A LOVE TO LUST

Chapter 2

"Let's eat? My treat," nakangiting sambit ni Lucianna kaya agad na pumayag ang mga kasamahan nila.

Lunch break na rin pala, napatingin tuloy s'ya sa suot n'yang wrist watch nang magyaya ito ng pagkain. Sinulyapan n'ya si Lore at nakita n'yang sinarado ng kaibigan ang laptop nito.

"Break muna tayo guys, ramdam ko na rin ang gutom eh," natatawang saad naman ni Yanki.

"Where are we going to eat, Farrah?" pagtatanong sa kaniya ni Lore.

Nakatingin man s'ya sa laptop n'ya ay ramdam n'ya pa rin ang mga mata ng mga kasama n'yang nakatingin sa knaiyat. It seems like they're waiting for her to speak.

"West," she simply answered and everyone moves to go out from here. Kaniya-kaniya sila sa pagbitbit ng kani-kanilang mga gamit dahil panigurado ay doon na nila tatapusin ang discussions sa restaurant na pagkakainan nila.

Ayaw n'ya nang lumayo pa dahil pwede naman na dito na lang sa malapit. Pero dahil s'ya naman ang tinanong ng mga ito kung saan sila kakain ay 'di na rin s'ya nag-isip pa ng ibang puwedeng kainan.

"In 6 months we will be taking our internship. I can't want to pass this defense and to graduate. Nakakasawa na rin pabalik-balik sa school na ito," natatawang sambit ni Yanki kaya maging ang ilang kasama ay natawa na rin.

It was indeed right, in 6 months she'll be part of their company's employees as an intern. Hindi s'ya mahihirapang makapasok sa kumpanya ng kaniyang mga magulang dahil ito rin naman nag gusto ng mga ito.

"Farrah, I will be applying my internship in your company."

Tumango s'ya sa sinabi ng kasama na si Liza dahil ano pa nga naman ang puwede n'yang maging sagot dito?

"I did too!" segunda naman ni Lucianna. "Sana naman matanggap kami, Farrah. The Bressett Construction Company was the dream company of everyone to finish their internship with," dagdag pa nito.

"I also applied to BCC, and guys just a heads up, Farrah couldn't help us for she can do nothing about our application. She's not part of BCC yet," sambit ni Lorelie habang nakanguso kaya maging ang tatlo nilang kasama ay napanguso.

"Ano ba 'yan! Nagpasa rin ako roon eh," nakangusong dagdag din ni Yanki.

Mas pinili ni Farrah na huwag nang sagutin ang usapan patungkol sa kumpanya ng mga magulang niya dahil wala naman s'yang magagawa para sa mga ito. Natapos ang discussion nila sa mismong restaurant kaya naman ngayon ay kaniya-kaniya na silang lima.

Well, maliban sa kanilang dalawa ni Lore na ngayon ay magkasama. TPey're in the house of fashion that is owned by Lore's mom to get their dresses to be wearing at tonight's party. She literally forgot the anniversary if it wasn't for the invitation card, she won't remember it.

"Are you still going to be bringing your own car?" dinig n'yang tanong ni Lore sa kaniya.

Tumango s'ya bilang sagot dito. "As always," aniya.

"I haven't seen you riding in tito or even in tita's Kris' car," dagdag pa ng kaibigan at ramdam n'ya ang pagtataka ang boses nito.

Seryoso n'yang sinulyapan si Lore at hindi ito nakatingin sa kaniya, ang mga mata ng kaibigan ay nakatuon sa hawak nitong cellphone habang kinakausap s'ya nito.

"Well, I got my own car." Nagkibit-balikat s'ya nang sagutin ang pagtataka ng kaibigan.

Magkaibigan sila ni Lore for years now, pero kahit isang beses y hindi lumabas sa bibig n'ya ang pagkuwento patungkol sa kaniyang mga magulang. The parents she once thought her parents are not really hers. So basically, she doesn't have a parents and nobody from the outside of the Bressett family knew that.

There was never in the outside of the family tree knew that she was adopted. Maging ang pamilya n'ya — ang kinikilala n'yang pamilya ay hindi alam na alam n'ya ang katotohanan tungkol sa kaniyang pagkatao. Hindi n'ya hinanap ang mga magulang n'ya, hindi n'ya papagurin ang sarili n'ya. She believed that she became a Bressett for it was the one that was written in her palm and she can do nothing about it. Wala na s'yang magagawa kung hindi ang maging si Farrah Bressett na lamang habang buhay.

"I'll see you later?" nakangiting saad ni Lore habang hawak nito ang pinto nang nakabukas na pinto ng sasakyan nito.

"I will definitely be there," sagot naman n'ya dito.

Magkaiba and daan nilang magkaibigan dahil sa south si Lore habang s'ya naman ay sa north. Nang makarating sa bahay ay agad n'yang pinuntahan sa kusina ang mga kasambahay nang wala s'yang nakita kahit isa sa sala.

"Ma'am Farrah, may kailangan po ba kayo? Kakain po ba kayo?"

Umiling s'ya sa tanong ng kasambahay nang makita s'ya. Inabot n'ya ang hawak na invitation card dito, "put these in my parent's study room. Put it on the table where they can immediately see it," utos n'ya at agad na tumango ang kasambahay.

Tatlong silid pa ang pagitan ng silid n'ya at ng mga magulang kaya hindi n'ya malalaman kung dumating na ba ang mga ito o hindi pa. Inilapag n'ya ang bitbit na laptop. Naaalala n'ya ang dress na kakailanganin n'ya mamayang gabi. Agad n'yang pinindot ang intercom na narito sa silid n'ya at konektado sa quarter ng mga kasambahay.

("Ma'am Farrah? May ipag-uutos po ba kayo?") sagot ng kasambahay mula sa intercom.

"Come here, I have a dress here that I am using tonight. It needs to be dry cleaned," saad n'ya.

("Opo, pa-akyat na po, ma'am Farrah.")

Time flies so fast, her alarm clock rang to inform her that it's time to get ready for the party will be starting in 1 and a half hour. Hindi naman s'ya kilos pagong, mabilis ang bawat kilos n'ya sa mga ginagaw n'ya. Hindi rin naman s'ya nag-aayos ng sobra, kaya hindi s'ya na-late sa party.

Hindi n'ya alam kung narito na ba ang mga magulang n'ya pero hindi n'ya na nakita ang sasakyan doon sa garahe nila. Agad s'yang dumiretso sa loob ng bahay nina Lore dahil ayos lang naman iyon sa kaibigan n'ya. Nakaugalian na rin naman n'ya.

Humina ang lakad n'ya nang makita si Lore katabi ng magulang nito habang kaharap naman ang kaniyang parents. Lumunok s'ya at seryosong naglalakad palapit sa mga ito. Nakatalikod sa kaniya ang kaniyang mga magulang kaya nakaharap sa kaniya si Lore at agad naman s'ya nitong nakita.

Malawak ang ngisi ni Lore nang kawayan s'ya nito kaya napalingon sa kaniya and kaniyang parents.

"Congratulations, tita, tito, happy anniversary," bati n'ya sa mga magulang ng kaibigan. Hindi s'ya pinansin ng mga magulang kaya hindi n'ya na rin ang mga ito pinansin.

"Thank you, Farrah. You look great," excited na sagot naman ng mommy ni Lore sa kaniya.

She don't smile so she only bowed her head as respect.

"By the way, where is Engr. Mathew? I haven't seen him for months now," nagtatakang tanong ng daddy ni Lore.

"Engr. Mathew is in vacation, he was on leave for 6 months," sagot naman ng kaniyang daddy.

"Farrah, are you ready for your internship?"

Napalingon s'ya sa ina nang marinig n'ya ang pagtatanong nito sa kaniya. Really? Are they really going to talk about her internship readiness in other people's wedding anniversary party?

"Yes, mom," she simply answered.

"Great!" Pumalakpak sa response nito. "You should be ready for you will be under the management of the best engineer in this country."