ตอนที่ 8 เพื่อวันพรุ่งนี้

1078 Words

เจ็ดโมงเช้าเตโม่เดินทางมาถึงโรงแรมรอยัลไนซ์ ร่างสูงโปร่งสาวเท้าถึงเคาท์เตอร์ไม้สำหรับเช็คอินลูกค้า ชายกลางคนหยุดยืนตรงหน้าพนักงานสาวสวยสามคนเพื่อขอเข้าพบรีออน “ผมขอติดต่อห้องสี่ศูนย์เจ็ดครับ” “จากคุณอะไรคะ” “เตโม่ครับ” พนักงานยกหูโทรศัพท์กดเบอร์ห้องเพื่อติดต่อ ครู่หนึ่งแล้ววางสาย “เชิญได้เลยค่ะ”พนักงานสาวสวยผายมือ โดยมีพนักงานหนุ่มรูปร่างหน้าตาคมคายเดินนำเขาไปที่ลิฟท์ ไฟลิฟท์เลื่อนถึงชั้นสองแล้วเปิดออก พนักงานก้าวนำมาถึงห้องแล้วก้มศีรษะขอตัวกลับ เตโม่สูดหายใจเข้าปอดอีกครั้งเพื่อลดความกลัว พยายามท่องไว้ทำทุกอย่างเพื่อลูกสาว ก๊อก! ก๊อก! เคาะประตูแล้วหยุดฟังเสียง กริ๊ก! แอด... ประตูห้องเปิดออกสายตาเห็นชายหนุ่มหน้าตาคุ้นเคยกับตนเป็นอย่างดี เพราะเคยติดต่อร่วมงานกันมาหลายครั้ง “ไม่พาผู้หญิงมาด้วยเหรอวันนี้เตโม่”เพโต้เอ่ยถาม “เปล่าครับ พอดีผมมีธุระอยากคุยกับคุณรีออน” เพโต้จับผิดสีหน้าของอีกฝ่าย แต่ไม่อยากคิดอะไรมากเลยปล่อยไป พักหลังเขาต้องมาอยู่กับรีออนเพื่อทำงานหลังจากท่านรัสตินถูกฟาวิโอ่หลอกจนเสียหายหลายพันล้าน เกิดปัญหามากมายจนมัสสิโม่แทบล้มสลายเขาเลยต้องมาช่วยงานบุตรชายเจ้านายแทนเพื่อทำการแทรกแซงตระกูลอัลเล็นโซ่อีกครั้ง บอดี้การ์ดเดินนำมาถึงห้องนั่งเล่นร่างสูงสวมชุดคลุมอาบน้ำกำลังยกกาแฟดื่ม ข้างกายสีสาวสวยหน้าตาดีคนหนึ่งคุ้นหน้าคุ้นตา จำได้ดีว่าเธอเป็นนางแบบชื่อฉาวในวงการ พอเห็นเขาเดินมาสาวหุ่นอวบอัดรีบลุกยืนแล้วหยิบกระเป๋าสะพายเดินไปที่ประตูแล้วออกจากห้อง “มีอะไรมาแต่เช้า!”รีออนเอ่ยถามก่อน เตโม่รีบทรุดกายลงนั่งตรงข้ามกันเจ้านายทันที “คือ... ผมมีธุระอยากพูดคุยกับคุณรีออนครับ”น้ำเสียงสั่นเครือ ช้อนสายตามองวางแก้วกาแฟนพิงกายกับพนักโซฟาสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก นึกว่าจะได้เห็นหน้าเด็กใหม่แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด “มีอะไรอีก แล้วไหนเด็กที่ฉันสั่งไว้ไง เห็นว่ามีเด็กใหม่ไม่ใช่หรือไงทำไมไม่เอามาให้ดูหน้า!” “เปล่านะครับ ผมไม่มีเด็กใหม่หรอกครับ”รีบแก้ต่าง “อ้าว! จะไม่มีได้ยังไง ก็เธอบอกเองว่าเป็นเด็กใหม่ตอนที่ฉันโทรหาแกเมื่อวันก่อน ยังรับสายอยู่เลย!”เริ่มไม่สบอารมณ์ เตโม่ครุ่นคิดพอจะรู้ว่าใครคือคนรับสาย ลูกหนอลูกดันสร้างเรื่องยุ่งยากให้เขาเสียแล้ว “คือ... ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เด็กใหม่หรอกครับแต่เป็นลูกสาวผมเอง”บอกความจริงออกมา รอยยิ้มเย็นเผยออกมา สีหน้าไม่พอใจจ้องมองแววตาแข็งกร้าว ไม่เคยเจอใครกล้าหลอกเล่นแบบนี้มาก่อนเลย รีออนยกมือเสียผมหัวเสียอย่างที่สุด “อย่างนั้นเหรอ ถ้ากล้าพูดแบบนี้ทำไมไม่จับขายตัวไปเลยเล่าจะเก็บไว้ทำไม!” “คุณพูดอะไรออกมาคุณรีออนลูกสาวผมไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น!”ลุกยืนใบหน้าแดงก่ำ รีออนเงยหน้าสบตา ไม่คิดว่าไอ้หมอนี่จะกล้าขึ้นเสียงสูงกับตนเอง “แกจะกล้าไปหน่อยแล้วไอ้เตโม่!” “ผมไม่กล้าหรอกครับถ้าคุณไม่พูดจาน่าเกลียดแบบนั้น ที่ผมมาในวันนี้เพราะผมอยากจะบอกคุณว่า ผมต้องการเลิกทำงานสกปรกพวกนั้นให้คุณเท่านั้นเอง!” กรามขบแน่นพยายามข่มอารมณ์ตนเองอย่างที่สุด จะกวนโมโหกันไปถึงไหนคิดจะเลิกก็เลิกอย่างนั้นเหรอ เห็นว่าทุกอย่างมันง่ายนักใช่ไหม ถ้ำเสือมันเข้าได้แต่ออกไม่ได้ง่ายๆ หรอก เห็นทีคงต้องจัดการไอ้หมอนี่เพื่อเป็นตัวอย่างกับพวกที่คิดจะทรยศหรือเลิกทำกลางคันแบบนี้ “ได้... แกอยากเลิกก็เชิญ”ยิ้มเยาะออกมา “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน ขอบคุณสำหรับเวลาที่ผ่านมา!”พูดจบหันหลังสาวเท้าออกมาจนถึงหน้าประตู เพโต้เหลือบมอง เตโม่ไม่สนใจคว้าลูกบิดเปิดประตูออกจากห้องอย่างไม่สบอารมณ์ที่ลูกสาวถูกถูกแคลน บอดี้การ์ดหนุ่มเดินมาหาเจ้านายใหม่ รีออนยิ้มเย้ยออกมาลุกยืนถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนหยิบบุรี่ขึ้นสูบเพื่อระบายความเครียด “จะปล่อยมันไปแบบนี้เหรอครับ?”เพโต้เอ่ยถาม “แล้วแกคิดว่าฉันควรปล่อยมันไปไหมล่ะ!” “แล้วคุณชายจะทำยังไง” “ก็ฆ่ามันสิ เอาให้แนบเนียนที่สุดเหมือนการเกิดอุบัติเหตุแกเข้าใจใช่ไหมเพโต้”รีออนหันมาถาม “เข้าใจแล้วครับ” “ถ้าอย่างนั้นแกก็ไปทำงานของแกได้แล้ว!” “ครับ”ก้มศีรษะแล้วสาวเท้าออกจากห้องพักโรงแรมอีกคน “อยู่ดีไม่ว่าดีรนหาที่ตายจนได้”รีออนรำพึงกับตนเอง ร่างสูงก้าวผ่านประตูกระจกของภัตตาคารระดับห้าดาวนามพาราไดซ์ พนักงานยืนเรียงแถวเพื่อต้อนรับสายตาหลายคู่จับจ้องมายังเจ้านายหนุ่มรูปงาม เซย์เดินผ่านลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์เท่าใดนักแล้วหยุดยืนตรงหน้าผู้จัดการ “เลย์แกไปเจอฉันที่ห้องทำงานหน่อย!”บอกเสียงแข็งทุกคนหันมองเห็นแววตาราวกับเพชฌฆาตส่งมา พนักงานเลยหน้าเจื่อนกันเป็นทิวแถว ผู้จัดการหนุ่มเหลือบมองบอดี้การ์ดคนสนิท ซากิส่ายศีรษะราวกับจะบอกว่าตนนั้นก็ช่วยเหลือไม่ได้ เซย์นั่งลงบนเก้าอี้ทำงานเอนกายพิงพนักท่าทางไม่สบอารณ์อย่างรุนแรง เลย์ก้าวมายืนกุมมือจ้องมองเจ้านายด้วยความหวาดหวั่น “ไอ้เลย์!”เสียงเข้มตวาดลั่น เพราะผู้จัดการเป็นเพื่อนที่เขาไว้ใจมาตลอด เจ้าของชื่อสะดุ้งโหย่งทันที ใบหน้าเริ่มซีดเซียว “ครับ”ตอบรับเสียงสั่น “แกไม่รู้เรื่องที่ลูกน้องทำเลยหรือไง ถึงปล่อยให้ร้านของฉันต้องเสียชื่อเสียง หรือแกไม่อยากเป็นผู้จัดการที่นี่แล้วฮะ!”ตวาดลั่น

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more