7 Days : EP 5 พี่ชายตัวร้าย

1311 Words

Episode 5 พี่ชายตัวร้าย "พี่ติว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย" ฉันเอ่ยถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ ในพี่ชายทั้งเจ็ดของฉัน ฉันก็สนิทกับพี่ติวมากที่สุด หลายวันก่อนพี่เขายังใจดีเหมือนเดิม แต่ทำไมตอนนี้เหมือนกลายเป็นคนละคนได้ละเนี่ย อย่าบอกนะว่าแสดงละครว่าเป็นพี่ชายที่แสนดี แต่จริงๆแล้วแสนร้ายอ่ะ? "พี่ ทำไมยัยนี่มันโง่จังวะ พูดแล้วไม่เห็นจะเข้าใจสักที" เสียงทุ้มเข้มของน้องชายที่ชื่อไฟเอ่ยดังขึ้นพลางมองฉันอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์ แถมหมอนั่นนั่งโซฟาเอาขาพาดโต๊ะอีกต่างหาก ดูไม่เป็นผู้ดีเลย "เออ นั่นดิ พูดยากพูดเย็น เมื่อไหร่จะไสหัวโง่ๆออกไปจากบ้านของพวกเราสักที" น้องชายอีกคนที่ชื่อธอร์เอ่ยเสริม ก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างเซ็งๆ อี๋ ฉันเกลียดผู้ชายสูบบุหรี่ เหม็น! "ฉันจะถามเธออีกครั้งว่าอยากได้เงินเท่าไหร่!" เสียงทุ้มเข้มของพี่ใหญ่เอ่ยดังขึ้นพลางจ้องมองหน้าฉันเขม็ง แถมเขายังนั่งตรงโซฟาใหญ่สุดอีกต่างหาก เดาไม่ยากว่าห้องนี้น่าจะเป็นห้องทำงานของเขา "เมื่อวานพวกนายยังดีๆกับฉันอยู่เลย ไหงตอนนี้มาข่มขู่จะไล่ฉันออกจากบ้านได้เนี่ย" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความงุนงงและสับสนปนความกลัว แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องหนีออกจากสถานะการณ์แบบนี้ยังไง "ก็เมื่อวานที่ทำไปแบบนั้นก็เพื่อทำดีต่อหน้าพ่อไงละ เหอะ ใครอยากจะญาติดีกับผู้หญิงไร้ชนชั้นอย่างเธอกัน" เสียงทุ้มเข้มของพี่รองเอ่ยดัง ฉันละอยากจะชกหน้าหมอนี่ให้กระเด็นไปเลย ปากเสียชะมัด ถึงฉันจะไร้ชนชั้นแต่ฉันก็ไม่เคยหยามเหยียดใคร! พวกคนรวยธาตุเเท้ก็เป็นแบบนี้กันทุกคนเลยสินะ? "พ่อฉันโดนแม่เธอทำเสน่ห์ใส่เหรอวะ ถึงได้หลงหัวปรักหัวปรำขนาดนี้" เสียงทุ้มต่ำของวินเอ่ยดังขึ้น ก่อนจะใช้มือหนาจับกรามของฉันอย่างแรง ปวดร้าวไปหมดแล้วนะยะ "พวกเธอมันก็คงอยากจะเกาะพ่อฉันรวยละสิ ลงทุนทำเสน่ห์ใส่เนอะ" ธอร์เอ่ยขึ้นก่อนจะมองฉันด้วยสายตาที่แสนจะดูถูกดูแคน กรี๊ดดดด ถ้าฉันออกไปจากตรงนี้ได้ฉันจะดักตีหัวพวกพี่ชายน้องชายแสนแสบของฉันให้เละไปเลย เริ่มจะหมดความอดทนแล้วนะ "แต่ดูๆไป พี่สาวก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ถ้าเกิดเอาไว้ระบายอารมณ์น่าจะเรียกความเสียวได้น่าดู" ดินน้องชายคนสุดท้องเอ่ยพลางมองฉันตั้งแต่หัวจนไปถึงหน้าอก อะไรของเด็กคนนี้วะเนี่ย ภายนอกดูจะเป็นเด็กน้อยน่ารัก แต่ทำไมตอนนี้กลายเป็นเด็กหื่นกามไปได้วะ! "เออ น่าสนดี" พี่คนรองเอ่ยเสริมก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากพลางมองฉันด้วยแววตาแทะโลม อี๋... น่าขยะแขยง "แม่ฉันกับฉันไม่ได้คิดจะเกาะบ้านพวกนายรวยหรอก แต่เพราะพวกเขารักกันเลยจะแต่งงานกันไง โอ้ยยยย เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้เหรอ" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย แต่เหมือนพี่คนโตจะมองฉันด้วยแววตาโกรธและขุ่นเคืองเอามากๆ "พ่อของพวกฉันเคยบอกว่าจะไม่รักผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่ของพวกฉัน!" พี่อาทิตย์พี่ชายคนโตเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะเกรี้ยวกราดจนน่าขนลุก "แล้วแม่ของพวกนายไปไหนกันอ่ะ " ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย จะว่าไปพวกเขาก็เกิดมาจากแม่คนเดียวกันหมดเลยใช่ไหม หน้าตาก็คล้ายๆกันคงจะไม่ใช่คนละแม่หรอก แต่นับถือเลยอ่ะ คลอดลูกออกมาเจ็ดคนได้ขนาดนี้ "ตายไปแล้ว" พี่คนรองเอ่ยขึ้นก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แว๊บแรกฉันเห็นแววตาของเขาดูเศร้าๆ มันคงจะเป็นเรื่องที่น่าเสียใจมากเมื่อแม่ที่เป็นที่รักของเขาต้องจบชีวิตลง... "แม่ของพวกฉันประสบอุบัติเหตุทางเครื่องบินเมื่อหลายปีก่อน และพ่อของพวกฉันก็บอกว่าจะไม่แต่งงานใหม่..." เสียงทุ้มเข้มของพี่ติวเอ่ยดังขึ้น น้ำเสียงของพี่เขาดูสั่นคลอปนโกรธเคืองเล็กน้อย "ทั้งๆที่พ่อบอกแบบนั้น แต่กลับจะมาแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ที่เพิ่งจะรู้จักกัน!" พี่วินเอ่ยขึ้นพลางกำมือแน่นด้วยความโกรธ "ถ้ามันเป็นความสุขของเขา ก็ควรจะปล่อยไปไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นฉันฉันจะไม่ทำแบบที่พวกนายกำลังทำ" ฉันบอกออกมาตามตรง พวกเขาจะมาโกรธแค้นฉันและทำแบบนี้มันก็ไม่ถูก "แล้วเธอคิดว่าแม่ของพวกฉันจะรู้สึกยังไงที่เห็นว่าพ่อของตัวเองมาแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ที่ไร้หัวนอนปลายเท้าและหวังจะหุบทรัพย์สมบัติแบบนี้!" เสียงทุ้มเข้มของไฟเอ่ยดังขึ้นทำให้ฉันถึงกับตกใจกลัวขึ้นมาทันที น้ำเสียงของเขาดูจะโกรธแค้นเอามากๆ "ฉันกับแม่ฉันไม่ได้หวังจะเอาสมบัติพวกนายสักหน่อย" "อย่ามาทำเป็นพูดดีเลยคุณหนูไอริช!" ไฟเอ่ยกระแทกเสียงใส่ประโยคสุดท้าย ฉันไม่รู้สึกดีเลยสักนิดที่เขาเติมคำว่าคุณหนูเข้ามาในชื่อของฉัน "เธอกับแม่จะไม่ยอมออกไปจากบ้านหลังนี้ง่ายๆใช่ไหม?" เสียงทุ้มต่ำของพี่ใหญ่เอ่ยดังขึ้นพลางมองฉันด้วยแววตาที่แสนเย็นชา "ใช่ ฉันจะไม่ยอมออกไปจากบ้านหลังนี้ง่ายๆหรอก!" ฉันเอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ ฉันรู้สึกว่าผู้ชายพวกนี้มันน่าหมั่นไส้ชะมัด เอาแต่วางอำนาจและทำร้ายผู้อ่อนแอ อยากจะดัดนิสัยพวกคนรวยจริงจริ๊งงงงง เห็นละปวดหัว "หึ งั้นก็ตามใจ อยากทำอะไรก็ทำ..." พี่อาทิตย์เอ่ยต่อก่อนจะยกยิ้มมุมปากให้ฉัน "เฮ้ย พี่จะปล่อยไปง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ" มินเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าพี่ใหญ่ของตัวเองวางมือลงง่ายๆ "อืม ก็ยัยนี่อยากอยู่บ้านหลังนี้ต่อไปเอง จะทำไงได้ละ" "แต่พี่จะยอมรามือแบบนี้มันไม่สมเป็นพี่เลยนะ" ไฟเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ "ใครว่าฉันจะรามือ... ฉันแค่ปล่อยผ่านไปเฉยๆ" "พวกนายรีบแก้มัดให้ฉันสักที อึดอัด!" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย ธอร์มองฉันด้วยแววตานิ่งๆพักหนึ่งและเขาก็เดินเข้ามาแกะเชือกที่มัดมือมัดขาฉันออก "เธออยากจะอยู่บ้านหลังนี้ต่อก็ตามใจ... แต่สักวันเธอคงจะต้องออกไปแน่ๆ" พี่อาทิตย์เอ่ยทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงาน ทิ้งให้พี่น้องหกคนที่เหลืออยู่กับฉัน "ไม่ว่ายังไงฉันก็จะอยู่บ้านหลังนี้ให้ได้ ไม่ออกไปแน่ๆ!!!" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ไม่รู้ทำไมฉันรู้สึกอยากเอาชนะผู้ชายคนนี้ให้ได้ และฉันก็อยากจะดัดนิสัยพวกผู้ชายทั้งหกคนที่แสนจะไม่ได้เรื่อง ให้ตายสิ! ชีวิตฉันเหมือนจะสุขสบายแต่ก็ต้องมาเจอความยากลำบากแบบบ้าบอซะได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more