7 Days แฟนกันวันละคน (NC25+)

Episode 4 คุณหนูไอริช

Episode 4

คุณหนูไอริช

พอมองเหล่าคุณชายผู้สืบสกุลของนักธุรกิจชื่อดังที่ต้องมาเป็นพ่อเลี้ยงของฉันในอนาคตก็ดูมีสง่าราศีกันหมดทุกคน แถมแต่ละคนก็หล่อๆขาวๆน่ารับประทานสุดๆ!

โอ๊ยยยย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะต้องอยู่ร่วมบ้านกับชายหนุ่มทั้ง7ที่ต้องมาเป็นพี่น้องของฉันเอง ควรดีใจใช่มะ? แต่ชีวิตนี้ฉันไม่ค่อยถูกกับผู้ชายเท่าไหร่ จะรับมือไหวไหมเนี่ย แถมพวกนั้นก็มองฉันด้วยแววตาแปลกๆอีกต่างหาก

เอ๊ะ... แต่เดี๋ยวนะ ผู้ชายที่กำลังยืนหันหลังอยู่ฉันรู้สึกคุ้นเคยร่างของเขาราวกับว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

"งั้นพ่อขอแนะนำให้รู้จักลูกชายของพ่อก่อนนะ เอ้า เริ่มคนแรกเลย" เสียงทุ้มเข้มของว่าที่คุณพ่อของฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มที่ดูท่าทางใจดี

"ฉันชื่ออาทิตย์ อายุ 30 เป็นพี่ชายคนโต" เสียงทุ้มเข้มของชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ ใบหน้าของเขาค่อนข้างหล่อเข้มและดูจะเป็นคนที่เนี๊ยบระเบียบจัดเอามากๆ เพราะขนาดอยู่ในบ้านเขายังใส่ชุดสูทที่แสนจะร้อนได้อย่างไม่เกรงกลัวสภาพอากาศ

สายตาคมเข้มของเขาจ้องมองฉันอย่างไม่วางตาก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ยินดีที่ได้รู้จักนะน้องสาว..."

"ส่วนฉันชื่อมิน เป็นพี่คนรอง อายุ 28" ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่เอ่ยขึ้น แววตาและท่าทางของเขาดูจะขี้เล่นเอามากๆ มองภายนอกก็รู้ได้เลยว่าคงจะเป็นคนเจ้าชู้ ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยจะชอบผู้ชายแบบนี้สักเท่าไหร่...

"ถึงตาฉันแนะนำตัวแล้วสินะ" เสียงทุ้มเข้มของชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้ฉันอยู่เนิ่นนานเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเขามันฟังดูคุ้นเคยเอามากๆ... พอเขาหันมาเท่านั้นแหละ แววตาของพวกเราประสานกันเหมือนจะมีพลังอะไรบางอย่าง(ไม่ใช่ละ) นี่มันคนที่ฉันเพิ่งจะเจอมาเมื่อวานนี่หว่า!!!

แล้วไหงภายในข้ามคืนเขาถึงมาเป็นพี่ชายฉันได้ละเนี่ยยย ขอกรี๊ดดังๆได้มะ!?

"พะ...พี่ติว!!!"

"พี่คงไม่ต้องแนะนำตัวอะไรมากมาย เราน่าจะรู้จักพี่ดีอยู่แล้วใช่ป่ะ พี่ชื่อติว อายุ 26 เราน่าจะรู้อยู่แล้ว" พี่ติวเอ่ยก่อนจะยิ้มขำกับใบหน้าที่สุดแสนจะช็อคของฉัน

"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหนูจะได้พี่เป็นพี่ชาย!!!"

"สงสัยมันเป็นพรมลิขิตละมั้ง ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะครับน้องสาว" พี่ติวเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะใช้มือหนาลูบหัวฉันเบาๆ

"คุยกันเสร็จสักทีสินะ... ฉันชื่อวิน อายุ24" เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายคนหนึ่งที่ค่อนข้างดูเงียบขรึมเอ่ยดังขึ้น ในมือของเขาก็เอาแต่กดโทรศัพท์ยุกยิกโดยไม่หันมามองหน้าฉันเลยแม้แต่น้อย

สงสัยจะโลกส่วนตัวสูงละมั้ง

"ฉันชื่อธอร์ อายุ22 ยังเรียนอยู่" ร่างสูงอีกคนหนึ่งที่เอาแต่นั่งวาดรูปในกระดาษเอ่ยเสียงเข้ม รายนี้ก็ไม่มองหน้าฉันเหมือนกัน เอาแต่สนใจสิ่งที่ตัวเองกำลังทำ นั่นก็คือวาดรูป แต่เดี๋ยวนะ... หมอนี่ชื่อธอร์ หมายถึงเทพเจ้าสายฟ้าธอร์ป่ะ ..?

"ส่วนฉันเป็นน้องคนรอง ชื่อไฟ อายุ 20 ยังเรียนอยู่เหมือนกัน" ว่าที่น้องชายคนรองของฉันเอ่ยขึ้นพลางกระตุกยิ้มให้ฉันราวกับว่ากำลังเจอของเล่นที่แปลกใหม่ รอยยิ้มของเขาช่างน่ากลัวจริงๆ... สงสัยคงจะต้องระมัดระวังตัวเอาไว้หน่อยแล้วสิ

"ผมน้องชายคนสุดท้อง ชื่อ ดิน อายุ 18 ครับ ฝากตัวด้วยนะครับพี่สาว" ว่าที่น้องชายคนสุดท้องของฉันเอ่ยขึ้นก่อนจะโผลเข้ามากอดเอวฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว แถมเขายังยิ้มกว้างให้กับฉันอีกต่างหาก รอยยิ้มของเขามันน่ารักมากๆจนฉันเผลอหลงเสน่ห์เลย นี่มันมารน้อยชัดๆ!!!

"อะ...เอ่อ จริงสิ ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย ฉันชื่อไอริช อายุ 24 จากนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นครอบครัวเดียวกันด้วยนะคะ" ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สุดแสนจะน่ารักสดใส การมีครอบครัวใหม่และมีพี่น้องที่แปลกใหม่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเหมือนที่ฉันคิด...

"ตั้งแต่วันนี้คุณไอรญา จะมาเป็นแม่ใหม่ของพวกแก เพราะงั้นฝากดูแลน้องสาวและพี่สาวของพวกแกให้ดีด้วยละ" เสียงทุ้มเข้มของว่าที่คุณพ่อฉันเอ่ยขึ้น ลูกชายของเขาล้วนพยักหน้าอย่างเข้าใจ

"ผมจะดูแลเธอให้เป็นอย่างดีเลยครับคุณพ่อ" พี่อาทิตย์ พี่ชายที่ดูเพียบพร้อมทุกอย่างเอ่ยก่อนจะพาฉันเดินดูรอบๆบ้านด้วยความเป็นมิตร...

ใช่... การมีพี่ชายและน้องชายสุดหล่อมันไม่ได้เลวร้ายเลยสักนิด ซึ่งฉันก็คิดแบบนั้นอยู่เรื่อยมาจนกระทั่งสามวันผ่านไป....

ชีวิตของคุณหนูไอริชไม่ได้ถูกปูพรมแดงด้วยกลีบกุหลาบ แต่กลับกันมันมีแต่ขวากหนามที่ขวางทางฉันไว้! ตอนนี้พี่ชายและน้องชายที่สุดแสนจะใสซื่อกำลังจับตัวฉันเอาไว้ แถมมัดมือมัดเท้าของฉันไว้กับเก้าอี้อีกต่างหาก ทำให้ฉันขยับตัวไม่ได้ ไร้ทางหนีสุดๆ

ฉันจำได้ว่าตอนแรกฉันนอนอยู่ในห้องนอนไม่ใช่เหรอ แล้วไหงตอนนี้พอตื่นขึ้นมาฉันกลับมานั่งอยู่ตรงเก้าอี้ที่โดนเชือกมัดมือได้ละเนี่ย!!!?

"นะ...นี่มันอะไรกันเนี่ย" ฉันเอ่ยเสียงดังด้วยความหวาดกลัวแบบสุดๆ ทำไมฉันถึงมาอยู่ในสภาพนี้ได้ ไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ว่าเป็นฝีมือของพี่ชายและน้องชายสุดหล่อของฉัน

"หึ ตื่นสักทีนะ กว่าจะตื่นแม่งรอตั้งนาน แสดงว่ายาสลบที่ให้เธอกินไปเมื่อวานคงจะได้ผล" เสียงทุ้มเข้มของพี่ติวเอ่ยดังขึ้น เขากระตุกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะใช้สายตาแข็งกร้าวจ้องมองฉัน

"มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องมัดหนูแบบนี้?" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ แถมคำพูดของพี่ติวก็ดูจะน่ากลัวเอามากๆ ทั้งๆที่แต่ก่อนพี่เขาดูเป็นคนที่ใจดีแท้ๆ แต่คราวนี้กับกลายเป็นคนที่ใจร้ายใจมารเชี่ยๆ!

"บอกพวกฉันมาว่าเธอต้องการเงินเท่าไหร่!" เสียงทุ้มเข้มของพี่คนโตเอ่ยขึ้น ถ้าจำไม่ผิดพี่เขาชื่ออาทิตย์ละมั้ง?

"พวกพี่กำลังพูดอะไร หนูไม่เข้าใจ" ฉันเอ่ยขึ้นพลางมองหน้าผู้ชายทั้งเจ็ดคนที่กำลังจ้องมองฉันด้วยแววตาที่ไม่พอใจสุดๆ ฮือๆ การโดนผู้ชายเจ็ดคนมองแบบดุดันขนาดนี้ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด

"บอกมาว่าเธอกับแม่ต้องการเงินเท่าไหร่ แล้วออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ!!!"