อยากรู้ไหมว่าหลังจากนั้นเป็นยังไง?
แอลเอาแต่จ้องหน้าฉัน กดฉันไว้กับโต๊ะตัวเดิมอยู่เกือบๆ สิบห้านาที มีทั้งคำตัดพ้อ การตั้งคำถาม และอีกนานาที่เขาพร่ำพูดไม่หยุด
ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไร เอาจริงๆ บางครั้งฉันรู้สึกว่าตัวเองคงสะใจถ้าเห็นเขาเจ็บบ้าง แต่ยอมรับว่ามันก็เป็นแค่บางครั้งเท่านั้น
ฉันโกรธและเกลียดที่เขาทำเลวใส่ฉัน นั่นเพราะฉันมีหัวใจ มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึก
ตอนเขาทำฉัน ฉันเจ็บปวด
พอเขาเป็นบ้าง... ฉันเองก็รู้สึกจากลึกๆ ข้างใน
เคร้ง!
ฉันหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงใครสักคนโวยวายอยู่ในห้อง เป็นแอลนั่นเอง
หลังจากที่เขาผละออกและไปนั่งหน้ามุ่ยคนเดียวตรงมุมห้องเราก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย ฉันรู้นะว่าแอลโกรธเกรี้ยวเรื่องนั้นแค่ไหน และเขาเป็นพวกออมมือไม่เป็นถ้าได้โมโหจนถึงขีดสุด
ตอนแรกฉันคิดว่าเขาคงจะรุนแรงกับฉันอย่างที่ชอบทำ แต่เปล่า สุดท้ายเขากลับไปลงกับข้าวของภายในห้องซึ่งตอนนี้มันเละเท
