เวลาผ่านไป... ความสัมพันธ์ของดาหวันและวิลล์ค่อยๆดีขึ้นไปตามลำดับ หญิงสาวเริ่มเปิดใจให้ชายหนุ่มมากยิ่งขึ้นแต่ยังคงไว้ตัวไม่ยอมให้ทำมากกว่านอนกอดและหอมแก้มเท่านั้น
"ทำอะไรเอ๋ยยย"
วิลล์กอดเอวหญิงสาวจากทางด้านหลัง นี่ก็เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่ทั้งสองคนนอนด้วยกันทุกคืน แต่เขาก็ต้องหักห้ามใจเพราะผู้หญิงคนนี้ต่างจากคนอื่นที่เขาเคยเจอมา รุกมากไม่ได้
"ทำสลัดค่ะ คุณแม่สามีอยากกิน"
"พักหลังรู้สึกว่าคุณจะเข้ากับแม่ผมได้ดีนะ สามัคคีรวมพลังแล้วเหรอไง"
วิลล์เอ่ยแซวหญิงสาวอย่างขำขัน ช่วงหลังไม่ค่อยแกล้งกันแล้วแถมยังดูเข้ากันได้ดีอีก อาจจะเพราะดาหวันรู้จักเอาใจแม่เขาด้วย รู้ว่าแบบไหนจะถูกใจแต่ก็ยังไม่วายกวนประสาทตามนิสัยของเธอ
"ก็คุณแม่ไม่แกล้งฉันก็ไม่ตอบกลับ ก็แค่นั้นเอง"
"อ่อ งี้นี่เอง"
เอายิ้มออกมาก่อนจะหอมแก้มหญิงสาว ดาหวันหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างคาดโทษก่อนจะจัดจานให้สวยงามพร้อมเสิร์ฟ
"พักหลั
