เล่ห์สันนิวาส

บทที่ 2 ตอนที่ 4

ราวินแหงนหน้ามองร่างเล็กที่เขากดสะเอวให้จมที่นอนแต่ยังร่อนร่ายราวกับกำลังทรมานหนัก แล้วหันมาให้ความสนใจร่องสาวที่หอมหวน แลบลิ้นแทรกสอดเข้าไปในร่อง...ตวัดเลียไปทั่ว ทั้งที่ยังมีแพนตี้ตัวจิ๋วแนบเนื้ออยู่

           หล่อนทรมาน...ร้อนรุ่ม และสับสนกับความรู้สึกแปลกประหลาดที่รุมเร้า ไม่เหลือโอกาสให้หาทางออกได้เลย แรงลิ้นตวัดเลียแรงขึ้น สัมผัสตรงส่วนเร้นลับช่างเร้าใจ ยิ่งเขากดเน้นและลากเรียวลิ้นอุ่นร้อนขึ้นลงเร็วๆ หล่อนก็ยิ่งสั่นระริกด้วยความทรมาน รับรู้ได้ถึงหยาดอุ่นๆ ที่กลั่นรินออกมาจากตัวและชโลมให้เขาได้ดื่มกินดับความกระหายใจตัณหาแต่ยิ่งได้ดื่มด่ำเท่าไหร่ราวินก็ยิ่งหิวกระหายไม่สร่างซา

หล่อนเหมือนฝันร้ายสำหรับเขาตั้งแต่ได้บัญชาจากผู้เป็นแม่ มาบัดนี้ความฝันที่เป็นรูปเป็นร่างกลับเพริดแพร้วหฤหรรษ์ ก่อกวนจิตใจและอารมณ์เตลิดยากจะดึงกลับคืน

           ก็ได้แต่หวังในใจว่าเขาจะไม่หลงในรสสวาทจากหล่อนจนทำให้แผนที่วาดวางเอาไว้ต้องเปลี่ยนแปลงหรอกนะ

           "เป็นยังไง หืม...เริ่มเสียวแล้วสิปาย อืม...น้ำหวานของเธอมันหวานฉ่ำดีจริง ๆ" ชายหนุ่มกล่าวอย่างไม่นึกรังเกียจ ทั้งที่ใจนั้นแน่วแน่เหลือเกินว่าหล่อนคงผ่านมือผู้ชายมานักต่อนักจนแทบนับไม่ถ้วน แต่เมื่อได้ยลแย้มความสาวที่หอมกรุ่นนี้ เขากลับ...ดึงตัวเองให้หลุดออกจากหล่อนไม่ได้เลย

ก้านนิ้วแกร่งแหวกร่องขากางเกงชั้นใน เผยแย้มส่วนสงวนที่สดสวยได้รูปมีปอยไหมเส้นบางๆ ปกคลุมประปราย ไม่ได้รกร้างจนรำคาญตา ซ้ำยังชวนให้มองสำรวจค้นหาด้านในที่ยังถูกซ่อนเร้นอย่างหมิ่นเหม่

           "อูว....สวยสะบัด เธอนี่มันรักษาของได้ดีจริง" เขาคราง...แววตาเป็นประกายระยับเมื่อได้เห็นความสาวที่แยกแย้มงดงามราวกับดอกกุหลาบสีหวาน หล่อนดิ้นส่ายเล็กน้อยราวกับต้องการปกปิดเรือนร่างให้พ้นจากสายตาของเขาในขณะที่ลมหายใจก็ยังขาดห้วงหอบกระเส่า

           "อย่าดิ้นปาย...ฉันกำลังจะทำให้เธอมีความสุขจนลืมผู้ชายทุกคนที่ผ่านมา จำไว้...ต่อไปนี้เธอจะเป็นเมียฉัน เป็นผู้หญิงของฉันคนเดียวเท่านั้น" ความหวงแหนบังเกิดแทรกซ้อนเข้ามาในความรู้สึกอย่างน่าประหลาด เขาไม่ต้องการให้ใครได้ยลยินเนื้อตัวของหล่อนอีกแล้ว นึกโมโหนึกโกรธเคืองอดีตของหล่อนจนลมหายใจกระเส่าผิดจังหวะ

           หล่อนเป็นของเขา...มาตั้งนานแล้ว เขาและหล่อนถูกกำหนดให้เป็นของกันและกันตั้งแต่แรก หากไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอดีตที่ฉาวโฉ่ของของหญิงสาวได้ นับต่อจากนี้ไปก็อย่าได้เห็นเดือนเห็นตะวันให้ใครมาแทะโลมอีกเลย

           "โอ้ย! พอเถอะ...อย่าทำอีกเลย อา..." องค์อินทร์ปล่อยน้ำตาไหลพรากด้วยความอัดอั้น ณ จุดนี้หล่อนสับสนจนให้คำตอบแก่ตัวเองไม่ได้ว่าต้องการให้เขาหยุด...หรือไปต่อจนสิ้นสุดเสน่หากันแน่

"อืม..."

"อ๊า...แก...หยุ...หยุด อืม พอแล้ว..." หล่อนเอ่ยห้ามเสียงหลงสลับกับเสียงครางที่เล็ดรอดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อร่องระหว่างขาถูกซุกซบนัวเนียไม่ปราณี สร้างความวาบหวามให้หัวใจยิ่งเต้นระส่ำสั่นรัว ร้อนรุ่มไปหมดทั้งสรรพางค์กาย ไม่รู้ว่าควรจะสิงสถิตอยู่ตรงไหนดี

           ราวินตวัดเลียไปตามร่องหลืบชื้น แล้วซุกเข้าหาซอกสวาทที่ขับคายน้ำหวานออกมาให้เขาได้ดื่มกินไม่ขาดสาย ละเลงลิ้นจนเกิดเสียงเสียดสีสัมผัส เร้าอารมณ์คนเล้าโลมให้ฮึกเหิมลำพองใจเป็นอย่างยิ่งและไม่อาจอดรนทนต่อสิ่งเร้าได้นานไปมากกว่านี้อีกแล้ว...

           ร่างใหญ่ผละจากตัวหล่อนเล็กน้อยอย่างกะทันหัน เพื่อจัดการกับกางเกงของตัวเองในเวลาอันรวดเร็ว เร็ว...จนองค์อินทร์ยังขยับพลิกตัวหนีไม่ทัน ร่างกายของหล่อนอ่อนยวบเกินไป ราวกับถูกดูดกลืนเอาพลังงานไปทั้งหมดจนเหลือเพียงร่างอ่อนระโหย

           พรึ่บ!! "ว้าย!!"

           "จนป่านนี้แล้วยังจะคิดหนีอีกเหรอ" มือใหญ่ตะครุบดึงหญิงสาวที่พยายามลากสังขารพลิกคว่ำทำท่าจะคลานลงไปจากเตียงให้กลับมานอนหงายรอรับการลงทัณฑ์จากเขาเหมือนเดิม หล่อนปรือตามอง...กลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากและตื่นสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อร่างใหญ่โน้มทับลงมาเต็มตัว

"อืม...แฉะจนจะเสร็จคาลิ้นฉันอยู่แล้วยังมาทำเป็นเล่นตัว...ปลดปล่อยตัวเองดีกว่าปาย แล้วมีความสุขด้วยกันให้เต็มที่" ชายหนุ่มนวดเฟ้นผิวเปลือยนัวเนียหนักหน่วง ทั้งลูบทั้งขยำคลำเคล้นเลื้อยลากไปทั้งในขณะที่ปากก็พร้อมจะกลืนกินหล่อนไปทุกตารางนิ้วเช่นกัน             "อุ้ย! อา!!" ไม่มีพื้นที่ให้หล่อนเร้นกายไปจากเกมสวาทนี้ได้เลย เวลายิ่งเนิ่นนาน...สัมพันธ์ทางกายก็ยิ่งจะมีแรงดึงดูดให้เข้าหากันมากขึ้น ราวกับหล่อนเป็นหญิงร่านใจง่ายอย่างที่เขาปรามาสไม่ผิด ทั้งที่มันไม่ใช่เลยและหล่อนก็ไม่รู้ว่าควรแก้ไขความเข้าใจอันสับสนตรงนี้ว่าอย่างไร

           หล่อนควรเริ่มต้นตรงไหนดี...

           "อืม...ยะ อย่า...อย่าทำฉันเลย อื้อ!"

           ราวินรู้ดีว่าอารมณ์ของหญิงสาวเตลิดไปไกลแค่ไหนแล้วแม้ปากจะร้องห้ามไม่ขาดก็ตาม เขาซุกนิ้วร้ายดันวนเข้าโพรงเนื้ออุ่นชื้น...ดึงเข้าดึงออกจนหล่อนร่อนสะโพกเข้าหาอย่างลืมตัวพร้อมครางเสียงหลงระงม ไร้ซึ่งคำเอ่ยห้ามอีกต่อไป

           "ได้เวลาแล้วสิปาย...อืม...ฉันชอบเสียงครางของเธอจัง"

           เขาดึงนิ้วที่ฉ่ำเปรอะหยาดรักออกจากหล่อน มือใหญ่สอดเข้าใต้โคนขาเรียว ยกขึ้นแล้วแยกออกห่างจนตัวเองสามารถแทรกเข้าสู่ระหว่างกลางได้ สิ่งแปลกปลอมใหญ่โตแข็งขึงนวดนาบผงาดอยู่บนเนินสาวของหล่อน หัวใจขององค์อินทร์เต้นระส่ำ กระแสหวามไหวไหลเวียนแปลบปลาบในสิ่งที่กำลังดำเนินต่อจากนี้

           "อา...ฉันจะดูสิว่าเธอจะวิเศษขนาดไหนกัน"

           "ฮือ!" ร่องหลืบเร้นที่ชื้นฉ่ำของหล่อนถูกรุกรานหนักหน่วง ชายหนุ่มจับลำเนื้อแข็งปานเหล็กกล้าถูไถขึ้นลงพร้อมส่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน ส่วนปลายฉ่ำสัมผัสกับผิวเนื้ออ่อนแนบแน่นแล้วลากเลื่อนส่อเสียดกดตรงปุ่มกระสันจนหล่อนจิกเล็บจมแขนของเขา

           องค์อินทร์ดูไร้ประสบการณ์จนน่าประหลาดใจ...แต่เขาไม่มีเวลาคร่ำคิดถึงเรื่องนั้นมากนัก เพราะความต้องการทางร่างกายมันกดดันจนคร่ำกระหายในราคะที่อิ่มเอมอย่างสมบูรณ์แบบกว่านี้

           "อืม...แน่นอะไรอย่างนี้ เข้ายากเสียด้วย อา...เสียวเหลือเกิน..." แรงตอดรัดบีบเขาตั้งแต่แรกที่เริ่มดันเข้าหาทำให้ลมหายใจของชายหนุ่มขาดห้วง เหงื่อกาฬผุดพรายทั่วตัวทั้งที่แอร์ในห้องก็เปิดเย็นฉ่ำ หล่อนร่นบั้นท้ายหนีสิ่งแปลกปลอมที่กำลังพลาญพร่าความสาว รู้สึกอึดอัดและแสบลึกกับขนาดที่ไม่ธรรมดาของเขา

           แค่เพียงส่วนปลายที่แทรกเสียบอยู่นั้นยังร้าวระบมถึงเพียงนี้ แล้วหากมันเสียดแทงเข้าไปจนหมดสิ้นหล่อนคงแหลกลาญไม่เหลือชิ้นดี...