บ่วงรัก เล่ห์กามเทพ EP.08 เริ่มรุก (3)
1054 Words
“ไม่เห็นแปลกฉันกับยายษาก็ทำแบบนี้ออกบ่อย คุณคงไม่เคยเจอ หรือชินกับผู้หญิงแบบฉันมั่งค่ะ ถึงได้รู้สึกแปลกนะ” ชนัญธิดาให้เหตุผลออกไป
“เหลืออีกอีกสองสามอย่างแล้วเราก็จะไปซื้อหมูกับกุ้งตรงโน่น”
“ครับ” ตระการตอบรับก่อนจะเข็นรถเดินตามชนัญธิดาไปด้วยรอยยิ้มมีความสุข อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเกิดเขาแต่งงาน ภรรยาของเขาจะมีนิสัยแบบนี้ไหม ภรรยาเขาจะทำอาหารเป็นหรือเปล่า
ชนัญธิดาเดินเข้าไปหยิบหน่อไม้ฝรั่ง ผักกาด บล็อกโครี่ลงรถเข็น ก่อนเดินนำไปยังโซนของสด
“คุณรอฉันตรงนี้ก็ได้ อย่าเข้ามาเลยมันมีกลิ่นนะ” หญิงสาวหันมาบอกตระการด้วยความกังวล ไม่รู้ท่านประธานใหญ่ของเธอจะเคยมาเดินซื้อของพวกนี้บ้างหรือเปล่า แต่จากอาการเมื่อกี้ ชนัญธิดาก็รู้แล้วว่าตระการน่าจะไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาตรงซุปเปอร์มาร์เก็ตแบบนี้อย่างแน่นอน
“ไม่เป็นไร ผมไปด้วย ช่วยคุณถือหมูกับกุ้งไง รถเข็นเราจอดไว้ตรงนี้ได้ใช่ไหม”
“แต่...”
“ไม่มีแต่...ไปกันเถอะ เดี๋ยวเพื่อนคุณเขาจะมายืนรอ” ตระการตัดบทพูด จอดรถเข็นก่อนจะดึงมือบางให้เดินตามเขาเข้าไปยังโชนของสด มือหนาจับมือบางเอาไว้แน่น ไม่สนใจอาการขัดขืน พยายามแกะมือบางออก
ชนัญธิดาตกใจเล็กน้อย เธอแทบจะวิ่งตามไปเลยทีเดียว ยังนึกงงกับอาการของชายหนุ่มอยู่ เริ่มกลัวกับความเปลี่ยนแปลงแบบกะทันหันของตระการยังไงไม่รู้ “เอ่อ...คุณต้น ปล่อยมือฉันก่อนได้ไหม คือ...คนอื่นเขามองมาทางพวกเราแล้ว ฉันอายเขา”
ตระการหยุดเดินหันมามองชนัญธิดาด้านหลัง พร้อมกับก้มลงมองหญิงสาวอย่างสงสัย เธอเป็นอะไรของเธอนักหนา แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อเห็นใบหน้างามกำลังก้มใบหน้า ซ่อนความเขินอายเอาไว้ เงยหน้าขึ้นมองรอบๆ เริ่มเข้าใจอาการเขินอายนั่นทันที ก็จะไม่ให้เธออายได้ไง ก็ในเมื่อมีแต่คนหันมามอง ส่งยิ้มให้เขาสองคนซะขนาดนั้น
“ผมว่าเราอย่าไปสนใจ เรารีบเดินไปซื้อหมูกับกุ้งกันเถอะ ขืนคุณชักช้า ผมว่าเราสองคนคงตกเป็นเป้าสายตาให้คนอื่นเขามองอยู่แบบนี้แหละ” เขารู้ว่าชนัญธิดาอายเพราะอาการของพวกเขาดูเหมือนคู่รักที่เพิ่งกันแต่งงานกัน ถ้าเขาเดาไม่ผิด เพราะตลอดการเดินซื้อของ มีแต่คนหันมามอง แล้วก็ยิ้มมาให้
“คุณก็ปล่อยมือฉันก่อนสิ คุณไม่อาย แต่ฉันอาย”
“โอเค...ปล่อยก็ปล่อย” ชายหนุ่มปล่อยมือบางอย่างเสียดาย ก่อนเบี่ยงตัวให้ให้ชนัญธิดาเดินเข้าไปซื้อหมูและกุ้ง
“ซื้อหมูเท่าไหร่คะ...” พนักงานถามขึ้น เมื่อเห็นลูกค้าสาวก้มลงหยิบจับเนื้อหมูพลิกไปมาสองสามครั้ง
“อืมม์...หมูเนื้อแดงหนึ่งกิโล แล้วหมูสามชั้นหนึ่งกิโลเหมือนกัน”
“รอบสักครู่นะคะ” พนักงานสาวจัดการตัดหมูเนื้อแดงและหมูสามชั้นให้ลูกค้าสาว ใส่ลงถุงส่งให้
“นี่ค่ะเรียบร้อยแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ” ชนัญธิดากำลังยื่นมือเข้าไปรับถุงจากพนักงาน แต่มือหนาก็เลื่อนผ่านหน้าเธอไปเสียก่อน
“มาผมถือเอง”
“เอ่อ...ค่ะ”
“แฟนคุณนี่น่ารักนะคะ มาช่วยซื้อของด้วย” พนักงานสาวทักทายลูกค้าหนุ่มอย่างสนใจ หนุ่มก็หล่อ สาวก็สวย ดูยังไงก็เหมาะสมกันมาก
“ไม่ใช่หรอกค่ะ/ครับ” ชนัญธิดาหันมามองตระการอย่างไม่พอใจ ตอบได้ยังไงกันว่าเป็นแฟนกับเธอ แบบนี้ก็ซวยนะสิ ไอ้เรื่องที่อยากตอบแทนรัชวินก็เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่ถ้าตั้งเข้ามาพัวพันกับผู้ชายอย่างตระการ วีรกิจ เห็นทีเธอคงคิดผิดแล้วจริง “คุณต้น”
“อะไรครับ ไปเถอะ เดี๋ยวคุณษากับไอ้โตจะคอยนาน” ตระการไม่พูดเปล่าจับมือชนัญธิดา เดินออกมาหยุดตรงโซนขายกุ้ง ก้มลงมามองใบหน้างามที่ตอนนี้เริ่มหงิก
“อย่าทำหน้าแบบนี้สิ! คุณจะเลือกซื้อกุ้งแบบไหน ผมเลือกไม่ถูกหรอก ดูสิมีตั้งหลายขนาด เราจะเลือกซื้อแบบไหนดี”
“คุณปล่อยมือฉันสักทีจะได้ไหม ฉันอายคนอื่นเขา”
“ผมไม่เห็นอายเลย อย่าคิดมากสิ รีบซื้อดีกว่า ไม่งั้นจะมีคนมองเรามากกว่านี้อีก ถ้าคุณยังขืนมัวชักช้าโอเอ้ อยู่แบบนี้”
“คุณ...” ชนัญธิดาหน้าถอดสี กับคำพูดของตระการ หันไปมองผู้คนที่เดินไปมาภายในซุปเปอร์มาร์เก็ตทุกคนล้วนหันมายิ้มกับเธอ สายตาที่มองเธอนั้น เธอรู้ว่าคนเหล่านั้นคงเข้าใจว่าเธอกับตระการเป็นสามีภรรยากันแน่นอน แค่เห็นสายตาผู้คนที่มองมา แก้มนวลก็แดงระเรื่ออย่างช่วยไม่ได้
“คิดอะไรอยู่นะ” เขาก้มลงมากระซิบอยู่ข้างหู ใบหน้าคมสันเฉียดใบหน้างามแดงระเรื่อไปเพียงนิดเดียว
ชนัญธิดาเบี่ยงหน้าหลบอย่างตกใจ หันมามองตระการด้วยความไม่พอใจ เดินเบี่ยงตัวหลบออกมาเดินตรงไปยังพนักงานสาว “เอากุ้งสองกิโลค่ะ เอาตัวขนาดปานกลางนะ”
“นี่ค่ะกุ้งสองกิโล ชำระเงินตรงโน่นเลยนะคะ” พนักงานสาวชี้ไปยังช่องจ่ายเงิน หญิงสาวส่งยิ้มหวานขอบคุณ ก่อนจะรีบเดินไปยังรถเข็น โดยไม่รอตระการ
ตระการถึงกับหัวเราะออกมากับอาการแสนงอนของชนัญธิดา เขาชักชอบเธอเข้าแล้วสิ หน้าตาก็น่ารัก นิสัยก็ออกจะห้าว แต่ก็ยังมีส่วนที่อ่อนหวานอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าเดินตามชนัญธิดาไป พร้อมกับดึงรถเข็นมาเข็นเอง อาหารมื้อนี้คงเป็นสัญญาณที่ดีระหว่างเขากับเธอ
////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
