6 ผัวคนเดียวคือมึง

2159 Words

@คอนโดเอเดน "เฮ้อ!" เสียงฉันเดินเข้าไปนอนแผ่ลงบนเตียงหรูด้วยความรู้สึกเหนื่อยจนแทบบ้า การทำงานวันแรก...มันไม่ได้สุขสบายอย่างที่ใครเข้าใจเลย "เป็นไร" เอเดนเดินเข้ามาเอ่ยถามฉันขึ้น "เหนื่อย" ฉันตอบกลับ ซึ่งเจ้าของใบหน้าหล่อก็นิ่งยืนมองหน้าฉันสายตากรุ้มกริ่ม "อะไร" ฉันอดที่จะมองหน้าถามแฟนตัวเองออกไปไม่ได้ "อยากหายเหนื่อยไหม" "มึงหยุดความคิดเลย!" ฉันรีบพูดใส่หน้าเอเดนไปอย่างรู้ทันในท่าทีและสีหน้าของเขา มันจ้องจะเอาฉันตลอดเวลาแบบนี้จริงๆ! เป็นแบบนี้มาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่มีอะไรกันจนถึงวันนี้...เอเดนก็ยังคงจะจับฉันเย็บอยู่ตลอดเวลา! ไอ้ผัวโรคจิต! "เผื่อหายเหนื่อย" "มันจะเหนื่อยกว่าเดิมน่ะสิ!" "ลองก่อน" "มึงหยุดเลยนะเอเดน จะเอากันทุกวันเลยหรือไง" "อืม ถ้ามึงยอม" "ไอ้ผัวบ้า! หยุดหื่นเลย มึงเข้าขั้นโรคจิตแล้วนะเนี่ย" "ก็กูอยาก..." "โน! วันนี้กูไม่ให้ กูเหนื่อยมากเอเดน ขอพักเถอะ" ฉันมองหน้าบอกคนตัวสูง "รอบเดียว" "ไม่! มึงไม่เคยรอบเดียวจริงๆสักทีตั้งแต่เอากันมา อย่าหลอกกูซะให้ยาก พอถึงเวลาจริงมึงกระชากขากูอ้าเอาต่อ" ฉันพูดใส่หน้าเอเดนออกไปอย่างโคตรจะรู้ทันนิสัยของเขาเลย คนอย่างเอเดนนะเหรอจะรอบเดียว...มันไม่มีทางเกิดขึ้นจริงในชีวิตนี้หรอก! พอฉันบอกให้หยุดมันก็ยัดเข้ามาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ฉันโดนเป็นประจำ ฉันรู้ดี "ขี้งกว่ะ แค่รูๆเดียว" ปากหนาบ่นพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไป "เดี๋ยว" ฉันเอ่ยเรียกร่างสูงไว้ "อะไร" ใบหน้าหล่อก็หันมาขานตอบรับฉันสีหน้าไม่สบอารมณ์เพราะไม่ได้ดั่งใจที่จะได้ทำอะไรฉัน "ไม่คิดจะถามกูบ้างหรือไงว่าทำงานวันแรกเป็นยังไง" "ทำไมต้องถาม ก็มึงอยากจะหาเรื่องใส่ตัวไปลำบากเอง" "ไอ้!..." "มึงด่าสิ กูจับเยxเลย" คนตัวสูงพูดพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาฉัน "มึงหยุดเลยนะ!" ฉันจึงร้องบอกออกมาเสียงหลงด้วยความตกใจทำท่าจะลุกขึ้นหนี หมับ! แต่ก็ไม่ทัน! มือหนาของเอเดนเอื้อมเข้ามาจับสองขาฉันไว้แยกออกแทรกตัวเขาเข้ามา "ปากดีนัก เยxให้คลานไปทำงานเลยดีไหม" "เอเดน!" "เอาให้แหกจนไม่กล้าปากดีเลย" "มึงอย่า" "แล้วปากดีทำไม จะด่ากู?" "เออ ขอโทษ" "มึงนี่ใช้คำขอโทษเปลืองฉิบ! แล้วไม่ได้ดูรู้สึกผิดจริงๆเลย" "ก็ขอโทษแล้วไง ปล่อยขากูเลย" "ไม่ปล่อย กูเริ่มอยากจัดคนปากดีแล้ว" "มึงอย่ามาหาเรื่องเลย ไม่ก็คือไม่" ฉันรู้จักนิสัยเขาดี เขาก็แค่จะใช้มันเป็นข้ออ้างในการเย็บฉันเท่านั้นแหละ "ไม่สน" ริมฝีปากหนาก้มลงบอกฉันก่อนจะเลื่อนมือหนาถอดเสื้อของตัวเองออก "เอเดน!" ฉันก็ร้องโวยวายออกมาทันทีแต่แล้วก็ต้องชะงักไป "เดี๋ยว นี่มึงไปสักเพิ่มมาเหรอ" ฉันมองหน้าถามแฟนตัวเองขึ้นพร้อมกับจ้องมองไปยังรอยสักบนหน้าท้องแกร่งที่ดูเยอะขึ้นจากเดิม "เออ" "ที่หลังด้วยใช่ไหม" เหมือนฉันจะเห็นรอยแวบๆอยู่ "อือ" "นี่มึงไปสักไม่บอกกูอีกแล้วนะ" ฉันโวยวายขึ้นมาทันที "ก็กูว่าง" "ว่างก็ไปหาอะไรทำ ไม่ใช่ไปร้านสัก!" ฉันอดที่จะบ่นคนตัวสูงขึ้นมาไม่ได้ ดูเขาสิ เรียนจบแล้วงานการไม่ยอมไปทำแต่เลือกที่จะไปนั่งสักเล่น มันใช่เรื่องไหม! ไอ้สักน่ะฉันไม่ว่าหรอก แต่มันต้องไม่ใช่การว่างไม่มีอะไรทำแล้วไปสักสิ "..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็ยืนนิ่งไม่ตอบทำให้ฉันใช้ตอนที่เขาเผลออยู่ยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับร่างสูง "มึงอายุยี่สิบสี่แล้วนะเอเดน..." เขาอายุมากกว่าฉันสองปีแต่ว่าอะไรหลายๆอย่างของเขา...มันไม่ได้ดูโตไปกว่าฉันเลยสักนิด! "...ควรหาอะไรทำที่มีสาระได้แล้ว" "กูยังเหนื่อยจากการเรียนอยู่" "มันไม่ใช่คำตอบที่ดีเลยนะ มึงเคยเห็นคนที่เขาลำบากไหม เขาแทบไม่มีเวลาได้พักหายใจเล่นเลยด้วยซ้ำ" "หยุดทำตัวเป็นแม่กูดิ" "มึงก็ฟังกูบ้างสิ เลิกทำตัวไร้ความรับผิดชอบได้แล้ว มึงโตแล้วนะ โตกว่ากูตั้งสองปีด้วยซ้ำ" "บ่นอยู่ได้ว่ะ โว๊ะ!" พูดจบ คนตัวสูงก็ทำหน้าเซ็งเดินออกจากห้องไปอย่างไม่นึกสนใจในสิ่งที่ฉันพูด "เฮ้อ" ฉันเองก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างของแฟนตัวเองไปอย่างทำอะไรไม่ได้ เอเดนก็เป็นแบบนี้อยู่ตลอด ชอบทำตัวไม่มีสาระลอยไปลอยมา... แล้วแบบนี้จะรับผิดชอบอะไรได้ ขณะที่ฉันกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องของร่างสูงอยู่นั้น ครืดดด เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นทำให้ฉันได้สติหันไปมอง LINE วาวา : พี่วิ วาวา : โอนให้วาก่อนพรุ่งนี้เที่ยงได้ไหม read อ่าา ฉันลืมโอนเงินให้วาวานี่หน่า พอนึกได้แบบนั้นฉันก็รีบกดเข้าแอปธนาคารเพื่อกดโอนเงินให้น้องสาวตัวเองทันที โดยหลังจากที่การโอนเงินเสร็จฉันก็จัดการส่งสลิปบอกวาวากลับไปก่อนจะชะงักนิ่งไปเมื่อกลับมาเห็นยอดเงินในบัญชีของตัวเอง เหลือแค่นี้เองงั้นเหรอ... สงสัยต้องประหยัดกว่านี้แล้วสินะ ไม่งั้นจะไม่พอสิ้นเดือนที่ต้องใช้จ่าย...เอาจริงๆตั้งแต่มาอยู่กับเอเดนฉันก็ลดค่าใช้จ่ายอะไรไปหลายอย่างอยู่เหมือนกันนะ เลยค่อนข้างมีเงินเก็บในระดับนึงแต่ว่าเพราะต้องส่งตัวเองเรียนบวกกับคอยช่วยส่งวาวาเวลาน้องเงินไม่พอทำให้ฉันเงินเก็บของฉันก็จะไม่ค่อยคงที่สักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องเงินของเอเดนก็คือเงินในส่วนของเขานะ ฉันไม่เคยยุ่งกับเงินของเขาเลยไม่เคยขอใช้เพราะฉันจะไม่สบายใจแม้ว่าเอเดนจะพยายามให้อยู่หลายครั้งแต่ฉันก็ไม่เอา ไม่รู้สิ...มันรู้สึกไม่สบายใจที่จะเอาเงินของเขามาใช้ทั้งที่เราเองก็ยังเรียนอยู่ด้วยกันทั้งคู่ ฉันไม่อยากไปเบียดเบียนหรืออะไรเขา มันคือนิสัยของฉันด้วยแหละแต่ว่าเวลาไปกินอะไรหรือซื้ออะไรเอเดนก็มักจะเป็นคนจ่ายอยู่เสมอเพราะเราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่มีการให้เงินกันแต่ถ้าเรื่องกินเรื่องใช้ฉันจะยอมให้เขาเป็นคนจ่าย LINE วิเวียน : เงินไม่พอก็บอกพี่นะ วิเวียน : ดูแลตัวเองให้ดีด้วย วาวา : ค่ะ พี่วิก็ด้วยนะคะ วิเวียน : อืม วิเวียน : Sent a sticker หลังจากที่ตอบกลับน้องตัวเองเสร็จ ฉันก็จัดการวางโทรศัพท์ลงบนเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างความเหนื่อยล้าที่มีจากการทำงานวันแรก อีกด้าน... "ไม่มีห่าไรดูเลยเหรอวะ" เสียงริมฝีปากหนาของคนตัวสูงเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟารับแขกเดินตรงกลับเข้าไปยังห้องนอนหรูของตัวเองที่มีหญิงสาวหุ่นดีอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ "เฮ้อ! น่าเบื่อฉิบ" เอเดนเดินเข้าไปล้มตัวนอนลงบนเตียงหรูด้วยท่าทีเบื่อหน่ายไม่มีอะไรทำ ทว่าทันใดนั้นเอง ครืดดด อยู่ๆโทรศัพท์ขนาดพอดีที่ถูกวางอยู่บนเตียงก็สั่นดังขึ้นทำให้ใบหน้าหล่อหันไปมอง พี่เชน ชื่อปลายสายที่เด่นขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ทำเอาดวงตาคมของคนตัวสูงจากที่เบื่อหน่ายในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นเข้มดุดันทันที "ไอ้เหี้ยนี่!" มือหนาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์หรูขึ้นมาหมายจะกดรับสาย แต่... แอดดด เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกมาพร้อมกับปลายสายที่ตัดสายไปพอดี ไม่คิดรอช้า... ตึกตึก หมับ! สองเท้าหนาเดินเข้าไปจัดการกระชากแขนเล็กเข้าหาตัวอย่างแรงทันที "นี่มึงยังติดต่อกับมันอยู่อีกเหรอ!?" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้นน้ำเสียงดุดันไม่พอใจ "คืออะไร" วิเวียนก็ทำหน้างุนงงไม่เข้าใจในเหตุการณ์ "ไอ้เหี้ยเชน ผัวเก่ามึงไง!" "เอเดน! พูดดีๆ" ริมฝีปากบางเอ่ยอย่างพยายามใจเย็นเมื่อเห็นอารมณ์ของคนตัวสูงโดยเธอเองก็เริ่มที่จะเข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าได้ "มึงจะให้กูพูดดีๆได้ยังไง! มึงยังติดต่ออยู่กับมัน!" ใบหน้าหล่อตะคอกพูดออกมาเสียงดังลั่นเพราะนี่เป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบมากที่สุด เขาไม่ชอบที่วิเวียนยังคงติดต่ออยู่กับคนรักเก่า "กูไม่ได้ติดต่ออะไรกับเขาเลย" "ถ้ามึงไม่ได้ติดต่อ แล้วมันจะโทรมาหามึงทำไม หะ! มันจะโทรมาทำไม" "เอเดน มึงใจเย็นๆก่อนได้ไหม" "มึงก็รู้ดีนี่วิ ว่ากูไม่ชอบมัน" "อืมรู้" "แล้วทำไมยังติดต่อกันมันอยู่! หรือมึงอยากกลับไปคบกับมัน หะ!" "กูไม่ได้อะไรเลย อยู่ๆพี่เขาก็โทรมา กูก็ไม่ได้รับ" "งั้นกูรับเอง! สงสัยรอบที่แล้วมันไม่เข็ด" ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกออกมาสีหน้าดุดันน่ากลัว วิเวียนก็นิ่งมองหน้าแฟนตัวเองด้วยความเป็นกังวลเพราะเธอรู้จักนิสัยเอเดนเป็นอย่างดี เวลาเขาโกรธหรือโมโหมันน่ากลัวยิ่งกว่าสิ่งใดอะไรก็ห้ามไว้ไม่อยู่ "มึงทำหน้าแบบนี้คืออะไร ทำไมเป็นห่วงผัวเก่าหรือไง!" "มึงหยุดพูดแบบนี้สักทีได้ไหมเอเดน ผัวกูมีคนเดียวก็คือมึง" ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ เอเดนก็ชะงักนิ่งไปก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของคนตัวสูงจะดังขึ้นทำให้ดวงตาคมหันไปมองยังหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง แม่ ร่างสูงก็นิ่งไปตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดรับสายเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ต้องทะเลาะกับแฟนสาวของตัวเองต่อ เขารู้สึกได้ถึงน้ำเสียงและคำพูดที่ดูน้อยใจของร่างบางที่ได้ยินเขาเอาแต่พูดคำว่าผัวเก่าออกมาทั้งที่ความจริงแล้วนั้นทั้งสองเป็นเพียงแค่แฟนเก่ากันเท่านั้น คนที่เป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของวิเวียนก็คือเขา (เอเดนลูก) "ครับ" (พรุ่งนี้ว่างไหมลูก มากินข้าวที่บ้านกับแม่ได้ไหม) "พรุ่งนี้เหรอครับ?" (อืม วันเกิดพ่อไง) "..." คนตัวสูงก็นิ่ง จริงๆเขากับพ่อของเขาไม่ได้มีปัญหาอะไรกันมากมายนักหรอกเพียงแต่ว่าเอเดนมักจะทำอะไรให้พ่อของเขาไม่พอใจอยู่บ่อยครั้งทำให้ไม่ค่อยจะลงรอยกันสักเท่าไหร่ในเวลาที่ต้องปะทะหรือเผชิญหน้ากัน (เอเดน) "ให้ผมไปกี่โมง" (ค่ำๆก็ได้ลูก...ชวนน้องวิมาด้วยสิ) ทันทีที่คนเป็นแม่เอ่ยบอกออกมา ดวงตาคมก็หันไปมองไปยังหญิงสาวที่เดินไปนอนลงบนเตียง "ครับ เดี๋ยวผมพาไป" (โอเค แล้วเจอกันนะลูก) "ครับ" แล้วมือหนาก็กดวางสายพยายามปรับอารมณ์ของตัวเองให้เย็นลง ตึก ตึก... สองเท้าหนักเดินตรงเข้าไปล้มตัวลงนอนบนเตียงหรูด้านข้างหญิงสาวด้วยท่าทีปกติ "พรุ่งนี้วันเกิดพ่อกู แม่ให้พามึงไปกินข้าวที่บ้าน" ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกโดยที่ตายังคงทำเป็นจ้องมองไปที่โทรศัพท์ตรงหน้าของตัวเอง เขาทำแก้เก้อไปงั้น จริงๆเขาก็อยากจะง้อวิเวียนนั่นแหละเพียงแต่ว่า...เขาง้อคนไม่เป็นทำให้เขาต้องทำท่าทีแบบนี้แทนซึ่งตัววิเวียนเองก็รู้จักนิสัยแฟนตัวเองเป็นอย่างดี "พรุ่งนี้กูทำงาน" "มึงเลิกห้าโมงเย็นไม่ใช่หรือไง" "..." คนตัวเล็กก็นิ่ง "พรุ่งนี้จะไปรับ" หลังจากที่เอเดนพูดจบ ทุกอย่างในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบทันทีก่อนที่วิเวียนจะตัดสินใจดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวนอนหันหลังให้คนตัวสูง สายตาคมที่ทำเป็นเล่นโทรศัพท์อยู่ก็ลอบมองการกระทำของร่างบางด้านข้างๆอยู่เงียบๆไม่พูดหรือเอ่ยอะไรออกมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more