Episode 7
1437 Words
Episode 7
"พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์ น้าบุ๊คส์จะพาอลินไปเที่ยวไหนมั้ยคะ?" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยดังขึ้นขณะที่เข้ามาในคอนโดของฉันแล้ว แถมบุ๊คส์ก็ยังขนเสื้อผ้าของเขามาที่ห้องฉันอีกต่างหาก อย่าบอกนะว่าเขาจะมาอยู่อาศัยที่ห้องฉันจริงๆอ่ะ
ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะพูดเล่นด้วยซ้ำ...
"อลินอยากไปไหนละครับ?" บุ๊คส์เอ่ยถามพร้อมกับนั่งยองๆตรงหน้าของอลิน ส่วนอลันนั้นจับมือฉันไม่ยอมปล่อยเลยตั้งแต่แรกจากรถจนถึงตอนนี้
"อยากไปสวนสนุกค่ะ!"
"แต่เมื่อไม่นานมานี้ น้าบุ๊คส์พึ่งพาไปเองนะครับ ไม่เบื่อเหรอ?" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามด้วยความสงสัย อลินรีบส่ายหน้าทันที
"ไม่เบื่อหรอกค่ะ อลินชอบ!"
"จำคำคำนี้ของน้าไว้นะคะอลิน ไม่ว่าจะชอบอะไรแค่ไหน แต่สักวันก็จะต้องเบื่อมัน" ฉันบอกออกมาพร้อมกับยิ้มบางๆให้ อลินได้แต่คำหน้างง ถ้าสักวันเธอโตขึ้นจะต้องเข้าใจคำพูดของฉันแน่ๆ
เพราะฉันเคยเป็นของตายสำหรับใครบางคนมาก่อน...
"แต่ผมต่อให้ชอบแค่ไหน ก็ไม่มีวันเบื่อนะครับ" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยขัดฉันขึ้นมา ฉันได้แต่ยิ้มบางๆให้
"ถ้าสักวันอลันโตขึ้นเดี๋ยวก็จะเข้าใจที่น้าพูดค่ะ"
"อย่าไปฟังน้าเซเยอะเลย ของที่ชอบยังไงก็ชอบอยู่ดี ไม่มีวันเปลี่ยนใจง่ายๆหรอก" บุ๊คส์ได้ขัดฉันอีกคน ฉันได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่เบาๆ
"ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวน้าพาเก็บของที่ห้องนอน" ฉันบอกออกมาก่อนจะพาอลินและอลันเข้าไปดูห้องนอน
ดีว่าคอนโดของฉันห้องนอนกว้างมากและมีเตียงขนาดคิงไซส์ การที่จะนอนสี่คนในเตียงเดียวกันมันเลยเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายดาย แถมพื้นที่ในคอนโดก็กว้างพอควรที่จะอยู่ด้วยกัน
"อลินขอนอนข้างน้าบุ๊คส์นะคะ!" อลินเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆ และเหมือนว่าหลังจากที่จัดของเป็นที่เรียบร้อยอลินก็ได้ออกไปข้างนอกกับบุ๊คส์แล้ว ไม่รู้ว่าสองคนนั้นไปไหนกัน แต่ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจะไปซื้อของมาทำอาหารเย็น
"น้าเซครับ สอนการบ้านผมหน่อยได้ไหม ทำไม่เป็นอ่ะ" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยดังขึ้นพร้อมกับหยิบสมุดการบ้านขึ้นมา เอ่อ... จะว่าไปเรื่องใช้ความรู้ฉันเองก็ไม่ถนัดเหมือนกัน
"วิชาอะไรเหรอ?"
"อังกฤษครับ" อลันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม รอดตัวไป... วิชานี้เป็นวิชาที่ฉันถนัดที่สุดแล้ว ส่วนวิชาที่โคตรเกลียดก็คือวิชาที่เกี่ยวกับตัวเลข
"ได้จ๊ะ เดี๋ยวน้าสอนให้นะ" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนเป็นเสื้อที่ใส่สบายที่สุด จากนั้นฉันก็พาอลันไปนั่งทำการบ้านตรงโซฟาหน้าตรงกลางห้อง
"ข้อนี้ต้องตอบแบบนี้นะ เพราะว่า...." ฉันนั่งอธิบายการบ้านของอลันและเหมือนว่าเจ้าตัวจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันสอน เรียนแค่ป.4แท้ๆ แต่ทำไมอาจาร์ยถึงให้การบ้านเยอะแยะขนาดนี้ก็ไม่รู้
"น้าเซสอนเก่งจัง น่าจะไปเป็นครูนะครับ"
"ไม่หรอกจ๊ะ มันก็แค่เป็นวิชาที่น้าชอบก็เท่านั้นเอง"
"ผมอยากให้อลินเก่งแบบน้ามั่งจัง ยัยนั่นเรียนก็แย่ แถมยังทำตัวเด๋อด๋าอีกต่างหาก" อลันเอ่ยบ่นน้องตัวเองขึ้นมาทันที ถ้าเกิดอลินได้มายินเข้าคงจะโกรธพี่ชายตัวเองแน่ๆ
"แหม่ อย่าพูดแบบนั้นสิ ถ้าเกิดน้องเรียนไม่เก่งแบบนี้อลันต้องช่วยน้องนะ" ฉันบอกออกมาก่อนจะใช้มือลํบหัวของอลันอย่างเอ็นดู ฉันรู้สึกชอบพอกับเด็กคนนี้จริงๆแหะ
"ผมก็ช่วยอยู่เสมอแหละครับ... น้าเซ ผมขอไรอย่างดิ" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างสงสัย
"ขอไรเหรอ?"
"เขยิบเข้ามาใกล้ๆสิครับ เดี๋ยวผมจะบอก" อลันเอ่ยขึ้นอย่างมีลับลมคมในพร้อมกับบอกฉันให้ฉันเขยิบเข้าไปใกล้กับเขาและเมื่อฉันขยับไปใกล้เขาเท่าไหร่ฉันก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนถี่ของอลันได้อย่างขัดเจน
"จะบอกอะไรน้าเหรอ?"
"ผมจะบอกว่า ผม...." ยังไม่ทันที่อลันจะพูดจบ จู่ๆริมฝีปากบางของอลันก็มาจุ๊บกับริมฝีปากของฉันโดยตรง ใช่! เขาจูบฉัน แม้ว่ามันจะเป็นแค่จุ๊บธรรมดาๆก็ตาม แต่นี่ฉันกำลังจุ๊บกับลูกเพื่อนเลยนะ มันโคตรจะผิดศีลธรรมเลย!
"อลันทำอะไรเนี่ย!" ฉันโพลงออกมาด้วยความตกใจก่อนจะผลักอลันออกไปห่างๆ แต่อลันเหมือนจะไม่ลดละความพยายามง่ายๆ เขาจูบฉันอีกครั้งและพยายามดึงดันลิ้นร้อนเข้ามาในริมฝีปากของฉันตอนทีเผลอ ซึ่งเขาก็ทำมันได้สำเร็จ
ตอนนี้ฉันกับอลันกำลังจูบแลกลิ้นกันอยู่ และสัมผัสของเขาทำให้ฉันใจเต้นแรงแต่ฉันก็ไม่อยากผิดศีลธรรมไปมากกว่านี้เลยตัดสินใจผลักอลันออกไปไกลตัวทันที
"ผมเห็นม๊ากับป๊าชอบทำกันบ่อยๆ แล้วเวลาป๊ากับม๊าจูบกันเสร็จ ป๊าก็ชอบบอกม๊าว่า ร..."
"น้าเซคะ! กลับมาแล้วค่าาา" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยขึ้นอย่างดังและเธอก็กำลังเดินมาทางนี้ทำให้ฉันรีบเขยิบออกห่างจากอลันทันที
"กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ น้าเซดูหน้าแดงแปลกๆนะ" อลินเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย ฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
"ไม่มีอะไรจ๊ะ น้าแค่ร้อนๆเลยหน้าแดงเฉยๆ"
"หึ... แน่ใจนะว่าไม่มีอะไร? ฉันนึกว่าเธอจะแอบทำอะไรเด็กซะอีก" เสียงทุ้มเข้มของบุ๊คส์เอ่ยขึ้นทำให้ฉันรู้สึกไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ฉันไม่ได้ทำอะไรเด็ก เด็กต่างหากที่ทำฉัน และฉันคิดว่าอลันคงจะทำแบบนั้นโดยไม่ได้คิดอะไรเพราะเห็นซินอี๋กับคีย์ทำเป็นประจำ
ส่วนสองคนนั้นก็ชอบทำต่อหน้าลูกจริงจริ๊ง! สงสัยฉันจะต้องสอนอลันให้คิดใหม่ซะแล้วว่าการจูบไม่ใช่ทำกับใครก็ได้ ต้องทำกับคนที่ตัวเองรักเท่านั้น
"น้าบุ๊คส์ นอนกอดอลินแน่ๆเลยนะคะ" เสียงหวานใสของอลินเอ่ยออดอ้อนบุ๊คส์ขณะที่ตอนนี้กำลังเข้านอนแล้ว และพวกเราก็นอนเตียงเดียวกัน โดยมีอลินกับอลันคั่นกลางเอาไว้ แน่นอนว่าอลินต้องนอนฝั่งบุ๊คส์อยู่แล้ว
"ได้เลยครับ น้าจะกอดแน่นๆจนอลินหายใจไม่ออกเลย"
"อ่านหนังสือนิทานให้อลินฟังก่อนนอนด้วยนะคะ" อลินเอ่ยสั่งก่อนจะหลับตาลงนอนพร้อมจะให้บุ๊คส์เล่าให้ฟัง
"น้าเล่าไม่เก่งอ่ะ เปลี่ยนเป็นจุ๊บราตรีสวัสดิ์ได้ไหม?"
"ได้สิคะ " อลินถึงกับหน้าแดงทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้นและเธอเหมือนจะยื่นแก้มให้บุ๊คส์หอมฟอดใหญ่อีกด้วย อลินท่าจะติดบุ๊คส์จริงๆนั่นแหละ
"นอนกันเถอะครับน้าเซ... ผมขอนอนกอดน้าด้วยนะ" อลันเอ่ยบอกด้วยเสียงเรียบนิ่ง ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะไม่ลืมปิดไฟจากนั้นก็นอนหลับอย่างสบายใจ
"น้าเซไม่โกรธผมใช่ไหม เรื่องวันนี้" เสียงทุ้มเข้มของอลันเอ่ยถามพลางเงยหน้ามองฉันเล็กน้อย
"ไม่หรอกจ๊ะ... แต่ว่าเรื่องนั้นอลันควรจะทำกับคนที่รักนะ"
"แต่ผมอ่ะร..." เสียงทุ้มเข้มของอลันหายไปในลำคอทันทีเมื่อจู่ๆบุ๊คส์ก็เอามือมาปิดปากของอลันพร้อมกับขยิบตาให้ฉันเล็กน้อย
"นอนกันได้แล้วนะครับเด็กๆ อลันเองก็อย่าชวนน้าเซคุยตอนอลินนอนสิครับ เดี๋ยวอลินก็ตื่นหรอก หึหึ :')" เสียงทุ้มเข้มของบุ๊คส์เอ่ยบอก ทำให้อลันรีบหลับตานอนหลับหยุดพูดคุยทันที จากนั้นเขาก็กระซิบที่ข้างหูของฉันเบาๆ
"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะเซญ่า..."
- Writer
