Episode 3 บ้านหลังใหม่

1256 Words

Episode 3 บ้านหลังใหม่ “ไอริช ไปเที่ยวไหนมากลับดึกดื่น!” เสียงหวานใสของผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นมาทันทีที่ฉันย่างกายเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีที่โซซัดโซเซ ตอนนี้ฉันโคตรจะมึนหัวเลย ตาเริ่มลายไปหมด กลับบ้านมาได้ด้วยตัวเองก็สุดยอดที่สุดละ แถมยังต้องมาฟังแม่บ่นอีก~ “ก็ปายผับงายยยย~” ฉันลากเสียงยาวก่อนจะใช่มือดันกำแพงเพื่อพยุงตัวเอาไว้ ตอนนี้ฉันอยากจะไปนอนกลิ้งที่พื้นเต็มทนละ แถมวันนี้ก็โคตรน่าเสียดายสุดๆ ฉันไม่ได้ผู้ชายกลับมาเลยสักคน มีแต่เพื่อนฉันได้กันไปทั้งนั้น เหอะ! ไหนยัยพวกนั้นบอกจะหาผู้หล่อๆให้ ไม่จริงเลยสักนิด น่าโมโหจริงจริ๊งงงงง “แม่มีเรื่องจะคุยกับลูก!” แม่ของฉันเอ่ยเสียงแข็งแถมยังทำหน้าดุใส่อีก ไม่ต้องเดาก็รู้ได้เลยว่าจะคุยเรื่องอะไร “คุยเรื่องแฟนใหม่ของแม่อะเหรอ?” “ใช่! ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพวกเราต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านของเขา” “จะบ้าเหรอแม่! นี่แม่ยังไม่แต่งงานกับเขาเลยนะ จะให้ไปอยู่บ้านเดียวกับเขาได้ไง” ฉันตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแม่จะคิดจริงจัง แถมผู้ชายคนนั้นก็ดูจะให้ความหวังแม่เหลือเกิ๊นนนน ฉันว่านะ เผลอๆไปอยู่อาศัยบ้านของเขาอาจจะไม่ได้แต่งงานก็ได้ แต่ได้กลายเป็นชู้รักแทน! “แม่รู้ว่ามันฝืนใจลูก แต่ลูกไม่รู้หรอก อีกไม่กี่วันธนาคารก็จะยึดบ้านหลังนี้แล้ว” “หมายความว่าไง ยึดบ้านหลังนี้? นี่มันบ้านของแม่ที่แม่ซื้อมากับมือไม่ใช่เหรอ” ฉันเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ เรื่องนี้ฉันเพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้นี่แหละ... “ใช่ แม่เคยซื้อมา แต่พ่อแกนะสิ เอาโฉนดที่ดินไปค้ำประกันเงินกู้แล้วไม่จ่ายหนี้!” แม่ของฉันเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด แต่ก็ทำได้เพียงถอนหายใจฟืดฟาดอย่างช่วยไม่ได้ เรื่องนี้ฉันเพิ่งจะรู้ ทำไมถึงไม่มีใครบอกฉันเลยสักค๊นนนน แถมยังมาบอกตอนคนกำลังเมาอีกต่างหาก ฮือๆ หยดน้ำใสๆเริ่มไหลรินออกมาจากนัยน์ตาของฉัน ยิ่งเมาก็ยิ่งกลั้นอารมณ์เข้มแข็งไว้ไม่อยู่ ทำไมพ่อต้องทำแบบนี้กับพวกเราสองแม่ลูกด้วย... “ที่หนูไม่อยากให้แม่แต่งงาน แม่ก็รู้ใช่ไหมว่าหนูเป็นห่วงแม่ ฮือๆ” ฉันเอ่ยออกมาพลางร้องไห้อย่างไม่แคร์สายตาแม่ตัวเอง “แม่รู้ว่าลูกห่วงแม่แค่ไหน หนี้ทุกอย่างที่พ่อก่อลูกก็พยายามหาเงินมาใช้ แถมลูกยังส่งตัวเองเรียนอีกต่างหาก” แม่ของฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ก่อนจะใช้มือบางลูบหัวฉันอย่างปลอบประโลม “แม่มั่นใจใช่ไหมว่าผู้ชายที่แม่รัก เขาจะรักแม่จริงๆ?” “แม่มั่นใจจ๊ะ คุณเอกรินทร์เขารักแม่และพร้อมที่จะดูแลลูก เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอกนะ และต่อจากนี้ลูกจะได้ใช้ชีวิตตามความฝันตัวเองเสียที” “ถ้าแม่ว่าอย่างงั้นหนูก็ไม่ขัดหรอก สรุปหนูต้องย้ายไปอยู่บ้านแฟนใหม่แม่พรุ่งนี้จริงๆใช่ป่ะ?” “ใช่จ๊ะ แม่จัดของให้ลูกเรียบร้อยแล้ว” “โอเคค่ะ หนูคงขัดอะไรแม่ไม่ได้ถ้ามันเป็นความสุขของแม่” วันรุ่งขึ้น... ชีวิตใหม่ของฉันได้ถือกำเนิดขึ้นในคฤหาสน์หลายพันล้าน... นี่บ้านหรือดินแดนสรวงสวรรค์ว๊าาาา! คือมันใหญ่โคตรๆ ใหญ่จนฉันตะลึงอ่ะ แถมยังมีแม่บ้านหลายสิบคนอีกต่างหาก นี่มันชีวิตคนรวยที่แท้ทรูเลยนี่หว่า! ฉันต้องอาศัยอยู่บ้านหลังนี้ชั่วชีวิตจริงๆอ่ะเหรอ? “แม่... แฟนใหม่แม่เขาทำงานอะไรอ่ะถึงรวยขนาดนี้” ฉันเอ่ยกระซิบถามแม่ตัวเองเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องรับแขกที่มีแต่เฟอร์นิเจอร์ชั้นดีราคาไม่ต่ำกว่าหลักล้าน “ก็หลายอย่างนะจ๊ะ แม่ยังไม่ได้บอกเหรอว่าคุณเอกรินทร์เขามีฐานะร่ำรวยที่สุดในเมืองไทย ธุระกิจของเขาก็ครอบคลุมทั่วไทยนั่นแหละจ๊ะ” “ห๊ะ!!!? รวยสุดในเมืองไทย!” ฉันถึงกับอ้าปากหวอด้วยความตกใจ แม่ไปรู้จักคนแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย... “แล้วแม่รู้จักเขาได้ไงอ่ะ?” “เรื่องนั้นคือว่า....” ยังไม่ทันที่แม่จะพูดจบประโยค จู่ๆเสียงทุ้มเข้มของชายวัยกลางคนก็เอ่ยดังขึ้นมาขัดจังหวะ ทำให้ฉันต้องรีบยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อมทันที ไหนๆเขาก็จะต้องเป็นพ่อของฉันในอนาคตอยู่แล้ว ฉันก็ควรจะทำตัวดีๆใช่ไหมละ แม่จะได้มีความสุขด้วย “สวัสดีค่ะคุณเอกรินทร์” ฉันเอ่ยทักทาย “เรียกคุณพ่อก็ได้ เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว” คุณเอกรินทร์เอ่ยก่อนจะยิ้มบางๆให้กับฉัน มันดูเป็นรอยยิ้มที่ดูใจดีมากๆ “ค่ะคุณพ่อ” “ขอโทษนะคะคุณ ที่ฉันรีบด่วนย้ายมาอาศัยที่บ้านหลังนี้” “ไม่เป็นไรหรอก ผมอยากจะให้คุณมาตั้งนานแล้ว อยู่ใกล้ชิดกับผมแบบนี้ก็ดี จะได้ดูแลง่ายๆหน่อย” คุณเอกรินทร์ ไม่สิ... ว่าที่คุณพ่อฉันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเขาเวลาอยู่กับแม่ของฉันดูจะมีความสุขเอามากๆ แม่ฉันก็ไม่ต่างกันเลยมีความสุขไม่แพ้กัน “อา... จริงสิ พ่อจัดเตรียมห้องนอนให้กับไอริชแล้วนะ ส่วนคุณก็นอนห้องเดียวกับผมนะ” ว่าที่คุณพ่อเอ่ยก่อนจะใช้แขนแกร่งโอบไหล่แม่ฉันเอาไว้ด้วยความหึงหวง “หนูขอถามไรหน่อยได้ไหมค่ะคุณพ่อ” “หือ?” “คุณพ่อไม่มีลูกติดใช่ป่ะคะ?” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างเปิดประเด็น... เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะอ่อนไหว ยังไงฉันก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเคยมีลูกมาก่อนรึเปล่า “แน่นอนว่าต้องมีอยู่แล้ว ฮ่าๆ หนูนี่ถามได้ตรงประเด็นจริงๆ” “ก็หนูอยากรู้เกี่ยวกับครอบครัวของว่าที่คุณพ่อนี่คะ” ฉันเอ่ยพลางยักไหล่เล็กน้อย “งั้นเดี๋ยวพ่อพาไปแนะนำให้รู้จักเลย ที่จริงก็กะจะเปิดตัวลูกชายของตัวเองอยู่แล้วนั่นแหละ” คุณพ่อคนใหม่ของฉันเอ่ยด้วยท่าทางอารมณ์ดีก่อนจะพาเดินไปที่ห้องห้องหนึ่ง พอเปิดประตูเข้าไปปั๊ปฉันก็พบกับเจ้าชาย ไม่สิ... เทพบุตรทั้ง7คนกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกันอย่างพร้อมเพรียง!!! นะ...นี่มันอ่อร่าอะไรวะเนี่ย ยิ่งมองก็ยิ่งแสบตา แถมเป็นผู้ชายทั้ง7คนอีกต่างหาก อย่าบอกนะว่าผู้ชายทั้งหมดนี่เป็นลูกของคุณเอกรินทร์ทั้งนั้น!!!? “พ่อขอแนะนำให้รู้จักลูกชายทั้ง7คนที่ต่อไปนี้จะต้องกลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน” “เอ่อ... ลูกชายทั้ง7คน... อย่าบอกนะคะว่านี่คือลูกชายสายเลือดเดียวกันของคุณพ่อทั้งหมด!!!?” “ใช่แล้ว ต่อไปนี้ลูกชายของพ่อก็จะกลายมาเป็นพี่ชายและน้องชายของลูก” “OMG!!!!” ช็อคชิบหายเลยค่ะ นี่ฉันต้องอยู่บ้านเดียวกับผู้ชายถึง7คนจริงๆเหรอ!!!?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more