“Thank you, Hanz! I really had a great time,” I said as I released the car seatbelt while looking at him.
He slightly nod while taking a deep breath and then slowly released it after awhile. Napakunot naman ang noo ko na sandaling nasulyapan ang reaksyong iyon.
Sumilip ako sandali sa harap ng apartment to check if Charlie has arrived pero madilim pa ang buong bahay. Meaning, naglalamyerda pa rin ang bakla.
Pagkatapos ng surpresang ganap kanina sa ospital ay niyaya ako ni Hanz na lumabas. Actually, madalas naman na mangyari ito. He constantly treats us for a meal, kasama ang ilang mga nurse na ka-close rin namin pero mas madalas nga lang ay kami ni Charlie ang nakakasama niya.
But this time, Charlie was missing. Pero alam ko naman na sinadya niya na makapagsolo kami ni Hanz ngayon. He o
