8 ทะเลาะ
1813 Words
ผ่านไปสักพัก
"สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณ ขอให้มีความสุขมากๆ" เสียงดาวิกาหันไปเอ่ยบอกสามีตัวเองด้วยรอยยิ้มหวาน
"อืม" อลันก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะกินข้าวเดินออกไปทันทีด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ดาวิกาเองก็ชะงักไปเล็กน้อยกับท่าทีของมาเฟียทรงอิทธิพลที่ดูน่าเกรงขามแต่ถึงยังไงเธอก็รู้สึกชินไปกับท่าทีกับนิสัยเคร่งขรึมของเขามาตั้งแต่ตอนแต่งงานกันแล้ว
"งั้นผมกลับเลยได้ใช่ไหม" เอเดนถามขึ้นก่อนจะทำท่าจะลุกจากโต๊ะหรู
"เดี๋ยวก่อนสิลูก" ดาวิกาก็รีบหันไปเอ่ยบอกลูกชาย
"จะให้ผมอยู่ต่อทำไม เจ้าของวันเกิดเขาก็ดูไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับวันเกิดเขาอยู่แล้ว" ใบหน้าหล่อหันไปมองหน้าถามแม่ตัวเอง
"อย่างน้อยลูกก็น่าจะเข้าไปคุย..." ไม่รอให้คนเป็นแม่พูดจบ
"เข้าไปคุยก็มีเรื่องเดิมๆ จะให้ผมรับตำแหน่งเป็นของขวัญวันเกิดเขาเหรอ" ริมฝีปากหนาเอ่ยถามแม่ตัวเองท่าทีติดประชดประชันเล็กน้อยเพราะรู้ดีว่าไม่ว่ายังไงมันก็ไม่เคยพ้นเรื่องนี้
"เอเดน..."
"ผมจะไม่พูดซ้ำอีก ตอนนี้ผมไม่ต้องการมัน" พูดจบ ร่างสูงก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้โต๊ะกินข้าวหมายจะเดินออกไป แต่...
ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของเขาที่อยู่ในมือของเขาดังขึ้นมาเสียก่อนทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อก้มลงไปดูอย่างไม่สนใจแต่ก็ต้องชะงักนิ่งไป
"..." ดวงตาคมค่อยๆหันไปมองหน้าร่างบางที่นั่งอยู่ด้านข้าง
หมับ!! มือหนาเอื้อมเข้าไปกระชากแขนเล็กเข้าหาตัวอย่างแรงก่อนจะลากให้เดินออกไปกับเขาด้วยสีหน้าดุดันท่ามกลางสายตางุนงงปนตกใจของทุกคนไม่เว้นแม้แต่วิเวียนที่เป็นคนโดนเสียเอง
ตึก!
ตึก!
"อ๊ะ...อะไรของมึงเนี่ยเอเดน" ริมฝีปากบางเอ่ยถามก่อนจะใช้แรงทั้งหมดที่มีพยายามสะบัดมือหนาของคนตัวสูงที่ลากเธออยู่ออก
"อะไรงั้นเหรอ" เจ้าของใบหน้าหล่อหยุดเดินทวนคำพูดของคนตัวเล็ก
"..." วิเวียนก็ยืนทำหน้าไม่เข้าใจ
"มึงทำอะไรไว้ล่ะวันนี้" ดวงตาคมมองหน้าถามแฟนสาว
"..." ร่างบางก็นิ่งทำหน้าไม่สนใจซึ่งนั้นยิ่งทำให้เอเดนรู้สึกโมโหขึ้นมามากกว่าเดิม
"ไม่รู้ตัวเหรอว่าทำอะไรไว้..." ว่าแล้วมือหนาก็หยิบโทรศัพท์หรูของตัวเองขึ้นมาเปิดอะไรบางอย่างยื่นไปยังตรงหน้าคนตัวเล็ก
"...ไหนมึงบอกว่าไม่ได้อะไรกับมันไง แล้วนี่มันคืออะไร หะ!!" ริมฝีปากหนาตะคอกถามหญิงสาวขึ้นเสียงดังลั่นด้วยความโกรธจัดโดยภายในภาพที่เขาเปิดให้วิเวียนดูก็คือภาพของวิเวียนที่ถูกมือของเชนจับแขนไว้ด้วยท่าทีอ้อนวอนขอร้องซึ่งรูปถูกส่งเข้ามาจากรุ่นน้องของเขาที่บังเอิญเจอทั้งสองเข้าพอดี
"..." วิเวียนก็ชะงักนิ่งไปเล็กน้อยด้วยความตกใจกับแรงอารมณ์ของแฟนตัวเองแต่ก็พยายามใจเย็นอธิบาย
"มันไม่ใช่แบบนั้น..."
"หึ! ไม่ใช่แบบนั้นเหรอวะ!? แล้วมันจับแขนมึงทำไม ไหนจะสายตาวิงวอนนั่นอีก! ทำไม มึงคิดว่ากูโง่เหรอวะ หะ!!"
"เอเดน มึงใจเย็นก่อนได้ไหม"
"เย็นเหรอ หะ!! มึงจะให้กูใจเย็นยังไง..." มือหนากระชากบีบแขนเล็กสีหน้าดุดัน
"...กูเคยเตือนมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าติดต่อกับมัน! ทำไมมึงไม่ฟัง หรือเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอยากโดนมันเอา"
"เอเดน!" ปากสีแดงสดอดที่จะตะคอกเรียกชื่อชายตรงหน้าออกมาไม่ได้กับคำพูดไร้ความคิดของเขา
"..." ร่างสูงที่ได้สติก็ชะงักนิ่งไปเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเริ่มพูดจาแรงเกินไป
"มันไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไร ถ้ามึงไม่เชื่อใจกู...กูไม่รู้ว่าจะต้องอธิบายหรือพูดอะไร ถ้ากูดูไม่น่าเชื่อใจขนาดนั้น ก็เอาเถอะ เอาที่มึงคิด เอาที่มึงสบายใจ" พูดจบ มือเล็กก็แกะมือของอีกคนที่บีบแขนเธออยู่ออก เอเดนเองก็ยอมปล่อยอย่างว่าง่ายทันทีที่เห็นท่าทีของคนตรงหน้า เขาพูดแรงไปจริงๆ เขาเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปยังรถหรูที่จอดอยู่บริเวณหน้าบ้านด้วยท่าทีเห็นได้ชัดว่ามีปัญหากัน ซึ่งภาพและเหตุการณ์ทุกอย่างนั้นก็ได้อยู่ในสายตาของใครอีกคนที่ยืนมองทุกอย่างอยู่เงียบๆ
@คอนโดเอเดน
เงียบ
ภายในห้องคอนโดราคาแพงมีแต่เพียงความเงียบงันสองร่างที่อยู่ในห้องต่างคนต่างอยู่กันคนละมุมไม่พูดหรือคุยอะไรกันตั้งแต่บนรถจนมาถึงตอนนี้ ความเงียบทำให้ชายร่างสูงรู้สึกอึดอัดแต่เพราะแรงอารมณ์ของเขาทำให้เขาพลั้งปากพูดไปอย่างไม่คิดเลยทำให้เหตุการณ์มันกลายมาเป็นแบบนี้
"พรุ่งนี้จะให้ไปส่งกี่มะ..." ยังไม่ทันที่ปากหนาจะถามจบ
"ไม่ต้อง กูจะไปเอง"
"..." เอเดนก็นิ่งหันไปมองหน้าแฟนตัวเอง วิเวียนก็เงียบไม่พูดหรือตอบอะไรกลับ
"แล้วจะให้ไปรับกี่โมง"
"ไม่ต้อง เดี๋ยวกลับเอง" ปากแดงตอบกลับเสียงเรียบ
"เออ แล้วแต่" ใบหน้าหล่อหันไปพูดใส่หน้าหญิงสาวด้วยความหงุดหงิดก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อเดินหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ
"..." วิเวียนเองก็ลอบมองตามแผ่นหลังหนาไปด้วยความหมั่นไส้โมโหตัดสินใจดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงนอนหันหลังให้อีกคนเป็นคืนที่สองแล้วที่ทั้งสองตึงใส่กันแบบนี้
วันต่อมา...
@สตูดิโอเตวินทร์
ตึกตึก
เสียงสองเท้าหนักเดินตรงเข้าไปยังด้านในสตูดิโอของเพื่อนตัวเองด้วยสีหน้าหงุดหงิดไม่สบอารมณ์
"อ้าวเฮียเดน มาหาเฮียเหรอ" ทอม ลูกน้องคนสนิทของเตวินทร์เอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาขึ้น
"เออ มันอยู่ไหน" เอเดนตอบ
"เฮียเช็กกล้องอยู่ตรงนั้นครับ" ทันทีที่ทอมพูดจบ คนตัวสูงก็สาวเท้าเดินตรงไปยังเพื่อนสนิทของตัวเองทันที
"..." เตวินทร์ที่รู้สึกได้ถึงใครอีกคนที่เดินเข้ามาใหม่ก็หันไปมอง
"มีอะไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามเพื่อนตัวเองขึ้นก่อนจะหันกลับมาสนใจยังกล้องที่อยู่ตรงหน้า
"กูเบื่อ"
"ทะเลาะกับเมีย?" เตวินทร์เอ่ยถามออกมาอย่างรู้ทันในท่าทีของอีกคน
"เออ!" ปากหนาตอบกลับ
"กูไม่ว่าง" คนตัวสูงบอกออกมาเสียงนิ่ง
"ไอ้สัส กูยังไม่ทันได้พูดอะไร" เอเดนพูด
"..." เตวินทร์ก็นิ่งหันกลับมามองหน้าเพื่อนอีกครั้ง เขารู้ดีว่าที่เอเดนมาก็เพื่อที่ปรึกษาหาวิธีง้อวิเวียนแต่ถึงเตวินทร์ว่างแนะนำ...สุดท้ายเอเดนก็ไม่ทำตามอยู่ดีเพราะมันไม่ใช่นิสัยของเขา
"ไอ้เหี้ยเตวินทร์..."
"เมียกูนั่งอยู่ตรงนั้น ไปลองปรึกษาดู...กูไม่ว่าง" ใบหน้าหล่อเอ่ยบอกเพื่อนตัวเองน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับชี้ไปยังวาเลนที่นั่งฟังเพลงอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลจากบริเวณที่พวกเขายืนอยู่
"Fxxk!" ริมฝีปากหนาก็สบถออกมาด้วยความหงุดหงิดแต่สุดท้ายก็ยอมเดินไปตามที่เพื่อนตัวเองบอก
ตึก
ตึก
"เฮ้!" ร่างสูงเดินเข้าไปทักยังหญิงสาวที่นั่งอยู่
"อ้าวเอเดน" วาเลนก็ถอดหูฟังทักทายเพื่อนแฟนกลับสีหน้าแปลกใจ
"เธอว่างอยู่ปะ"
"อืม ก็ว่างอยู่นะ มีอะไรเหรอ" วาเลนมองหน้าถามร่างสูง
"ฉันทะเลาะกับแฟน"
"วิเวียนน่ะเหรอ?"
"อือ"
"ทะเลาะอะไรกันล่ะ" วาเลนยิ้มถาม เธอเองก็พอได้ยินเรื่องราวของเอเดนกับแฟนของเขาอยู่บ่อยครั้ง รู้ว่าทั้งสองมักจะไม่ลงรอยกันบ่อยตามประสาคนเป็นแฟนกัน
"ฉัน...เหมือนจะพูดไม่ดีใส่วิ"
"พูดไม่ดีเหรอ เช่นอะไรอะ" วาเลนถามสีหน้าสงสัย
"..." เอเดนก็นิ่ง
"ถ้าไม่บอก ฉันก็จะให้คำแนะนำไม่ได้นะ" วาเลนรู้ดีว่าที่อีกคนเข้ามาทักเธอก็เพราะต้องการอะไร
"คือฉันไม่ชอบแฟนเก่าวิเวียน ฉันเป็นพวกขี้หึงและไร้เหตุผลมากๆ ยิ่งเป็นแฟนเก่า ยิ่งเคยรักกัน ฉันยิ่งไม่ชอบ"
"อ่า แล้ว?"
"อยู่ๆแฟนเก่าวิเวียนก็ติดต่อมาทำให้ฉันอยากจะบ้า อยากจะฆ่าไอ้เวรนั่น"
"ใจเย็นก่อนนะ แล้วนายไม่ได้ถามวิเวียนเหรอว่าเขาติดต่อกับมาทำไม"
"ไม่ได้ถาม ทะเลาะก่อน"
"หะ?" วาเลนก็ทำหน้างง
"ฉันใช้อารมณ์เกินไปเลยเผลอพูดจาไม่ดีใส่วิเวียนซะก่อน"
"อ่อ..." ใบหน้าเล็กก็พยักหน้าอย่างเริ่มเข้าใจ
"...แล้วนายพูดอะไรไปล่ะ"
"..." เอเดนก็นิ่งไม่ตอบ
"เอเดน?"
"ฉัน...เผลอบอกไปว่าทำไมยังติดต่อกับมัน เพิ่งคิดได้เหรอว่าอยากโดนมันเอา" ใบหน้าหล่อเอ่ยออกมาอย่างรับรู้เลยว่ามันเป็นคำพูดที่ไม่ควรพูด
"นี่นายพูดขนาดนั้นเลยเหรอ"
"อืม"
"เอเดน! บ้าไปแล้วหรือไง ทำไมไปพูดใส่แฟนแบบนั้น"
"ก็ฉันโมโห"
"โอ๊ย! มันแรงมากเลยนะ ถ้าเตวินทร์พูดแบบนี้กับฉัน ฉันโคตรเสียใจอะ"
"..." ร่างสูงก็เงียบไม่พูดหรือคิดจะแก้ตัวอะไรออกมา เขาเองก็รู้ตัวว่าเขาผิด
"งานยากนะเนี่ย"
"ควรทำไงดี" ปากหนาเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้น
"ก็ต้องง้อน่ะสิ"
"ไม่มีวิธีอื่น?"
"วิธีอื่นจะมีวิธีอะไรอีกล่ะเอเดน"
"จับเอาไง"
"โอ๊ย! นายนี่!" เสียงเล็กพูดใส่หน้าคนตัวสูงทันทีที่เขาพูดจบ
"ก็ฉันง้อคนไม่เป็น"
"ก็หัดสิ รอบนี้นายผิดนะ ยังไง...นายก็ควรง้อวิเวียน"
"ไม่รู้จะง้อยังไง"
"ก็ขอโทษสิ แล้วก็สำนึกในสิ่งที่พูด"
"..." ใบหน้าหล่อเถื่อนก็นิ่ง
"คำพูดของนายมันแรงมากนะ ถ้านายไม่ทำอะไรเลย..."
"...สำหรับฉัน นายคือผู้ชายที่โคตรจะไม่ได้เรื่องเลยอะ ฉันคงทบทวนแล้วว่า ควรจะอยู่กับผู้ชายที่ใช้คำพูดแรงๆแบบนี้ด้วยหรือเปล่า"
"นางแบบแต่งหน้าจะเสร็จแล้วนะทุกคน เตรียมความพร้อมรอไว้เลย" เสียงทีมงานในสตูดิโอตะโกนดังขึ้นทำให้หญิงสาวในลุคว่าที่เด็กฝึกงานยืนขึ้น
"ฉันต้องไปเตรียมพร้อมในการถ่ายแล้ว นายเองก็...ทบทวนตัวเองดีๆก็แล้วกัน" พูดจบสองเท้าเล็กก็รีบเดินออกไปทิ้งให้คนตัวสูงนั่งนิ่งอย่างคิดไม่ตก ครั้งนี้เขาพูดแรงเกินไปจริงๆ เขาควรที่จะทำอะไรสักอย่างไม่ใช่ปล่อยผ่านไปอย่างทุกครั้ง...
- Writer
