ป้าเดซี่รีบเดินมุ่งหน้าตรงไปยังเรือนพักของวรันธาราเพื่อจะแจ้งข่าวว่าวันนี้ เควินตื่นสาย และยังไม่ลงมาจากห้องพักเลย ดังนั้นจึงต้องเลื่อนเวลาการทำความสะอาดออกไปก่อน
แต่...
ไม่พบวรันธาราที่ห้องพักแล้ว
ป้าเดซี่หน้าซีดเผือด ตะโกนเรียกหญิงสาวทั่วทั้งห้องก็ไม่พบ “ตายแล้ว จะทำยังไงดีล่ะ หนูธารแย่แน่ๆ”
หญิงร่างท้วมวัยกลางคนรีบก้าวยาวๆ เดินออกไปจากห้องพักของวรันธารามุ่งหน้าเข้าสู่ตัวตึกใหญ่ทันที อย่างรีบเร่ง ในใจก็ภาวนาให้เจอวรันธาราก่อนที่หญิงสาวจะขึ้นไปที่ห้องของเควิน
“แม่เรนนี่ เห็นหนูธาร... เฮ้ย... ยายแก่ๆ ที่ป้าพึ่งรับเข้ามาทำงานเมื่อวานนี้หรือเปล่า”
“ยายแก่ผมขาวที่ตัวเล็กๆ ใช่ไหมป้าเดซี่”
“ใช่ๆ นั่นแหละ เห็นหรือเปล่า” ป้าเดซี่ร้อนใจเป็นที่สุด
เรนนี่ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะชี้ขึ้นไปที่ชั้นบน “หนูเห็นเดินงุ่มง่ามขึ้นบันไดไปชั้นบนตั้งแต่สิบนาทีที่ผ่านมาแล้วจ้ะป้าเดซี่”
“ว่าไงนะ?!” ป้าเดซี่อ
