เตโม่ลุกนั่งมองผู้มาห้ามความตายตนเอง ใบหน้าคุ้นเคยนี้รู้ดีว่าเป็นใคร
“มาห้ามผมไว้ทำไม!”
“คุณลุงจะทำแบบนี้ไม่ได้ คุณลุงยังมีลูกที่รออยู่ไม่ใช่เหรอครับ”
“นี่แหละคือสิ่งที่ผมจะทำเพื่อลูก คุณอย่ามายุ่งเลยซากิ!”
“ถ้าลูกสาวลุงมารู้เข้า ลุงคิดว่าเธอจะดีใจเหรอที่ลุงมาจบชีวิตตนเองแบบนี้เพื่อเธอ”ย้อนถามทำเอาคนฟังสะอึก
คนเป็นพ่อสะอื้นออกมาเมื่อนึกถึงลูก ซากิมองภาพนั้นแล้วรู้สึกสงสาร เจ้านายของเขาเองก็คงไม่มีทางเลือกเพราะเตโม่ทำผิดต่อบริษัทจริงๆ นี่ถือเป็นโทษสถานเบาด้วยซ้ำไป
“กลับบ้านเถอะครับลุง เดี๋ยวผมไปส่ง”ซากิรีบอาสา ก่อนพยุงร่างสูงโปร่งไปที่รถตนเอง
รถเบนซ์สีบลอนซ์จอดเทียบหน้าบ้านตึกสองชั้น เตโม่เปิดประตูลงจากรถ
“ขอบคุณมากนะครับคุณซากิ”ชายกลางคนบอก
“ไม่เป็นไรครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ”บอดี้การ์ดหนุ่มเคลื่อนรถออกไป
ชายกลางคนค่อยๆ ก้าวเดินเข้าสู่ตัวบ้าน ไอรินทร์รีบลุกยืนเมื่อครู่เธอเพิ่งได้รับ
