ไอรินทร์จ้องมองอย่างชื่นชม รูปร่างสูงเพรียว ดวงตาสีน้ำตาล ผมสีคาราเมล ผิวสีน้ำผึ้ง ดวงตาเฉียวคม ใบหน้าเรียวรูปไข่ ริมฝีปากหนาแต่ดูอวบอิ่ม เหมือนนางแบบแถวหน้าหลุดมาจากแคทวอล์กเลยทีเดียว
“ครับ เคสนี้ต้องดูแลเป็นพิเศษ เพราะผมอยากให้ญาติคนป่วยมาเป็นคนพิเศษในวันหน้า”
คำตอบของหมอรามิชทำเอาสองสาวนิ่งอึ้งไปตามกัน ไอรินทร์เหลือบมองเขาเล็กน้อย ใบหน้าเริ่มแดงซ่านขึ้นมา เขากำลังพูดอะไรออกมา
พยาบาลสาวหันมองใบหน้าสวยหวานของสาวเอเชีย เห็นแล้วอิจฉา แม้ส่วนสูงจะไม่มากนัก แต่ผิวพรรณกลับดูเนียนละออ ดวงตาเรียวสวย ปากนิดจมูกหน่อย องค์ประกอบทุกอย่างดูน่าทะนุถนอม หนุ่มใดเห็นจะไม่หลงรักได้ลง
“เบลเพิ่งเคยเห็นคุณหมอรามิชพูดเรื่องแบบนี้ออกมานะคะ”ฝืนยิ้มออกมา แววตาดูหม่นลง
“เพราะผมเพิ่งเคยเจอกับคนที่ถูกใจนี่ครับ”ระบายยิ้มออกมา “แล้วพยาบาลเบลมาทำอะไรเหรอครับ”
“มาให้ยาผู้ป่วยค่ะ ได้เวลารับยาแล้ว”
“งั้นเชิญเลยครั
