“ฉันว่าคุณประสาท บ้า ไปแล้วแน่ๆ ที่มาพูดแบบนี้กับผู้หญิงที่คุณเพิ่งรู้จักแค่สองสามวัน”
“เธอ...” ตระการหน้าบึ้ง เจอคำพูดแดกดันแบบนี้ มันผิดตรงไหน เขาชอบเธอ ไม่เห็นเสียหาย รู้จักกันช้าหรือเร็ว ก็ถือว่ารู้จัก “ฉันหิวข้าวแล้ว” เขาปัดไปอีกเรื่อง ไม่อยากมานั่งทะเลาะอะไรกับเธออีก ถึงคุยไป ก็ไม่มีทางจบหรอกวันนี้ ทางที่ดี เขาตัดปัญหาเลยดีกว่า
“มาบอกอะไรฉัน หิวก็ไปกินสิ” ชนัญธิดาก็ใช่ย่อยเหมือนกัน ตอกกลับจนคนพูดว่าหิวข้าว หน้าหายไปเหมือนกัน เสียงเพลงหวานดังมาจากกระเป๋าใบโตของชนัญธิดา ตระการนั่งจ้องเขม็งเลยทีเดียว อยากรู้เหมือนกันว่าใครโทรฯ มา...
“รับสิ...จะปล่อยให้มันดังแบบนี้เหรอ”
“เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับคุณ” เสียงหวานพาลต่อว่ากลับอย่างอารมณ์เสีย
“อยากมีเรื่องกับฉันหรือไงชนัญธิดา” ตระการถามเสียงเครียด มองหน้าชนัญธิดาอย่างเหลืออด เขาพยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
หญิงสาวไม่พูดอ
