A LOVE TO LUST

Chapter 1

"I'm leaving, please open the gate for me," seryosong saad ni Farrah habang bitbit ang kaniyang laptop at naglalakad papalapit sa mamahalin n'yang sasakyan.

Agad namang kumilos ang kanilanng guard nang marinig nito ang sinabi n'ya. Sanay na rin naman ang mga ito sa kaniya dahil kahit kailan ay hindi naman talaga s'ya ngumingiti. She only smile when she was told to and that was happened barely. Maybe 1 in a million times. Agad n'yang binuhay ang sasakyan at diretso ang mga matang nag-drive ng kaniyang sasakyan palabas ng subdivision. Nakasalubong n'ya pa ang sasakyan ng kaniyang ama pero hindi naman iyon magiging problema.

Kahit na hind s'ya nagpaalam ay hindi naman s'ya nito papagalitan. Well, kahit kailan naman ay hindi s'ya hinahanap ng mag magulang kapag wala s'ya sa bahay nila. Hindi naman na iyon bago sa kaniya kaya ayos lang kahit na makasalubong n'ya pa ang sasakyan ng kaniyang ina pagkatapos ng kaniyang ama. She's on her way towards the university. She's going to be with her classmates preparing their last activity before the semestral break.

Napatingin s'ya sa bag n'ya na inilapag n'ya sa shotgun seat nang marinig ang pagtunog ng cellphone n'ya na nasa loob nito. Hindi na s'ya nag-abala pa na kunin at abotin ang cellphone n'ya dahil alam naman na n'ya kung sino ang tumatawag. Isang tao lamang ang tumatawag sa kaniya at iyon ay ang kaibigan n'yang si Lorelie. Halos 30 minutes and takbo n'ya papunta sa school nila at dahil iyon sa minsanang traffic na nanyayari sa lugar lalo na kapag rush hour katulad nito ngayon.

But her being the time conscious always think ahead of this possibility. She never let get late in anything coming even a small or little thing like this. Walang emosyon ang mga mata n'ya habang nakatingin sa daan hanggang sa makita n''ya sa hindi kalayuan ang malaking pangalan ng university. The Pioneer University, where her parents finished their studies as well. In less than a year, few months to be exact, she will be done with her 5 years battle in studying to be the same of her parents.

She has to work hard to gain the license that would make her the engineer she was meant to be. Ipinarada n'ya ang sasakyan sa bakanteng puwesto sa pagitan ng dalawang mamahaling sasakyan. Well, most pf the students here has their own expensive cars. Hindi na bago sa kahit na sino sa mga estudyante ang makakita ng mga nagmamahalang mga sasakyan dahil kung may mga scholar man sa university na ito probably 3 in one hundred students.

Inilabas n'ya ang cellphone at saka tinawagan ang kaibigan. "I'm here, where are you?" agad na tanong n'ya nang marinig ang tunog nang pagsagot nito.

("It has a new milktea shop opened in the west, I am here. Please come over I got one for you,") dinig n'yang sagot nito kaya agad na lumiko s'ya sa direksyon na s'yang sinabi ng kaibigan.

"Alright, I'm on my way there. Waive to me," saad niya at saka ibinaba ang tawag. Nasa west ang mga restaurant at nga shops na kung saan ang mga studyante madalas tumambay upang kumian o mag-snack.

Katulad ng karamihan ay hilig ng kaibigan n'ya ang milktea at habang s'ya naman ay umiinom naman ng ganito pero hindi gaanong mahilig sa ganito. Agad n'yang nakita ang kumakaway na si Lorelie nang makapasok s'ya s bahaging ito bg university kaya hindi s'ya nahirapang hanapin ang sinasabi ng kaibigan na bagong bukas na shop.

"Are we not going to the library yet? Where are they?" Tanong n'ya nang makalapit s'ya dito. Tinanggap n'ya ang inabot nitong milktea and thank God Lorelie really knew the flavor she likes for the drinks like this. "Thank you."

"Yanki texted me and told me that they're in the library already and was waiting for us. I told them that we'll be there before the talked time," sagot naman sa kaniya ng kaibigan.

Hindi n'ya alam kung paano silang naging magkaibigan pero bigla na lamang n'yang nakita ang sarili na halos si Lorelie na ang kasa-kasama n'ya sa araw-araw sa school since secondary school days. Ang sabi ng kaibigan ay kaibigan ng mga magulang nito ang kaniyang mga magulang.

"Alright then, let's go?"

"Tara. By the way, mom asked me to give this invitation card to you and your parents. Sabi ni mommy ay hindi n'ya ito nadala noong may dinner meeting sila para ibigay sa mommy mo, makikisuyo lang," sambit ng kaibigan at inabot sa kaniya ang tatlong invitation card na kinuha nito sa bag habang naglalakad.

"What js this for?" kunot-noong tanong n'ya nang hindi na inabala ang sarili upang buksan kung ano ang laman at kung ano ang mga nakasulat dito kahit nag front nito.

"My parent's wedding anniversary, it's tonight," sagot ni Lorelie.

Tumango s'ya at saka inipit ang mga invitation card sa laptop at libro na buhat-buhat n'ya. Ilang beses na silang um-attend ng wedding anniversary ng mga magulang ni Lore at kahit isang beses ay hindi sila nagsabay ng mga magulang n'yang pumunta dito. Kaya malamang ay ipapalagay lang naman n'ya sa katulong nila ang card na ito sa study table ng kaniyang mga magulang.

Nang makapasok sila sa loob ng library ay agad n'yang inilibot ang paningin sa loob nito. Hindi naman naging mahirap para sa kaniya na makita agad ang mga classmates nilang naghihintay sa kanila dahil sa lawak ng library na ito at hindi dikit-dikit ang bawat mesa.

They really are giving each group a privacy to brainstorm seriously that the other table couldn't disturb each other.

"Ayon sila." Itinuro ni Lore ang mesa kung saan naroon ang mga classmates nila at tinanguan n'ya ang kaibigan dahil nakita n'ya na rin ito.

"Lore, Farrah, over here," Liza mouthed and waived her hand when she spotted them coming.

"Hi," agad na bati ni Lore nang makalapit silang pareho sa mesa ng mga ito. Sakto ang bilang ng mga upuan sa bilang nila kaya dalawang upuan na lang din ang bakante.

"Farrah and team, I was done researching the topic you have assigned in me. I just added some suggestions that we could use in our presentation. I have studied all the structures we would possibly use and that made me came up to a new idea," agad na sambit ni Lucianna at saka ipinakita sa kanila ang laptop nito.

Seryosong tiningnan ni Farrah ang blueprints ng kanilang team. She did it and that is why she knew how to explain the blueprints. She nodded after reading all the explanations of Lucianna in her part. She waited for her team to tell their insights about it. Each of them were showing and explaining each other's task for them to make one strong defense.

"Farrah was born with an engineer parents, being an engineer really runs in her blood. She will surely rock this presentation and we're glad to be in her team."

Her eyes sharpened it's sight in her own laptop when she heard what Yanki just said.

"Well, she was also blessed with a smart brain and all," Lore responded with that tiny smile she has in her face.

Farrah chose to never give a response to everyone and stick her eyes to their activity. She indeed destined to be an engineer and she was working hard to be one.