เล่ห์สันนิวาส

บทที่ 2 ตอนที่ 5

"เจ็บ...ฉันเจ็บ อืม...อย่า..."

           "คงไม่เคยเจอของใหญ่แบบฉันสินะ องค์อินทร์ อืม...ก็บอกแล้วว่าถ้าได้กับฉัน เธอจะต้องลืมผู้ชายทุกคน" ราวินยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์ เพราะส่วนลึกเขาปักใจเชื่อว่าจนยากถอนตัวว่าองค์อินทร์คือผู้หญิงอย่างว่า ที่ใช้ตัว...ใช้ร่างกายแลกกับเงินเพื่อความสุขสบายของตนเอง เขายังคงออกแรงตอกย้ำสอดลึกเพื่อจะรวมเป็นหนึ่งกับหล่อนหนักหน่วงขึ้น ตามกระแสความเสียวซ่านที่คอยผลักดันด้วยความกระหาย

           ความชื้นของหล่อนที่ขับคายออกมาตามธรรมชาติของการเสพสมช่วยให้ความฝืดแน่นผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ไม่ได้บรรเทาความเล็กแคบให้เบาบางลง กว่าจะขยับได้แต่ละเสี้ยวใจต่างก็แบกรับเอาความเจ็บปวดและทรมานในอารมณ์อยู่ไม่น้อย                                                 

      "กรี๊ด! ฮือ!!!!" เสียงเล็กหวีดแหลมครางสะท้านด้วยความเจ็บเมื่อเขาดันลำเนื้อล่วงล้ำเข้าไปได้มากกว่าครึ่ง บางสิ่งบางอย่างถูกทำลายจนยับเยินพร้อมๆ กับร่างเล็กที่ร่ำสะอื้นอยู่ใต้ร่างใหญ่

           "พระเจ้า...เกิดอะไรขึ้น อา..." หยาดหยดเหงื่อไหลซิบจากปลายคางลงบนเต้าอวบหยุ่นของหล่อนที่เคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้าเขา ชายหนุ่มมองร่างที่บิดส่ายใบหน้าซีดเผือกกะทันหันเมื่อเขากระแทกกระทั้นล่วงเกินในจังหวะที่แรงขึ้นเมื่อสักครู่ ดวงตากลมที่เคยมองเขาด้วยความชิงชังหลับปรือปลดปล่อยน้ำตาไหลเป็นทางอาบขมับทั้งสองข้าง

           ริมฝีปากบวมเจ่อถูกเขาดูดเม้มสั่นระริกเปล่งเสียงครางหวิวเมื่อต้องเผชิญกับความเจ็บปวดซึ่งเขาเป็นผู้ยัดเยียดให้

           เขาเองก็ตกใจ...และไม่ได้ซื่อจนเซ่อถึงขนาดไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"เราต้องคุยกันอีกยาวเลยองค์อินทร์ อืม...แต่ตอนนี้ฉันจะทำให้เธอหายเจ็บเสียก่อนทูนหัว ไม่อย่างนั้นมันจะค้างคาและเธอคงกลัวสัมผัสจากฉันไปชั่วชีวิต" เขากล่าวและย้ำให้รู้ว่าอย่างไรเสียก็ไม่ยอมรามือเป็นแน่จนกว่าจะถึงฝั่งสายสวาท

           องค์อินทร์ไม่รับรู้อีกแล้วจิตวิญญาณของหล่อนถูกกลืนหายไปพร้อมๆ กับความสาวที่ถูกทำลายจนยับเยิน หล่อนกลั้นหายใจรองรับการรุกเร้าที่ชายหนุ่มกำลังเริ่มขยับอีกครา...

 "อย่าเกร็งทูนหัว...แล้วจะดีเอง เธอเป็นของฉันแล้วองค์อินทร์ อืม...เป็นคนแรกและฉันต้องเป็นคนสุดท้ายที่ได้เอาเธอ" ราวินยิ่งลำพองใจเมื่อความจริงปรากฏว่าหล่อนยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน รู้สึกยินดีอยู่ลึกๆ ความหึงหวงก่อนหน้าถูกความภาคภูมิลบล้างจนหมดสิ้น เขาทะนุถนอมหล่อนมากขึ้น ระมัดระวังมากขึ้นในการเสพสม

หล่อนค่อยๆ ผ่อนลมหายใจตามที่ราวินเกลี้ยกล่อม โดยเขาเริ่มเลียไล้ปานถันและยอดอกเสียงดังสลับข้างไปมา ขยับเคลื่อนไหวเข้าออกทีละน้อยและยังไม่ดันจนสุดลำรัก ด้วยไม่อาจทำร้ายให้หล่อนบาดเจ็บกว่านี้ มือใหญ่สอดเข้าหาง่ามขาที่เบียดแนบกันอยู่ กดขยี้ส่วนบนตรงพูเนื้อนูนเป่งจนองค์อินทร์ส่งเสียงครางซี๊ดซ๊าดราวกับกำลังเคี้ยวกินของเผ็ดร้อน

           "ฉันจะสอนเธอเององค์อินทร์...อา เธอเป็นเมียฉันอย่างเต็มตัวแล้วรู้หรือเปล่า อืม...ยังซิงแบบนี้นี่เองถึงหอมหวานนักหนา เสียว...ไปทุกส่วน"

           อุ้งมือของราวินเปียกชื้นไปทั่วเพราะสัมผัสกับความสาวที่อ้ากว้างและกลั่นเอาหยาดทิพย์ไหลรินไม่ขาดสาย หล่อนเริ่มขยับบั้นท้ายรับกับจังหวะเข้าออก คล้อยตามในขณะที่เขากำลังพิชิตให้สุดเส้นทางสวาทในคราเดียว

           "กรี๊ด!/อา..." แท่งเนื้อแข็งขึงกระทบสะเทือนผนังเนื้อด้านในจนทั้งสองครางครวญเสียงหลง องค์อินทร์ส่ายสะโพกร่อนร่านอย่างลืมอายจนกระทั่งเขารามือผละห่างออกไป เงื้อยกมาด้านหน้าอวดความชื้นที่เปรอะเปื้อนให้หล่อนเห็น แยกนิ้วออกจากกันช้าๆ จนน้ำหนืดสีขาวข้นแตกตัวยืดหยุ่น หล่อนมอง...และรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่ลามเลียใบหน้า

"อืม..." ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียหยาดนั้นจากก้านนิ้วอย่างเชื่องช้า ในขณะที่สะเอวสอบยังคงขับเคลื่อนจนเริ่มที่จะปรับตัวได้ดีมากขึ้น การเสียดสีที่แนบแน่นทำให้เขารู้สึกได้ถึงแรงตอดรัดและกล้ามเนื้ออ่อนที่เต้นตุบอยู่ตลอดเวลา

องค์อินทร์สะท้านไหวไปทั้งทรวง...ไม่อาจแยกแยะความรู้สึกในขณะนี้ได้เพราะถูกจู่โจมทางสัมผัสไปทั้งตัว ในขณะเดียวกันชายหนุ่มจงใจล่อลวงให้หล่อนหลงลืมความเจ็บปวด สับสนไปกับการเล้าโลมที่ซาบซ่านเร่าร้อน...

           "เสียว...ไม่ไหวแล้ว ตอดดีเหลือเกินคนสวย อืม..." สะเอวสอบกระแทกกระทั้นหนักหน่วงรัวเร็วขึ้นเมื่อหล่อนผ่อนคลายและมีท่าทีตอบสนองโหยหา แรงเสียดสีสัมผัสบวกกับสนั่นเนื้อที่กระทบตามจังหวะเข้าออก...ร่างบางแอ่นรับและถอยถอดเรียนรู้จังหวะได้อย่างทันท่วงที มือไม้คว้าไต่รัดกอดราวินเสียแน่น กรีดครางปลดปล่อยอารมณ์หลุดลอยจากการควบคุม