บ่วงรัก เล่ห์กามเทพ

บ่วงรัก เล่ห์กามเทพ EP.07 เริ่มรุก (2)

“ขอโทษทีผมคิดอะไรเพลินไปหน่อย ผมว่าเราไปเดินดูเนื้อหมูกันตรงโน่นดีกว่า”

“ก็ดีค่ะ...”

“พวกคุณทำอาหารทานกันเองเหรอ” ตระการถามขึ้น ก่อนก้มลงมองอาหารในรถเข็นมีตั้งหลายอย่าง

“ค่ะ...ปกติพวกเราจะทำอาหารทานกันเอง ขี้เกียจออกมาทานข้างนอก มันสิ้นเปลือง ในเมื่อทำทานเองได้ ทำไมเราต้องไปทานอาหารนอกบ้านล่ะ”

“เดี๋ยวเราแวะซื้อผักกันก่อนดีกว่า มันอยู่ก่อนเนื้อหมูนะคะ”

ชนัญธิดาบอก ขณะเดินตรงเข้าไปยังโซนสองที่มีผักวางขายอยู่ หยุดเดิน หันมามองผักสีสวย วางรายเรียงอยู่บนชั้นอย่างสวยงาม มือบางเอื้อมไปหยิบต้นคะน้าขึ้นพิจารณาอย่างถี่ถ้วน

“ทำไมต้องมองพิจารณาผักมันขนาดนั้นล่ะคุณ”

ตระการเดินเข้ามาซ้อนทับอยู่ด้านหลัง เริ่มรู้สึกหึงหวงอย่าไงไม่รู้ตัว เริ่มเกลียดชังสายตาของผู้ชายที่เดินไปเดินมาเสียแล้ว ผู้ชายเหล่านั้นเอาแต่จ้องมองมาทางชนัญธิดาเหมือนจะกลืนกินเข้าไปอย่างนั้น หญิงสาวจะรู้บางไหมว่ามีผู้ชายอีกหลายคนมองเธอดู

“ก็ดูว่ามันมีหนอนไหม เพราะถ้ามันมีหนอน อย่างน้อยเราก็รู้ว่ามันปลอดสายพิษไงค่ะ นี่ไงคุณต้นดูสิ”

“ไหนๆ ผมขอดูหน่อยได้ไหม” ใบหน้าคมสันก้มลงมาประชิดใบหน้าสวยคมอย่างจงใจ โดยที่เจ้าตัวไม่ได้สนใจอาการของเขาเลย กลับไปสนใจต้นคะน้าในมือเสียมากกว่า

พออยู่ใกล้กันแบบนี้ ตระการได้แต่ยืนอึ้ง ทำอะไรไม่ค่อยถูกไปเหมือนกัน ใบหน้างามอยู่ห่างกับใบหน้าเขาไม่ถึงคืบ แถมใบหน้าที่เขาเห็นนี่มีกลิ่นหอมแป้งเด็กอ่อนโชยติดจมูกมาเชียว สงสัยเธอคงไม่ได้ใช้แป้งตลับอย่างแน่นอน ใบหน้าดูน่าสัมผัส น่าจับต้องอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเริ่มเต้นสั่นไหว ไปกับกลิ่นแป้งเด็กที่โชยมากระทบจมูกของตระการอย่างไม่น่าเชื่อ เห็นทีเขาคงต้องเริ่มรุก ประชิดตัวชนัญธิดาเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงทุรนทุราย กับอาการแปลกๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างแน่นอน

“มันมีหนอนจริงๆ อย่างที่คุณบอกเลย แล้วแบบนี้เราจะทานได้เหรอษร”

เปลี่ยนจากคุณมาเป็นษรเสียสนิท ก้มลงมองพิจารณาต้นคะน้าในมือของชนัญธิดาอย่างจริงจัง เขาไม่ต้องการให้เธอรู้ ว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่ เดี๋ยวแผนแตกแล้วซวยเลย อีกอย่างดูเธอฉลาดไม่น้อย

“ทานได้สิคะเชื่อฉัน ปกติแล้ว เวลาเราซื้อผักพวกนี้เราต้องดูให้ดี ผักที่ใบสวย ไม่มีแมลงหรือหนอนเลย ผักพวกนั้นไม่น่ากินหรอกค่ะ เพราะมันปลูกโดยใช้สารพิษในการกำจัดแมลงและหนอนพวกนี้”

“อ้าวเหรอ...งั้นผมแย่สิ”

“ทำไม...”

“ก็ไม่รู้ป้านาซื้อผักแบบไหนไปให้ผมกินน่ะสิ” ตระการพูดขึ้นแล้วก็อดขำตัวเองไม่ได้ เริ่มคิดวางแผนที่จะหาทางมาทานอาหารฝีมือชนัญธิดาบ่อยๆ แต่จะว่าไปเขาก็ไม่รู้จริงๆ ว่าแม่บ้านซื้อผักพวกนี้หรือเปล่า

“แล้วคุณรู้สึกเหมือนกับไม่สบายบ่อยไหม อย่างเช่นปวดหัว คลื่นไส้ อาเจียน หรือปวดท้องเวลาทานผักพวกนั้นเข้าไปนะ” ชนัญธิดาละสายตาจากผักในมือหันมามองชายหนุ่มอย่างสงสัย เมื่อใบหน้างามหันไปชนกับแก้มของชายหนุ่มพอดี

คนที่ชนก็ตกใจ คนที่โดนหอมแก้มก็นิ่งไปเหมือนกัน ต่างกันตรงที่คนหนึ่งเกิดอาการอึ้ง ตกใจกับเหตุการณ์ แต่อีกคนหนึ่งนึกดีใจ ที่โดนอีกฝ่ายหอมแก้ม เขาได้กลิ่นอ่อนของแป้งเด็กอีกแล้ว หัวใจเริ่มเต้น สั่นหวั่นไหวไปกับกลิ่นแป้งและกลิ่นกายสาว รอยยิ้มสวยเปิดกว้างขึ้นอย่างมีความสุข เห็นทีวันหยุดอาทิตย์นี้ น่าจะเป็นอาทิตย์ที่เขามีความสุขมากอย่างแน่นอน

“ขอโทษค่ะคุณต้น เอ่อ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ชนัญธิดาก้มมองต้นคะน้าในมือ ที่ตอนนี้เธอกำมันจนแน่น ด้วยความตกใจ น้ำเสียงหวานเอ่ยขอโทษ แต่ใบหน้าหวานกลับแดงระเรื่อขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นอุบัติเหตุนะ ษรอย่าคิดมากสิ”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะคะ ก็คุณยื่นหน้ามาใกล้ฉันทำไม”

“อ้าว! อย่าคิดมากสิ ผมบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ ตกลงเราจะซื้อต้นคะน้านี่กี่ต้น ดูสิคุณกำต้นคะน้าชะซ้ำหมดแล้ว”

‘เอาเข้าไป...นี่เธอถึงกับกำต้นคะน้าชะซ้ำขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าโกรธที่เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้’

“โอเคค่ะ งั้นเราซื้อต้นคะน้าไปสักห้าหกต้นล่ะกัน”

ชนัญธิดาพยายามสงบสติอารมณ์ หันมาสนใจต้นคะน้าตรงหน้า วางต้นคะน้าในมือ เอื้อมไปหยิบต้นคะน้ามาเลือกใหม่อีกห้าหกต้น

ตระการยืนมองชนัญธิดาจากด้านหลัง ก็ได้แต่ยิ้มกับความคล่องแคล่วของหญิงสาว การหยิบจับผัก บอกได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า หญิงสาวคงมาเลยซื้อของพวกนี้บ่อยๆ

“ได้แล้วค่ะ...งั้นเราเดินไปซื้อหน่อไม้ฝรั่ง เห็ดหอม ข้าวโพดอ่อน มะเขือเทศ แครอท กะหล่ำม่วง ผักกาด บล๊อคโครี่”

“ทำไมซื้อเยอะแบบนี้ล่ะผมว่าเยอะไปนะ” ตระการเอ่ยออกความเห็น ไอ้บรรดาผักที่หญิงสาวพูดออกมามันมากเยอะไปหรือเปล่า

“ไม่เยอะหรอกค่ะ เราซื้ออย่างล่ะนิดไงไม่ได้ซื้อมากมายอย่างที่คุณเข้าใจหรอก”

หญิงสาวเดินไปหยิบเห็ดหอมอย่างใจเย็น เลือกจะหันไปหยิบหัวแครอทสองหัว มะเขือเทศห้าผล กะหล่ำม่วงหนึ่งหัว ข้าวโพดอ่อนลงรถเข็น เงยใบหน้าขึ้นมองคนเข็นที่ตอนนี้ยืนมองเธออย่างงุนงง

“ทำไมคุณทำหน้าแบบนั้นนั่น เมื่อยหรือค่ะ ฉันบอกคุณแล้วว่าให้นั่งรอก็ไม่เชื่อ”

“ไม่ใช่หรอก ผมแค่อึ้งนะ ผู้หญิงอย่างคุณมาเดินซื้อของแบบนี้”

เขาบอกอย่างที่ใจคิดจริงๆ ชนัญธิดาดูจะซ่าส์ ไม่เหมือนผู้หญิงเรียบร้อยเอาเสียเลย แต่กลับมาเดินเลือกซื้อของพวกนี้ ผู้หญิงคนนี้มีนิสัยอย่างไรกันแน่

////////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...