ตอนที่ 11
“ตอนนี้ลูกขอไปทบทวน...ท่านแม่ขอรับ ข้ามีเรื่องที่ยังมิเข้าใจอีกนิดหน่อย ท่านแม่พอจะให้คำแนะนำแก่ข้าได้หรือไม่”
เมื่อท่านแม่พยักหน้าให้ เขมกรก็รีบเอ่ยอย่างที่คิดออกไป “ดูเหมือนว่าอาการป่วยของข้าจะหนักหนา ร่างกายนี้ยังฟื้นฟูได้มิดีเลย หากประลองยุทธ์ในยามนี้คงจะทำต้องทำให้ครอบครัวเราต้องอับอายขายหน้าเป็นแน่ แต่ถ้าเปลี่ยนจากยิงธนูเป็นการยิงอย่างอื่น จะได้หรือไม่ขอรับ...ด้วยสภาพร่างกายข้าในตอนนี้ที่ยังไร้เรี่ยวแรงอยู่ จะให้ถือคันธนูแล้วง้างยิง คงจะมิไหว หากข้าจะเปลี่ยนเป็นยิงหนังสติ๊ก คนพวกนั้นจะว่าข้าหรือเปล่าขอรับ”
ดูเหมือนว่าจะมิใช่เพียงแค่ท่านแม่หากหลิวตงเองก็อึ้ง...อ้าปากค้างและเกิดอาการงุนงงไปตาม ๆ กัน
“คือ...อย่างที่ข้าเล่ามานะขอรับ ตอนที่ข้านอนป่วยอยู่ ข้าเหมือนกับหลงไปที่ใดสักแห่ง ที่ทำให้ข้าได้พบเจอกับสิ่งแปลกประหลาดเยอะแยะมากมายเลยขอรับ แล้วทีนี้ข้าเห็นว่ามีเด็กที่นั่น
