โรงพยาบาลศิริราช
มือเรียวสวยค่อยๆ ใช้ผ้าขนหนูผืนหนานุ่มเช็ดเนื้อเช็ดตัวไปตามใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นของประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา 60 กว่าปี ดวงตาที่พร่าเลือนกำลังมองใบหน้าหวานของบุตรสาวด้วยความรักแฝงเร้นความเป็นห่วงอยู่ทุกวินาที
“คุณแม่ขา...หนูดีใจมากเลยที่เห็นแม่ลืมตาและมีอาการดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ อีกหน่อยคุณแม่ก็จะดีขึ้นและจะออกจากโรงพยาบาล หนูจะพาแม่ไปอยู่ในที่อากาศดีๆ มีแต่ธรรมชาติ ทิ้งชีวิตที่วุ่นวายในกรุงเทพไปอยู่ต่างจังหวัด หนูจะพาคุณแม่ไปพักฟื้นที่หมู่เกาะจันทราทันทีที่คุณหมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้นะคะ”
ถ้อยคำของบุตรสาวที่กล่าวออกมานั้นผู้เป็นแม่ได้ยินอย่างชัดเจน หากแต่มิอาจตอบโต้หรือแม้แต่ขยับเขยื้อนเรือนกายของนางได้แต่อย่างใด จึงทำแต่เพียงกระพริบตาติดต่อกันและมองลูกสาวเพียงคนเดียวของนางอยู่เช่นนั้นนิ่งนานโดยพร้อมน้ำตาที่เริ่มหลั่งรินออกมา
ครั้นหญิงสาวเห็นมารดาร่ำไห้ออก
