Ang Sakit Mong Mahalin

Eight

Chapter 8

BEBANG…

MARIIN akong napapikit nang bumaba ang mainit na labi ni Calix ko sa may leeg ko, nakikiliti ako na may kasamang kakaibang pakiramdam. Parang naninindig ang mga balahibo ko sa buong katawan. Hindi lang iyon, may kung anong pakiramdam akong nadarama sa may bandang puson at dibdib ko.

“Mahal ko,” nagulat ako sa paraan ng pagtawag ko kay Calix.

Parang umuungol ako na ewan, ngayon ko lang ito nagawa.

“Beverly, hindi ko na kaya…” maging si Calix paungol na rin kung magsalita.

Hindi naman ako tanga para hindi ko malaman kung ano ang hindi niya na kaya. Hindi na niyang kayang pigilan pa ang init ng katawan niya. kahit naman ako alam ko, sa sarili ko na hindi ko naman siya kayang pigilan sa gusto niyang gawin.

“Calix,” aniko.

Sarap na sarap si Calix ko sa paghalik sa may leeg ko, parang ang bango ko naman doon. Hindi naman ako nakaligo bago ako nagpunta rito. At tumakbo pa ako kanina makarating lang dito sa bahay-bahayan ng mahal kong si Calix. Kaya t’yak kong amoy pawis ako, lasang suka pang paumbong.

Itinulak ko siya nang bahagya para bumangon, kahit madilim kita ko ang pagtataka niyang nakatingin sa akin. Para pa nga siyang naghihinampo sa akin, kasi pinigilan ko siya sa gusto niyang mangyari.

Bumangon ako, maging siya bumangon na rin. Walang umimik sa aming dalawa, magkatitigan lang kami.

Ako na ang kumilos para hubarin ang sarili kong damit, maging ang luma kong bra na pinaglumaan lang ng kung sino.

“Beverly,” tawag sa akin ni Calix.

Nahihiya ako, alam ko naman na hindi kagandahan ang katawan ko. Maitim ako, kaya natural na maitim din ang u***g ko. hindi katulad ng kay Thalia na kulay rosas, tapos ang ganda pa ng hubog ng katawan niya.

“Dahan-dahan lang Calix ko, baka kasi masakit.” Sabi ko sa kanya.

Nakatitig na naman ako sa gwapo niyang mukha, hindi na rin maalis-alis ang pagkakatitig sa akin.

“Napakaganda talaga ng mahal ko,” aniya.

Wala akong sinagot sa kaniya, kasi nakikita ko ang sinseridad niya sa pagsasabi na maganda ako. kitang-kita iyon sa mga mata niya na nakatitig sa akin.

“Mahal na mahal kita Calix, hindi kita kayang iwanan.” Naibulalas ko.

Wala naman siyang naging sagot, hinubad niya ang pang-itaas niya bago niya ako inalalayan na mahiga. Siya na ang nagtuloy ng paghuhubad ng iba ko pang saplot sa katawan. At habang ginagawa niya iyon, hinahalikan niya ang katawan ko. nanginginig ako, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon, para babaliktad ang sikmura ko. iyong parang may paru-paro sa loob ng sikmura ko habang panay ang halik ni Calix sa may bandang tiyan ko.

Napasinghap na lang ako nang tuluyan na niyang nahubad ang segunda manong pantalon ko at ang aking panty na lumang-luma na. napakapit ako sa may unan ko nang maramdaman kong tumatama sa p********e ko ang kaniyang hininga.

“Pwede naman tayong tumigil, Beverly kung hindi ka pa handa, makakapaghintay pa naman ako hanggang sa maging mag-asawa na tayo.” Ani Calix.

Doon ako napamulat, nakadagan na pala siya sa akin at nakatitig na sa mukha ko. Puno ng pag-aalala ang paraan ng pagkakatitig niya sa akin.

Umiling ako, sinapo ang magkabilang pisnge niya, “okay lang ako. Dito rin naman tayo hahantong ‘di ba? bakit pa na ‘tin patatagalin, kung pwede naman na na ‘ting gawin ngayon.”

Umiling siya saka niya ako hinalikan—sa noo. “Mas maganda kapag kasal na lang tayo, para hindi ka matakot. Sabi ko sa ‘yo Beverly, mahal ko, handa akong maghintay sa mismong araw ng kasal na ‘tin.”

Bigla akong nag-panic, kasi mukhang desidido na siyang huwag na lang ituloy ang gagawin sana namin.

Alam kong mali, at magmumukha akong desperada sa gagawin ko. Pero ito na iyon, gusto ko rin naman na may mangyari na sa amin. Para mapatunayan ko kay Calix na mahal na mahal ko siya. At gagawin ko iyon sa pagbibigay ko sa kaniya ng sarili ko.

“Calix, wala akong maibibigay sa iyo kung hindi ang sarili ko para mapatunayan ko sa ‘yong mahal na mahal kita.” Sabi ko sa kaniya.

Hindi pa siya nakakasagot sa akin nang iyakap ko ang mga binti ko sa bewang niya at maging ang mga kamay ko sa likuran niya.

“Beverly!” gulat na bulalas ni Calix ko sa pangalan ko.

“Sige na, hindi na ako manginginig. Excited kaya ako, mabibiyak na ang monay ko, kaya ako nanginginig.” Sabi ko sa kaniya.

Hindi ko alam kung anong reaction niya sa sinabi ko, kasi isinumsob ko naman ang mukha ko sa leeg niya. nahihiya ako sa mga pinagsasabi ko, lalo na iyong biyakan ng monay. Ang halay ko, baka isipin ni Calix ko na ang libog ko.

“Gusto ko rin naman Beverly,” ani Calix na parang nahihirapan.

Tapos nanlaki na lang ang mga mata ko nang maramdaman ko ang naghuhumdig na katotohanang gusto nga rin niya talaga. Kasi ramdam ko ang naghuhumiyaw niyang ano, hindi pala naghuhumiyaw, nananayo pala at naninigas na ano. Basta iyong ano niya na gagawa ng bata sa sinapupunan ko.

“Ramdam mo? gusto ko talaga Beverly, tapos ganito pang nakainom ako, ang hirap pigilan—”

Hindi ko na siya pinatapos sa iba pa niyang sasabihin, hinalikan ko na lang siya para wala nang maraming dada. Ako na rin ang nag-alis ng short pants niya at brief niya, habang magkahinang ang mga labi namin.

Lakasan lang ng loob, Bebang na malantutay. Lakasan mo ang loob mo.

“Sandali Beverly!” saway sa akin ni Calix.

Hawakan ko ba naman ang ano niya at itutok sa monay ko, at walang kaabog-abog na itulak ang pag-upo niya.

Impit akong napasigaw nang dahil sa katangahan ko.

“Tangina!” bulalas ni Calix.

Ako naman umiiyak, maling butas.

Ang bilis na inalis ni Calix ang ano niya sa may puwet ko, ang katangahan ko ba naman ang pinairal ko.

“Okay ka lang Beverly?” nag-aalala na tanong sa akin ni Calix.

Pero hindi ko siya magawang sagutin, kaya nang bumangon siya napadapa ako habang sapo-sapo ang pag-upo ko. ang sakit sobra, parang natakot na ako bigla na mas masakit pa sa may puday ko kapag iyon ang sinaksak ng espada ni Calix.

“Ang sakit Calix,” daing ko habang umiiyak.

Hindi naman alam ni Calix ang gagawin niya, tumayo siya kinuha ang short niya saka isinuot. Lumabas siya ng jeep niya nang hindi nagpapaalam sa akin. iyak ako nang iyak sa sobrang kirot at hapdi ng nangyari sa kawawang butas ng pwet ko.

“Ang tanga ko naman kasi,” sabi ko pa habang umiiyak.

Matagal din bago bumalik si Calix, at sa pagbalik niya may dala na siyang plastic ng yelo. Agad niyang itinapat sa may puwetan ko ang yelo. Napatili na naman ako, hindi ko na alam ang gagawin ko.

“s**t!” paulit-ulit na bulalas ni Calix.

Ako lang itong iyak nang iyak at tili nang tili.

HIRAP NA hirap akong maglakad, ang sakit ng puwet ko.

“Beverly, mahal ko. Buhatin na lang kasi kita,” pangungulit na naman sa akin ni Calix.

“Hindi na kaya ko naman kasi talaga,” sagot ko naman.

Madaling araw na, walang tulog na nangyari sa aming dalawa. Iyong amats ni Calix nawala nang dahil sa katangahan na ginawa ko. Iyon na iyong moment naming dalawa, isusuko na lang bataan sa espada ni Batman este ni Calix pala. Tapos napurnada pa dahil sa maling butas na-shot nang dahil sa katangahan ko.

Ang lakas pa ng loob ko na ako ang humawak sa ano niya para i-shot sa ano ko, tapos hindi ko naman pala alam kung saan talaga dapat itutok.

“Nahihirapan kang maglakad, kaya please bubuhatin na lang kita.”

Malapit naman na kami sa ampunan, inihatid na niya ako. bati na kami, hindi na siya galit sa akin.

“Calix ko, sabi ko naman sa ‘yo okay lang ako. Mas maganda yatang maglakad ako, para mamaya hindi halata na masakit ang puwet ko. Malakas pa naman ang pakiramdam ni Tata,” sabi ko naman sa kaniya.

Panay lang ang buntong hininga ni Calix, nalilingunan ko siyang panay ang iling ng ulo niya.

“Promise, okay lang talaga ako.” sabi ko sa kaniya.

Wala siyang imik hanggang sa makarating kami sa may tapat ng gate ng ampunan.

“Sige na pumasok ka na, susunduin kita mamaya lang, sabay tayong kumain ng agahan.” Anito.

Tumango naman ako, kahit na sa ampunan naman dapat ako mag-agahan kasi iyon ang gusto ni Madam Soledad. Kaunti na lang ang kakainin ko para makasabay ko pa rin ng agahan si Calix.

“Mga eight mo na ako puntahan,” bilin ko pa sa kaniya.

Tumango ito bago ito dumukwang at halikan ako sa labi. Akala ko talaga sa noo na naman niya ako hahalikan, na madalas niyang gawin.

“I love you Beverly,” madamdamin niya pang bigkas, nang maghiwalay ang aming mga labi.

Nawala bigla ang kirot ng puwet ko, napalitan ng kilig.

“Mahal din kita sobra,” sabi ko naman sa kaniya.

“Alam ko, kaya sobrang saya ko at nakilala kita. Ikaw lang ang tanging pamilya na mayroon ako.” anito na parang gusto pa akong paiyakin.

“Malapit na tayong magsama, at maging mag-asawa. Tulad mo, ikaw na lang din ang magiging pamilya ko. at bubuo tayo ng isang masayang pamilya na sa ating dalawa lang.”

Ang aga-aga, ang drama na naming dalawa, iba yata ang epekto ng natira sa puwet at tumira ng puwet. Nagiging madrama, saka kung ano-ano ang pinagsasabi.

“Oo, Beverly, gagawa tayo ng sarili na ‘ting pamilya at magiging masaya tayong habang buhay kasama ang mga magiging anak na ‘tin.”

Niyakap niya ako nang mahigpit, maging ako ay ganoon din. Ayoko na sana siyang mawala sa tabi ko, ang pakawalan ang pagkakayakap naming dalawa. Kaso hindi pa pwede, kailangan ko pang bumalik sa loob ng bahay ampunan.

Kauinting tiis na lang naman na, ilang buwan na lang ang hihintayin namin. Kapag nag-eighteen na ako, pwede na akong magpaalam na makikisama na ako kay Calix. Magiging mag-asawa kami, at bubuo ng pamilya na sa aming dalawa lang.

“Pumasok ka na sa loob,” sabi ni Calix sa akin.

Muling naglapat ang aming mga labi bago ako pumasok sa loob ng ampunan. Tulog pa yata ang lahat, pero alam ko may mga tao na dapat sa may kusina ng ganitong oras. Kaya mas naging maingat ako sa pagpasok ko sa loob. Nakahinga ako ng maluwag nang walang nakapansin sa akin na nawala ako sa buong magdamag.

Mahimbing pa rin ang tulog ni Thalia nang makapasok ako sa loob ng kwarto namin, at maging ang ibang mga bata na kasama namin.

Dahan-dahan na naman ang kilos ko sa pagpapalit ng damit, hanggang sa paghiga ko sa tabi ni Thalia.

Kahit masakit ang puwet ko, ang ganda ng ngiti ko. Naalala ko ang bawat salitang sinabi ni Calix sa akin, at maging ang yakap at halik na pinagsaluhan namin sa buong magdamag.

Wala mang nangyari sa amin, alam ko malapit na rin naman kaming maging iisa. Masaya ako na may Calix na akong makakasama sa habang buhay ko dito sa mundo.

Ipipikit ko na sana ang mga mata ko nang bumaling sa akin si Thalia. Niyakap niya ako at dinantayan na madalas naman niyang ginagawa sa tuwing natutulog kami.

Biglang nawala ang mga ngiti ko sa labi, napatingin ako sa mukha ni Thalia na mahimbing na natutulog.

Sumagi sa isipan ko, kung si Calix na ang pipiliin ko papaano na si Thalia na siyang unang naging pamilya ko. Hindi ko rin naman siya kayang pabayaan at iwanan na lang basta dahil sa may Calix na ako.

“I’m sorry Thalia,” sabi ko sa kaniya.

Nakakaramdam kasi ako ng guilty, dahil sa hanggang ngayon hindi ko magawang sabihin sa kaniya ang totoo. At hindi ko maipakilala man lang sa kaniya si Calix, bilang boyfriend ko.

Ngayon na si Thalia na ang nakayakap sa akin, pakiramdam ko naiipit ako sa pagitan ni Thalia at Calix. Hindi ko alam kung sino ang pipiliin ko sa kanilang dalawa. Kasi parehas silang mahalaga sa akin at parehas ko siyang mahal. Parehas ko silang itinuturing na pamilya ko.