7 ขอความช่วยเหลือ

1818 Words

วันต่อมา... เอี๊ยด! ปึง ทันทีที่รถหรูขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าบริษัทใหญ่ร่างบางก็เดินลงจากรถปิดประตูใส่หน้าคนขับไปทันทีด้วยท่าทีนิ่งเรียบไม่คิดจะเอ่ยพูดอะไรกับคนตัวสูงสักคำ ซึ่งมันก็คือสถานการณ์ของทั้งสองที่มักจะเป็นแบบนี้เวลาทะเลาะกัน LINE เอเดน : อย่ามาปิดประตูลูกรักกูแรงอีก เอเดน : ถ้าไม่อยากตาย read "กวนส้นตีน" ริมฝีปากบางพึมพำออกมากับตัวเองหลังจากที่เห็นข้อความจากใครบางคนที่ส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ เธอรู้ดีว่าเอเดนก็เพียงแค่ต้องการส่งข้อความมากวนประสาทเธอก็เท่านั้น เอเดน : แล้วพอเลิกงานก็โทรบอกแล้วรีบเดินออกมาด้วย เอเดน : อย่าให้กูต้องรอนาน read เอเดน : อ่านไม่ตอบคือไร read เอเดน : วิ!! Aden calling you... "น่ารำคาญ!" เสียงปากเล็กเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดหัวเสียไปกับความกวนประสาทของแฟนหนุ่มที่รู้ว่าตัวเองผิดก็ยังไม่ขอโทษแถมยังตีมึนมากวนประสาทใส่ "เป็นบ้าไปคนเดียวเลย!" ว่าแล้วนิ้วเรียวก็กดปิดเสียงโทรศัพท์ไปอย่างไม่สนใจเดินตรงเข้าไปยังด้านในบริษัทด้วยสีหน้าหัวเสียสุดขีด ตึก! ตึก! ขณะที่สองเท้าเล็กกำลังเดินตรงเข้าไปไอรีนที่กำลังจะเดินสวนมาพอดีก็เอ่ยทักรุ่นน้องคนสนิทขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของใบหน้าสวย "อ้าว เป็นไรล่ะเนี่ย หน้าไมเป็นงั้น?" "ไอ้เอเดนอะดิพี่ กวนประสาท" "ทำไม?" ไอรีนถาม "พี่จำเมื่อวานได้ไหม ที่พี่ถามวิว่าใครโทรมา" "อืม จำได้" "คนที่โทรมาก็คือพี่เชน แฟนเก่าวิ" "อ่อ" ไอรีนก็พยักหน้ารับรู้มองหน้ารุ่นน้องสาว "แล้วเมื่อคืนเขาก็ดันโทรมาอีกตอนวิอยู่กับเอเดน คือวิอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำแล้วเอเดนมันมาเห็น" "เอเดนรู้ว่าเป็นแฟนเก่าเรา?" "รู้สิพี่ มันเคยซัดเขาไปแล้วรอบนึงเกือบตาย ตอนนั้นเขาแบบตามขอวิคืนดี แล้วหลังจากที่เจอเอเดนซัดไป เขาก็หายไป จนเมื่อวาน..." "แล้วแฟนเก่าเราจะติดต่อเรามาทำไมอะ" "วิก็ไม่รู้อะ คือวิไม่ได้อะไรเลย ไม่ได้สนใจ แต่เอเดนมันไม่ฟังแถมยังพูดจาไม่เข้าหูอีก" "ทะเลาะกันอีกแล้วดิ" "อืม อย่างเซ็งเลยพี่" วิเวียนเอ่ยพร้อมกับถอนหายใจออกมาโดยท่าทีของรุ่นน้องสาวทำเอาไอรีนนิ่งไป "เรายังดีนะ...ยังมีแฟนให้ทะเลาะ" คำพูดราวกับคนตัดพ้อทำเอาวิเวียนชะงักมองหน้าร่างบางตรงหน้า "คิดถึงพี่วินด์เซอร์เหรอพี่" "อย่าพูดถึงผู้ชายคนนั้นเลย" ไอรีนตอบกลับเสียงนิ่งด้วยท่าทีพยายามเป็นปกติก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปจากตรงที่ทั้งสองกำลังยืนคุยกันอยู่ "ให้ตายเถอะ วิเอ้ย...ไม่น่าพูดออกไปเลย" ริมฝีปากแดงก็ได้แต่ตำหนิตัวเองออกมาด้วยความไม่น่าถามรุ่นพี่ตัวเองออกไปแบบนั้นแต่สุดท้ายวิเวียนก็เลือกที่จะเลิกสนใจทุกอย่างเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานเพื่อเริ่มทำงานตามหน้าที่ของตัวเอง เลิกงาน เวลาผ่านล่วงเลยไปจนในที่สุดก็ถึงเวลาที่เหล่าพนักงานทุกคนรอคอย ผิดกับคนตัวเล็กปากแดงที่เอาแต่นั่งนิ่งอยู่กับที่อย่างไม่อยากจะขยับเขยื้อนร่างกายตัวเองให้ลุกเดินออกไปเพราะเธอยังไม่อยากจะเจอหน้าเอเดนที่จะทำให้รู้สึกหงุดหงิดหัวเสียในตอนนี้แต่ยิ่งไปกว่าใบหน้าของเอเดนนั้น...มันคือการที่จะต้องไปกินข้าวในบ้านของเขา เธอไม่อยากไป...แต่เธอปฏิเสธไม่ได้ "เฮ้อ" ปากเล็กได้แต่พ่นลมหายใจลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสะพายตัวเองเดินออกไปเพื่อไปรอแฟนหนุ่มมารับอย่างเลี่ยงไม่ได้ โดยพอเลิกงานเธอก็ได้ไลน์ไปบอกเขาไว้เพราะไม่อยากจะมีปัญหาแค่เธอไม่รับโทรศัพท์เมื่อตอนเช้า ก็ไม่รู้ว่าอีกคนนั้นกลับไปอาละวาดจนห้องพังไปไหนต่อไหนแล้ว ตึกตึก สองเท้าเล็กเดินทำหน้าเซ็งตรงไปยังด้านหน้าบริษัทของตัวเองแต่ทว่าในตอนนั้นเอง "วิ" เสียงใครบางคนเอ่ยเรียกหญิงสาวดังขึ้นทำให้ใบหน้าสวยหันไปมองก่อนจะชะงักไป "พี่เชน" "วิ! ช่วยพี่ด้วย" คนตัวสูงรีบเดินเข้ามาเอ่ยบอกคนตรงหน้าแววตาอ้อนวอน "..." วิเวียนก็นิ่งไปกับสภาพของอดีตแฟนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยร่องรอยฟองช้ำบาดแผลเต็มไปหมด "วะ...วิ ช่วยพี่ด้วยนะ" "พี่เป็นอะไร" "พวกมันจะฆ่าพี่" "หื้อ?" ดวงตาเฉี่ยวอดที่จะเบิกขึ้นสงสัยไปกับคำพูดของอีกคนไม่ได้ "พวกมันขู่จะฆ่าพี่" "ใคร" "..." เชนก็นิ่งไม่ตอบหลบสายตาเฉี่ยวของร่างบาง "พี่หมายถึงใคร ใครขู่ฆ่าพี่" ปากสีแดงสดถาม "..." เชนก็นิ่งก้มหน้าหอบหายใจแรง "พี่เชน" "พะ...พี่ติดพนันบอล" "..." คำตอบของชายตรงหน้าทำเอาหญิงสาวชะงักไป "พี่จนปัญญาแล้ววิ พี่ไม่เหลือใครให้พึ่งเลย" "แล้วยังไง" ดวงตาเฉี่ยวมองหน้าถามอดีตรุ่นพี่คนสนิท "พะ...พี่ขอยืมเงินวิหน่อยได้ไหม พี่สัญญานะว่าจะรีบหามาคืนให้" "ที่พยายามติดต่อมา ก็เพราะเรื่องนี้?" "อืม พี่ลำบากจริงๆวิ พวกมันจะไม่เอาชีวิตพี่ไว้" "นั่นมันปัญหาของพี่นะ วิไม่ได้ไปเล่นด้วย" "วิ พี่ขอร้อง..." "ถ้าพี่ลำบากเพราะอย่างอื่น วิก็อยากจะช่วยนะ แต่ถ้าเรื่องการพนัน วิไม่เห็นด้วยแล้วไม่จำเป็นต้องช่วย" ว่าแล้วสองเท้าเรียวก็ทำท่าจะเดินออกไป หมับ! มือหนาของเชนเอื้อมมือไปจับแขนเล็กไว้ "วิครับ ช่วยพี่หน่อยนะ ครั้งนี้ครั้งเดียว..." พึบ! วิเวียนจัดการสะบัดมือของอีกคนออกอย่างแรงพร้อมกับหันไปมองหน้าใบหน้าดูดีที่เต็มไปด้วยบาดแผลนั้น "ไม่ก็คือไม่...แล้วอย่าติดต่อวิมาอีก ถ้าไม่อยากให้เอเดนต้องทำพี่แบบวันนั้น" ทันทีที่พูดจบ ร่างบางก็สาวเท้าเดินออกไปทันทีด้วยท่าทีไม่สนใจโดยที่ยังคงอดตกใจกับสิ่งที่รับรู้ไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อว่าการพนันจะทำให้คนๆนึงเป็นได้ขนาดนี้ เธอจำได้ว่าเชนเองก็ไม่ใช่ขี้หมูขี้หมาสมัยก่อน เขาค่อนข้างที่จะมีฐานะในระดับหนึ่งเลย...การพนันนี่ช่างเป็นตัวทำลายล้างจริงๆสินะ @บนรถ หลังจากที่เดินออกมาจากบริษัทคนตัวเล็กก็มุ่งหน้าตรงไปยังรถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลซึ่งก็คือที่ประจำที่เขามักจะใช้จอดรอเธอ "ช้าฉิบ กูบอกแล้วไงอย่าให้ต้องรอ" "ไม่อยากรอก็ไม่ต้องมารับ" ริมฝีปากบางสวนกลับ ขวับ! ใบหน้าหล่อเถื่อนก็หันมองหน้าแฟนตัวเองทันทีด้วยแววตาเอาเรื่อง แต่วิเวียนก็นิ่งเมินทำเป็นไม่สนใจสายตาคู่นั้น "s**t!" เอเดนก็สบถออกมาด้วยความหงุดหงิดหัวเสียแต่ก็เลือกที่จะไม่ชวนทะเลาะต่อตัดสินใจเร่งเครื่องยนต์รถขับออกไปจากบริเวณบริษัทใหญ่ทันทีตามแรงอารมณ์ของตัวเอง บรื้นนนนนน! @บ้านเอเดน ใช้เวลาไม่นานรถหรูราคาแพงก็ถูกขับเข้ามาจอดยังบริเวณด้านในบ้านหลังใหญ่ที่เต็มไปด้วยบอดี้การ์ดมากมาย "..." วิเวียนก็นั่งนิ่งอยู่บนรถไม่ยอมเดินลง "จะนั่งอีกนานไหม ลงไปดิ" ใบหน้าหล่อหันไปมองหน้าถามหญิงสาว คนตัวเล็กเองก็นิ่งพยายามทำตัวเป็นปกติแม้ว่าในใจของเธอ...จะไม่อยากลงจากรถเลยก็ตาม "ลงสักที!" "เออ" ปากสีแดงสดหันไปตอบกลับแฟนตัวเองเสียงดังก่อนจะค่อยๆเดินลงจากรถด้วยท่าทีนิ่งเรียบแล้วทั้งสองก็พากันเดินตรงเข้าไปในบ้าน "เอเดนลูก" เสียงหวานของดาวิกาแม่ของคนตัวสูงเดินเข้ามาทักทายลูกชายตัวเองด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับเลื่อนสายตาไปยังร่างบางของหญิงสาวอีกคนที่เดินเข้ามาด้วยกัน "หนูวิ สบายดีไหมลูก" หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามแฟนลูกชายขึ้นด้วยท่าทีเอ็นดู "สบายดีค่ะ" วิเวียนก็ยิ้มตอบกลับพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้แม่ของแฟน "เห็นพี่เอเดนบอกว่าหนูทำงานแล้วเหรอลูก" "ค่ะ" "ไม่เหนื่อยเหรอลูก เพิ่งเรียนจบเอง" ดาวิกาก็เอ่ยถามคนตัวเล็กตรงหน้าไปอย่างชวนคุย "ไม่เลยค่ะแม่ ก็สนุกดี" ริมฝีปากบางก็ตอบด้วยท่าทีนอบน้อมสุภาพ "ขยันจังเลย ไม่เหมือนพี่เอเดน..." แล้วดาวิกาก็หันไปมองหน้าลูกชายที่ยืนทำหน้าเบื่อหน่ายอยู่ "ผมหิวแล้ว ไปกินข้าวได้ยัง" ริมฝีปากหนาเอ่ยถามขึ้น "อ่าๆไปสิลูก พ่อเขานั่งรออยู่" "..." คนตัวสูงก็นิ่งไม่ตอบเดินนำไปยังโต๊ะกินข้าวทันทีด้วยสีหน้าเรียบนิ่งโดยมีสายตาของคนเป็นแม่ที่ลอบมองท่าทีของลูกชายตัวเองอยู่ "ทะเลาะกันเหรอ" เสียงหวานหันไปมองหน้าถามหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้านิ่งไม่ยิ้มเหมือนตอนแรก "ค่ะ มีปัญหากันนิดหน่อย" วิเวียนตอบกลับตามตรง ซึ่งทันทีที่ริมฝีปากปากแดงสดตอบกลับมาดวงตากลมของดาวิกาก็มองหน้าแฟนสาวของลูกชายนิ่งก่อนจะเดินตามลูกตัวเองเข้าไปยังห้องอาหารที่มีโต๊ะกินข้าวขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง วิเวียนเองก็นิ่งมองตามแผ่นหลังบางของแม่แฟนก่อนจะต้องจำใจเดินตามเข้าไปทั้งที่...ไม่ได้อยากจะตามไปเลยสักนิด เธออยากจะกลับคอนโดแฟนหนุ่มแล้วด้วยซ้ำ... ตึก ตึก สองเท้าเล็กค่อยๆเดินตรงเข้าไปนั่งลงข้างเอเดนที่นั่งทำเป็นไม่สนใจ วิเวียนเองก็ไม่สนใจเขาเช่นกันยกมือขึ้นไหว้ชายวัยกลางคนที่นั่งทำหน้าขรึมอยู่บริเวณหัวโต๊ะ "..." อลันก็นิ่งมองหน้าหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ไม่แสดงท่าทีใดใดออกมาหันไปสั่งให้สาวใช้ในบ้านเริ่มตักอาหารให้ พึบ เหล่าบรรดาแม่บ้านสาวใช้ก็ต่างรีบเดินเข้ามาทำหน้าที่ของตัวเองทันทีด้วยความเร่งรีบโดยมีวิเวียนที่ได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอึดอัดจนแทบบ้า นี่คือเหตุผลที่เธอไม่เคยอยากจะมาบ้านของแฟนตัวเองเลยสักครั้ง มันน่าอึดอัดไปหมดเสียทุกอย่าง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more