ดวงตาคมจัดทรงอานุภาพจ้องมองมาอย่างเอาเรื่อง และมันก็ส่งผลให้กายสาวสะเทือนรุนแรง
“คือฉัน... เอ่อ ยาย... ยาย...”
“ถ้าตอบคำถามผมไม่ได้ ผมคงต้องไปถามเอาจากป้าเดซี่เอง”
แววตาตื่นกลัวของวรันธาราฉายชัดขึ้นมาทันที “อย่า... อย่านะคะ ยาย... ยายขึ้นมาทำความสะอาดค่ะ”
มุมปากหยักสวยของเควินยกขึ้นสูงเป็นรอยยิ้มหยันเยาะ “ถ้ายายเป็นสาวๆ ผมคงคิดว่าขึ้นมาถ้ำมอง แต่ดูจากสภาพแล้วไม่น่าใช่ จริงไหมครับ”
“จะ จริงสิคะ ยาย... ยายขึ้นมาทำความสะอาดจริงๆ”
“แต่มันไม่ใช่หน้าที่ของยายนี่ครับ”
“คือ... ยายอาสาขึ้นมาทำแทนคนเก่าน่ะค่ะ เห็นคุณเดซี่บอกว่าลาป่วย”
เควินไม่ตอบ แต่กลับเดินวนไปรอบๆ ร่างของวรันธารา หญิงสาวยืนตัวตรงด้วยความประหม่า สองมือกำแน่นอยู่ข้างลำตัว ภาวนาให้เควินไม่สงสัยอะไรมากเกินไปกว่านี้อีก
“ทำไมผิวของยายไม่เห็นย่นเหมือนหน้าตาล่ะครับ ขาวเนียนราวกับผิวของสาวๆ”แถมยังหอมอีก แต่ประโยคหลังเควินแค่คิดภ
