคงเช็ดผมให้เขาอยู่ ต่างจากเขาที่ใช้สายตาคมกวาดมองทั่วใบหน้าสวยของเธออย่างหลงไหล
"จูบได้ไหม?" น้ำเสียงออดอ้อนของเขาทำเธอหยุดชะงักถึงแม้เหมันต์จะเปิดเผยว่าชอบเธอมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะล่วงเกินถ้าเธอไม่อนุญาต และครั้งนี้ก็เช่นกันเขาจะต้องขอความยินยอมจากเธอถึงแม้ตัวเองแทบอยากจะพุ่งตัวไปบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธอเสียให้ได้
"ก็ตกลงไว้แล้วหนิ" แฟนซีสบตาคมเจ้าเล่ห์ของเขาที่มีเงาสะท้อนของเธออยู่ในดวงตาคู่นี้
เหมันต์ยิ้มพอใจก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะค่อยๆเคลื่อนเข้าหาใบหน้าหวานช้าๆ นี่คงเรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกที่เขาจงใจจูบเธอโดยที่เธอยินยอมต่างจากทุกครั้งที่เขาขโมยจูบในตอนที่เธอหลับไม่รู้ตัว
ริมฝีปากหนาบรรจงจูบแผ่วเบาลงบนกรีบปากนุ่มเขาถอนริมฝีปากออกก่อนมองใบหน้าหวานของเธออย่างหลงไหลแล้วก้มลงไปจูบซ้ำอีกครั้ง
"พอ…" แฟนซีดันมือเล็กกับแผงอกเปลือยเปล่าของเขาเอาไว้ แต่เขากลับขืนแรงเอาไว้ยังคงจูบเธอต่อ เมื่อได้ชิมเขาก็ยิ่งติดใจจนไม่อาจทำตามคำขอของเธอได้
ริมฝีปากร้อนฉ่าบดเบียดลงมาออย่างดุดันแต่ก็ยังมีความอ่อนโยนแทรกสลับกันมอบให้เธอ
"เห…."
"อีกนิดแฟน" เขาปิดปากเธอด้วยริมฝีปากเขาอีกครั้งเมื่อหยุดให้เธอได้พักหายใจ เขากัดริมฝีปากล่างของเธอเบาๆทำให้ร่างบางตกใจจนเผยอริมฝีปากออก ลิ้นร้อนสอดแทรกควานหาความหวานอย่างเอาแต่ใจ เขาตวัดลิ้นเกี่ยวดูดดึงลิ้นเล็กอย่างชอบใจยิ่งเธอพยายามดันแผงอกของเขาออกเท่าไหร่ความต้องการของเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
"พอได้แล้วอื้ออ~" เมื่อเขาปล่อยให้เธอได้พักหายใจไปได้นิดเดียวก็ฉกริมฝีปากลงมาอีกครั้งตามความต้องการของตัวเอง
มือหนาลากผ่านเอวคอดก่อนสอดเข้าไปใต้เสื้อของเธออย่างเผลอไผล มือหนาลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มก่อนจะไล้ไปตามแผ่นหลังเนียนของเธอ
"ขอได้ไหม.." น้ำเสียงทุ้มกระเส่าเอ่ยถามเธอในทันทีที่ผละริมฝีปากออก
"แกเป็นเพื่อนฉัน…" เธอบอกกับเขาด้วยแววตาสั่นไหวจะบอกว่าเธอไม่รู้สึกก็คงไม่ใช่แต่เธอก็ไม่อยากเสียคำว่าเพื่อนไปเช่นเดียวกัน
"กูไม่เคยเป็นเพื่อนมึง…" เขาตอบเธอชัดเจนถึงความรู้สึกที่เขามี
"...กูไม่เคยมองมึงเป็นเพื่อนเลยแฟนซี" น้ำเสียงของเขาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ
"ทำไม.." เธอถามเขาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ก่อตัวขึ้นมา
"มันมากกว่านั้นแฟนซี กูอยากเป็นมากกว่านั้น.." เหมันต์ตอบเธออย่างอ่อนโยนเขาโน้มลงไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธออีกครั้งตามความต้องการหรือตอนนี้เขาเสพติดรสจูบจากเธอไปแล้วเขาถึงโหยหารสจูบจากเธอมากมายขนาดนี้
สองมือเล็กจับบ่าแกร่งของเขาเอาไว้เธอหลับตาตอบรับรสจูบของเขาถึงแม้ในใจอยากจะผลักไสเขาออกแต่ร่างกายกลับไม่ต่อต้านเขาอย่างที่ใจคิด
"ให้กูเป็นได้ไหมแฟนซี.." เขาละริมฝีปากออกมาเอ่ยถามเธอแต่ไม่รอฟังคำตอบจากคนตัวเล็กก็ฉกฉวยริมฝีปากเธออีกครั้ง
มือหนาที่ยังคงลูบสัมผัสผิวเนียนของเธอตามความปรารถนายิ่งกระตุ้นอารมณ์กระสันของเขาได้เป็นอย่างดี ถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่แฟนซีเขาคงไม่ใจเย็นขนาดนี้เป็นแน่แต่กับเธอมันต่างกัน เขาอยากจะชิมรสหวานหอมจากเธอด้วยความใจเย็นและอ่อนโยนในทุกสัมผัส
"...ให้กูเป็นคนแรกของมึงได้ไหม" ริมฝีปากร้อนเลื่อนมาพรมจูบซอกคอขาวเธอจมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมของเธออย่างหลงไหลซ้ำๆ กลิ่นหอมที่เขาชอบที่สุด ริมฝีปากร้อนดูดเม้นซอกคอขาวของเธอ จนมือเล็กต้องดัดแผงอกของเขาออกเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสหวาบหวาม
"มืออย่าซน" เขาจับข้อมือเล็กทั้งสองของเธอเอาไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะบอกเธอเสียงดุเมื่อเริ่มรู้สึกขัดใจเมื่อเธอพยายามผลักเขาให้ออกห่าง
"อย่าทำแบบนี้" เธอบอกกับเขาที่ยังคงซุกไซร้ซอกคอของเธออยู่ ใบหน้าหวานแดงก่ำไปด้วยความเขินอายที่ถูกคนตัวโตมอบสัมผัสหวาบหวามนี้ให้
"ไม่ชอบเหรอหื้ม?.." เขาผละจากซอกคอของเธอก่อนจะมองสบตาดวงตากลมโตของเธออย่างคาดคั้น แต่เมื่อเธอไม่ตอบคำถามของเขากลับเบือนหน้าหนียิ่งทำให้เขากระตุกยิ้มขึ้นอย่างพอใจกับท่าทีของเธอ
"มึงน่ารักนะเวลาเขิน.." มือหนาเชยคางเล็กของเธอให้หันกลับมามองเขา
"กูรักมึงแทบบ้าแล้วรู้ตัวไหมแฟนซี" พูดจบเขาก็จูบลงบนริมฝีปากเธอเบาๆแล้วถอนจูบออกมามองใบหน้าหวานของเธออีกครั้ง
"เปิดใจให้กูได้หรือยัง"
"แกก็จะทิ้งฉันเหมือนคนอื่นที่แกได้มา" แฟนซีเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แววตาเธอสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อนึกถึงวันที่เหมันต์จะเปลี่ยนเป็นอื่นไปไม่ได้ ความสัมผัสที่ไม่มีวันถูกทำลายนั้นคือเธอกับเขาควรเป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีที่สุดแล้ว
"กูไม่มีวันทิ้งมึงแฟนซี ถ้ากูทิ้งมึงไม่ต่างอะไรกับที่กูทิ้งหัวใจตัวเอง"
"..."
"ตลอดเวลาไม่มีใครมาแทนที่มึงได้แฟนซี ไม่มีใครจะสำคัญกับกูเท่ามึงแล้ว"
"..."
"ขอโอกาสให้กูพิสูจน์ตัวเองให้มึงดูได้ไหม อย่าเพิ่งตัดสินใจตอนนี้"
"..."
"กูอาจจะไม่ใช่คนที่ดีพร้อม แต่กูพร้อมแล้วนะ..พร้อมจะเป็นผัวมึงแล้ว"
- Writer
