Episode 8
1435 Words
Episode 8
"น้าเซไม่ชอบสวนสนุกเหรอครับ?" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วงเมื่อฉันมาเที่ยวสวนสนุกแต่ทำอารมณ์ไม่สนุกตาม
ที่จริงฉันกำลังรู้สึกเป็นกังวลอยู่เล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่องอลัน... ตั้งแต่เขาจูบฉันฉันก็มองเขาด้วยความรู้สึกแปลกๆ ฉันรู้สึกไม่เหมือนเดิม หวั่นไหวกับเขา และฉันก็ยังรู้สึกกังวลว่าบุ๊คส์จะคุยอะไรกับฉัน
เพราะตั้งแต่เช้าเขาก็ไม่พูดอะไรกับฉันเลย มันทำให้ฉันรู้สึกเครียดอย่างบอกไม่ถูก อย่าบอกนะว่าเขาเห็นฉันกับอลันจูบกัน บ้าน่า... จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงละเนอะ(ขอคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยละกัน)
"น้าชอบจ๊ะ แต่น้าแค่รู้สึกเหนื่อยๆเท่านั้นเอง" ฉันบอกออกมาพลางยิ้มแห้ง ถ้าฉันทำตัวแบบนี้อลันจะเป็นห่วง ฉันควรจะทำตัวให้ร่าเริงเป็นปกติสินะ
แต่พอมองอลันทีไรฉันก็จินตนาการถึงตอนเขาโตทุกที ถ้าเขาโตเขาจะต้องเป็นหนุ่มหล่อที่ฮอทฮิตในหมู่สาวๆแน่ๆ ที่สำคัญฉันควรจะสอนหลานตัวเองในสิ่งที่ถูกต้อง... ไม่ใช่มารู้สึกหวั่นไหวกับหลานตัวเองแบบนี้
โถ่! เซญ่า แกชอบเด็กคนนี้ไม่ได้ อลันเป็นลูกของเพื่อนสาวคนสนิท ถ้าเกิดซินอี๋รู้ว่าฉันชอบอลันคงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ ฉันต้องหักห้ามจิตใจของตัวเองไว้ให้ได้
พรึ่บ!
"จับมือผมไว้นะครับ จะได้ไม่หลง" เสียงทุ้มเข้มของอลินเอ่ยบอกพร้อมกับคลี่ยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มของเขาทำให้ฉันถึงกับหน้าแดงเล็กน้อย
"ส่วนอลันก็ต้องจับมือน้าไว้นะครับจะได้ไม่หลง" บุ๊คส์เอ่ยบอกก่อนจะยื่นมือหนาไปจับมืออลันทันที และแว๊บหนึ่งฉันเห็นว่าอลันทำหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ สงสัยฉันจะคิดไปเองละมั้ง...
"น้าบุ๊คส์คะ อลินอยากเล่นรถไฟเหาะจังเลย ไม่เคยได้เล่นสักทีเลยอ่ะ" เสียงหวานใสของอลเอ่ยดังขึ้นมาขณะที่พวกเรากำลังเดินดูเครื่องเล่น
"เล่นไม่ได้หรอกนะคะ มันอันตรายเกินไป" ฉันบอกออกมาตามตรง ถ้าเกิดซินอี๋กับคีย์รู้ว่าฉันให้พวกเขาเล่นเครื่องเล่นอันตราย มีหวังโดนบ่นแน่ๆ
"ไม่ว่ายังไงอลินก็จะเล่นอ่ะ" อลินเอ่ยขึ้นอย่างเอาแต่ใจก่อนจะหน้าบึ้งทันทีและเหมือนว่าเธอจะทำท่าร้องไห้ซะด้วย
"ไปเล่นอย่างอื่นกันเถอะเนอะ เดี๋ยวน้าบุ๊คส์พาไปเล่นม้าหมุนอีกดีไหมครับ?" บุ๊คส์เอ่ยเสนอและเหมือนอลินจะอารมณ์ดีขึ้นทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
"เอาสิคะ! อลินอยากเล่น เนอะอลัน" อลินยิ้มกว้างอย่างพอใจ อลันพยักหน้าเบาๆ
"ขอโทษนะครับที่น้องสาวผมเอาแต่ใจแบบนี้" อลันเอ่ยบอกก่อนจะกุมมือฉันแน่นและเมื่อฉันมองแววตาของอลันฉันก็รู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก ที่สำคัญความรู้สึกแบบนี้ฉันเคยสัมผัสมาก่อน... ฉันเคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับพี่กายมาแล้ว
"น้าเซเป็นไรป่าวครับ มือน้าเหงื่อออกมากเลย"
"มะ...ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ อากาศมันร้อนอ่ะน้าเลยเหงื่อออกแบบนี้" ฉันเอ่ยแก้ตัวก่อนจะรีบชักมือกลับทันที จากนั้นบุ๊คส์ก็โอบไหล่ฉันทำให้ฉันสะดุ้งโหยงเล็กน้อย
"นายมาโอบไหล่ฉันทำไม" ฉันเอ่ยเบาๆด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจก่อนจะมองเขาด้วยหางตา
"ตื่นเต้นเหรอที่โดนอลันจับมืออ่ะ" บุ๊คส์เอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
"จะบ้าเหรอ ฉันชินแล้วที่อลันจับฉันแบบนี้"
"อย่าให้เห็นนะว่าเธอชอบอลันเข้าอ่ะ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอย่างกลั้นแกล้งก่อนจะมองฉันเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ฉันรีบหลบสายตาเขาทันทีก่อนจะก้าวเดินไปข้างหน้าต่อ
"ไม่มีทางที่ฉันจะรู้สึกแบบนั้นกับหลานตัวเองหรอก!"
"วันนี้สนุกจังเลย น้าบุ๊คส์กับน้าเซพาเล่นตั้งหลายอย่างแหน่ะ!" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยขึ้นด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับจูบมือบุ๊คส์ไปมาอย่างมีความสุข
"น้าเซครับ... น้าดูแปลกๆมาตั้งนานแล้ว ผมซื้อน้ำเย็นๆให้เผื่อน้าจะหายเหนื่อย" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วงก่อนจะยื่นน้ำโค้กแก้วหนึ่งให้ฉัน
ทำไมฉันรู้สึกว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กที่ใส่ใจคนอื่นจังเลยนะ แถมยังมีความคิดที่ไม่เหมือนเด็กอีกต่างหาก ถ้าฉันตกหลุมรักเด็กคนนี้ก็คงจะไม่แปลก เพราะว่าเขาเป็นแบบนี้ไงละ
"ขอบใจนะ น้าไม่เหนื่อยหรอกจ๊ะ ออกจะสนุกด้วยซ้ำ" ฉันบอกออกมาตามตรงก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆ ที่จริงฉันก็ไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยด้วยซ้ำ สนุกมากกว่าอีกเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เพราะว่าฉันไม่ได้มาสวนสนุกตั้งนานแล้ว
"ผมขอโทษนะครับที่ทำเรื่องแบบนั้นลงไป แต่ผม... รักน้าเซจริงๆนะ ผมเลยจูบน้า" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยกระซิบฉันได้แต่หน้าแดงเบาๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไร
อลันกำลังบอกรักฉันเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย เขารักฉันเหรอ... โอ๊ย! ตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกสติแตกแล้วจริงๆ
"ถึงผมจะเป็นเด็ก แต่ความรู้สึกที่ผมมีต่อน้า ผมรักน้าจริงๆนะครับ" อลินเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังพร้อมกับใช้สายตาคมเข้มจ้องมองฉันอย่างไม่วางตาทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นแรงเอามากๆ
"แต่อลินเป็นหลานน้านะ" ฉันบอกออกมาตามตรวพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ผมไม่สนหรอก ไม่ว่ายังไงผมก็รักน้าเซจริงๆ ถ้าโตขึ้นเมื่อไหร่น้าเซจะต้องแต่งงานกับผมนะครับ!" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง ฉันได้แต่อึกอักเล็กน้อยเป็นครั้งแรกที่ฉันโดนเด็กพูดแบบนี้ด้วย ที่สำคัญฉันก็ยังใจเต้นแรงกับคำพูดของเขาอีกต่างหาก
"คงไม่ได้หรอกครับ เพราะว่าน้าบุ๊คส์จองน้าเซเอาไว้แล้ว" เสียงทุ้มเข้มของบุ๊คส์เอ่ยแทรกขึ้นมาก่อนจะจับมืออลินกับอลันให้เดินตามเขาไป
"อลิน อลันรอน้าบุ๊คส์กับน้าเซที่รถก่อนนะครับ เพราะว่าน้าสองคนมีเรื่องต้องคุยกัน" บุ๊คส์เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็ดึงแขนฉันให้เดินไปตามเขา
ตอนนี้บุ๊คส์พาฉันไปที่ไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าที่ตรงนี้มันเงียบมากๆและไม่มีใครผ่านมาเลยสักคน
"มีอะไร ทำไมต้องพาฉันมาที่นี่ด้วย?" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"ก็ฉันบอกเธอแล้วไงว่ามีเรื่องจะคุยด้วย" บุ๊คส์เอ่ยบอกพร้อมกับผลักฉันติดกำแพงและจากนั้นเขาก็ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
"เรื่องอะไร?" ฉันเลิกคิ้วมองเขาอย่างสงสัย บุ๊คส์เงียบไปสักพักก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและกจานั้นเขาก็เปิดรูปบางอย่างให้ฉันดู
"ทะ...ทำไมนายถึงมีรูปแบบนี้ได้!!!" ฉันถึงกับตาเบิกกว้างเมื่อจ้องมองรูปในโทรศัพท์มือถือของเขามันคือรูปที่ฉันกับอลันกำลังจูบกัน แถมยังจูบแลกลิ้นอีกต่างหาก ถ้าเกิดว่าใครเห็นรูปนี้เข้าคงจะคิดว่าฉันพรากผู้เยาว์แน่ๆ!
"แอบถ่ายมานะสิ อย่าคิดนะว่าวันนั้นฉันไม่เห็นอ่ะ หึ" ร่างสูงกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะใช้สายตาคมเข้มจ้องมองฉันเหมือนผู้ชนะ
"เธอชอบอลันใช่ป่ะ"
"ปะ...เปล่าสักหน่อย!" ฉันเอ่ยปฏิเสธทันที แต่เหมือนบุ๊คส์จะไม่ฟังฉันสักนิด
"ถ้าฉันเอาเรื่องที่เธอชอบหลานตัวเองไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ละก็... หึ น่าจะจบไม่สวยแน่" ร่างสูงบอกพร้อมกับใช้ปลายนิ้วจับคางของฉันเงยขึ้น
"อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ!" ฉันบอกออกมาอย่างกลัวๆ ถ้าเกิดเขาเอาไปบอกใครเข้าละก็... ฉันคงจะแย่แน่ๆ
"งั้นฉันขอคิดค่าปิดปากด้วยร่างกายเธอแล้วกัน"
"!!!?"
- Writer
