EPISODE 7
1910 Words
Chapter 7~ Vacuum
Nagising ako sa sakit ng ulo. Napahawak ako sa ulo ko and groaned in pain. Bwisit, kawawa na talaga ang katawan ko.
"Hey! She's awake!" I heard someone shouted. The voice was familiar, I think it's Ivan. Bakit siya andito?
"Let me see," sabi ng boses na mukhang kay Kyle. Lumapit naman siya sa akin kaya muli kong sinarado ang mga mata ko at nagkunwaring tulog.
"Hindi naman eh," Kyle answered. Hah! Best actress kaya ako! Kaya kong magpanggap na tulog!
"Gising na kaya siya! Kahit ipusta ko pa lahat ng brief ko na hindi pa nalalabhan! Hahaha!" sagot ni Ivan. He is too noisy for a guy.
Nakarinig ako ng kalabog sa may pintuan kaya alam kong may pumasok. Matitikas ang hakbang nito at lumapit sa akin.
"Still unconscious?" that voice sounds like the demon. Kailangan ko na ba siyang pasalamatan? I think he just saved my life.
"Renz, bakit nagkagulo kanina? World War III na sana yun with the Dictators," Brent asked. Dictators? Mukhang narinig ko nang binanggit nina Gianna at Jahara ang word na yan. Rival daw ng Trinities. Then the monster who pulled my hair ay isa sa mga members ng Dictators? Urgggh! Ano ba 'tong pinasok ko!
"That childish freak wants the chair near the window kung saan nakaupo ang spoiled brat. Sinagot-sagot pa niya kasi kaya ayun natumba," What? Did he referred me as the spoiled brat? How dare him! I'm a brat but I'm not spoiled!
"She thinks she can easily take him down," dugtong pa ni Ferrer. "What an admirable courage to fight gangsters and act tough, but I think she's just plain stupid."
"I'm not stupid, fvck you!" inis na sigaw ko. Nagulat sila sa biglang pagsigaw ko.
Idinilat ko na ang mga mata ko. Inilibot ko ang paningin ko sa kwarto. May dextrose sa kanang kamay ko, obviously nasa clinic ako. I saw the five of them sitting in a couch. I looked at them.
"Sky? Gising ka na?" Ivan asked me. I rolled my eyes.
"Hindi pa. I'm just talking while sleeping. My dream reminds me to kill you because you're stupid," I said sarcastically. Kumunot naman ang noo niya.
"Sleep-talking? Weh? Parang gising ka naman eh," sabi niya. Uggh, why is he so slow? Can't he sense the sarcasm in my voice?
"Nagawa mo pa ring magtaray sa kalagayan mong yan? Ibang klase." Kyle said as if talking to himself. I checked myself. Hindi pa rin naghihilom ang sugat na nasa braso at sa paa ko. Tapos nadagdagan pa. What a body!
"I want to go out," I said habang tinatanggal ang dextrose. Pinigilan ako ni Kyle. I glared at him.
"Hindi ka pa magaling. Tignan mo yang ulo mo," he said. I rolled my eyes. Daddy, is that you?
"Paano ko matitignan?" I said sarcastically. He held my right hand saka nilagay sa noo ko.
"Feel it instead," he said. May bandage pala siya. Naalala ko ang pagkatama ng ulo ko sa arm chair. I clenched my jaws. Karumal-dumal ang ginawa sa akin ng bwisit na lalaking yun!
"Anong pangalan ng monster na 'yon? I heard the teacher called him Mr. Cortez," I asked habang nakatingin sa dextrose na tinanggal ko.
"He's Dave Cortez. The leader of the Dictators," Brent answered. He rolled his eyes and looked at me with a mocking smile. "You, who are you? What's your title that you have the guts to mess with someone bigger than you?"
"I'm Skyler Lee, the humblest person alive," sabi ko. Nakita kong napangiwi sila sa confidence na meron ako. I tried to stand up but unfortunately I can't.
"Don't force yourself kung hindi mo pa kaya. Masasaktan ka niyan," Kyle said habang inaalalayan ako paupo. Tinabig ko ang kamay niya and glared at him.
"We're not close so back off," I said still not taking off the glare. He avoided my gaze.
I hate them. Really. Sagabal sila sa plano ko. Fvck! They started my misery in this school. Wala sa plano ko ang makilala sila. Wala sa plano ko ang humiga dito sa clinic and just sit around and do nothing.
"Do we have to be close for me to care?" tanong niya. Napapikit ako sa aking mga mata.
"You don't need to act like that," I said and tried to stood up pero hindi pa rin ako pinalad. "So leave me alone! You started my misery!"
Renzo stood up and faced me. Napatitig naman ako sa mga mata niya at kahit nakaka-intimidate ng aura niya, I still find those pair of orbs mesmerizing. It's so attractive.
"If that's what she wants pagbigyan natin. She doesn't want others to care for her. She thinks that we're living in a vacuum, that no one cares for her and she doesn't care at all," he said at sumenyas sa iba na sumunod sa kanya palabas. Sumunod naman ang iba except for Kyle.
"Kyle," tawag sa kanya ni Grey. Kyle just stared at him.
"No, Grey. Wala siyang kasama dito," sagot ni Kyle. I glared at him pero hindi siya lumingon sa akin. Nagkibit-balikat na lang si Grey at tuluyan nang lumabas ng clinic.
"Kaya mo na bang tumayo? Tulungan na kita. Saan ka pupunta, sa dorm niyo?" he asked while walking towards me. Aalalay na sana siya sa akin pero tinabig ko ang kamay niya.
"Go," matabang na sabi ko. Tinignan niya ako na nagtataka.
"I said go! Sumunod ka na sa kanila! We're living in a vacuum, right? Kaya umalis ka! I can handle this by myself!" sabi ko at yumuko. Ferrer's right, I think about living that way pero sana bago niya ako i-judge he should know my own reasons why.
"But I can't leave----"
"Sabi ko umalis ka! Alis!" galit na sabi ko and glared at him. He sighed saka lumabas ng clinic.
Now what? Anong gagawin mo Sky after mong ipairal ang pride mo? Di mo nga matayo ang sarili mo tapos hindi mo kailangan ng tulong? Stupid brat!
Ilang minuto rin akong nakaupo sa kama at ilang beses ko na ring sinubukang tumayo pero hindi ko magawa. Hanggang sa may bumukas sa pinto at pumasok ang wait---hindi ako namamalik-mata right? The monster is entering the clinic. Wag ka namang assuming Sky, malay mo girlfriend pala niya ang nurse dito diba?
He's coming to my direction. I admit, mas boto ako sa Trinities kaysa sa Dictators. I can't deny that fact. Trinities always go together pero hindi ko pa nakikita ang ibang miyembro ng Dictators. Siguro hindi sila nagkakaintindihan. But they are no different, lahat sila gangsters!
"Let me help you," sabi niya when he reached me. I just looked at him. Hindi ako nagkamali ng dinig right? He offered help to me? Hayy Sky, you're hallucinating.
"I did that to you so I'm sorry," medyo nagulat ako nang sabihin niya ang mga katagang 'yon. Mukhang mas demonyo pa si Ferrer kaysa sa monster na 'to.
Pero sino ang mas malala, si Ferrer o si Cortez? Ayy, hindi ko na sila ico-compare. They are both jerks!
"Jerk! I don't need your help," I said while glaring at him.
"If that's what you want," sabi niya at naglakad paalis. Ano na naman ba Sky! You want to get out of this clinic diba? Paiiralin mo na naman ba ang pride mo?
"H-Hey! Ihatid mo ko sa dorm," I shouted at him. Lumingon siya sa akin with an evil grin. Okay Sky, you just did it. There's no point of turning back. I'm too desperate to get out of here.
"Okay," sabi niya at umupo sa harap ko. Napataas ang isang kilay ko.
"Stupid! I told you I want to go to the dorm, ba't ka umuupo diyan?" inis na tanong ko.
"Piggy-back ride," tipid na sagot niya. My eyes widen.
"No! Ayoko nga!" I shouted. Bakit naman ako sasakay sa likuran niya? Iniisip ko pa lang naninindig na ang balahibo ko.
Bigla siyang tumayo. Tinignan ko siya ng may pagtataka. Dumaan ang ilang segundo bago siya sumagot.
"Edi wag," he said at lalabas na sana ng clinic ngunit sumigaw ako.
"Oo na! Oo na! Piggy-back ride," inis na sabi ko sa kanya. He smirked at me saka pinasakay ako sa likuran niya. Nilunok mo rin ang sinabi mo kanina Sky na hindi mo kailangan ng tulong. Pati na rin ang pride mo nilunok mo na. Nabusog ka ba sa pride mo Sky? Masarap ba?
Lumabas na kami ng clinic and as expected, all eyes on us. Kaya ayoko nito eh, I hate attention. Bigla kasi akong naco-conscious eh!
"Bilisan mo," I commanded. He didn't replied at mas lalong binagalan ang paglalakad. What the hell is wrong with this guy? Ang sabi ko bilisan niya!
"Bilisan mo sabi," inis na sabi ko. Umiling siya.
"I'm still getting the attention Miss Lee," sabi niya. I rolled my eyes. What's with the attention? Why is everyone so attracted to it? Do they like eyes staring at them? Hindi ba sila naiilang?
Hayy, attention-seeker rin naman pala ang lalaking 'to. No wonder bigla siyang naghanap ng gulo kanina para mapansin siya. At ako pa talaga ang pinagkaabalahan!
After several minutes narating na namin ang dorm. Maingat niya akong binaba sa pintuan sa room namin. Every girls went out from their rooms and looked at us. Suddenly, nailang ako.
"Well, thanks," I said at papasok na sana sa loob nang hawakan niya ang braso ko. Nagtataka ko siyang tinignan and he just grinned at me.
"Miss Lee, where's my goodbye kiss?" sabi niya. I glared at him.
"Pakihanap sa Pacific Ocean. Feeling ko nalunod doon," walang ganang sabi ko. He chuckled.
"You are an interesting woman," sabi niya and touched my neck. Nakaramdam ako ng kaba. He smiled at me mischievously. "I'll make you mine. For now, get rest and be prettier."
"She's not going to be yours," sabi ng isang nakakakilabot na boses. Napalingon kami sa gilid namin at nakita namin si Ferrer. Nakapamulsa ito and glared at us. Why is he glaring?
"Oh, the hero is here to save the day," sabi ni Cortez. Mas inilapit niya ang katawan niya sa akin and I flinched. Hinawakan niya ang waist ko and pulled me closer to him.
"Let her go," mahinahong sabi ni Ferrer. Wow, the leader of the Dictators against the leader of the Trinities. I can feel the tension getting heavier.
"I'm going in and no one's gonna stop me or else I'll kick your asses out," banta ko at dali-daling pumasok sa kwarto. Mabuti na lang at pinakawalan ako ni Dave.
I locked the door saka pumasok sa loob. Buti na lang at wala pa si Jahara at Gianna. For sure magtatanong na naman sila.
Habang nakahiga ako, biglang pumasok sa isip ko ang album. Kinuha ko ito under my pillow at nagsimulang buksan.
There are pictures of her and Ferrer sa album. They were so sweet sa pictures. Siya nga ang mahal ng kapatid ko.
Naalala ko ang pambubugbog sa akin ng Trinities noong unang araw na dumating ako sa University na 'to. Now I'm getting curious, ano kaya ang pinag-usapan nila that they went so far to beat me para masigurong walang nakarinig?
If it was something private and they thought I heard it, then they must have considered me a threat para bugbugin ng ganoon. That's it! They were threatened!
I smiled evilly at the thought. Lagot ka sa akin, Ferrer. Makakabawi na ako sa wakas.
(end of chapter)
- Writer
