7 Days : EP 6 พี่อาทิตย์

1297 Words

Episode 6 พี่อาทิตย์ "อาหารไม่ถูกปากเหรอลูก?" เสียงทุ้มเข้มของคุณพ่อ(เลี้ยง)เอ่ยดังขึ้นขณะที่พวกเรากำลังนั่งรับประทานอาหารมื้อค่ำกันอยู่ครบหน้าครบตา... ไม่ใช่ว่าอาหารไม่ถูกปาก... แต่เหมือนฉันจะโดนวางยาพิษ ก็อาหารที่ฉันกินเข้าไปมันเผ็ดเอามากๆเลยนะสิ เผ็ดจนฉันแทบจะร้องไห้ แต่ก็ต้องสะกัดกั้นอาการเอาไว้และยิ้มแย้มแจ่มใสออกไป ไม่ต้องเดาก็น่าจะเป็นฝีมือของพี่น้องทั้งเจ็ดคนของฉันที่คิดจะไล่ให้ฉันกับแม่ออกไปจากบ้านหลังนี้ "ถูกปากค่ะ อร่อยมากๆ" ฉันบอกออกมาก่อนจะซับน้ำตาที่ปลื้มปิติยินดีใจรสชาติเล็กน้อย "แล้วพ่อกับคุณไอรญาจะแต่งงานกันเมื่อไหร่เหรอครับ" เสียงทุ้มเข้มของพี่อาทิตย์ พี่คนโตของบ้านเอ่ยดังขึ้น ทำให้คุณพ่อของเขาต้องถึงกับหยุดชะงักการรับประทานอาหารทันที "เรียกว่าแม่ก็ได้จ๊ะ ไม่ต้องเรียกชื่อเต็มๆหรอก เดี๋ยวเราก็ได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว" "ครับ... คุณแม่" "เดือนหน้าพวกเราจะจัดงานแต่งกัน" ว่าที่คุณพ่อของฉันเอ่ยเสริม "ดะ...เดือนหน้าเหรอคะ!!!?" ฉันถึงกับตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ แม่ไม่เห็นจะบอกฉันเรื่องแต่งงานเลย... หนึ่งเดือนนี่มันไวมากนะ รีบแต่งเกินไปไหม? แถมฉันก็เริ่มไม่อยากเป็นพี่น้องกับพวกผู้ชายเฮงซวยพวกนี้ด้วย "อ้าว แม่ยังไม่บอกลูกเหรอ" แม่ของฉันเอ่ยขึ้นปนตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยิ้มขำกับว่าที่คุณพ่อเบาๆ "ผมจะทำให้คุณเป็นเจ้าสาวที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย คอยดูสิ" ว่าที่คุณพ่อของฉันเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี แต่สายตาของลูกชายทั้งเจ็ดคนของเขาบ่งบอกถึงความไม่เป็นมิตรและอยากจะขับไล่ฉันกับแม่ของฉันออกไปให้ได้อย่างโดยเร็ว "หนูจะคอยดูนะคะว่างานแต่งงานของพวกคุณพ่อกับคุณแม่จะอลังการงานสร้างแค่ไหน" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่กลับโดนใครบางคนเอาขามาเตะฉันใต้โต๊ะอาหาร อ๋อ... น้องชายที่ชื่อไฟนี่เอง ร้อนแรงดั่งไฟโลกันต์ "เลิกพูดเรื่องนี้สักที น่ารำคาญ" มิน พี่ชายคนรองเอ่ยขึ้นอย่างเซ็งๆก่อนจะรีบตักข้าวเข้าปากให้หมด คนอื่นๆก็เหมือนกันตั้งหน้าตั้งตากินกันจนหมดและก็เดินหายไปไหนไม่รู้ เหลือแต่พี่อาทิตย์ที่ยังคงนั่งอยู่ แถมฉันยังสังเกตุได้ว่าเขาแอบมองฉันเป็นระยะๆ... น่าขนลุกชะมัด บื๋อ... "อาบน้ำเสร็จแล้วมาหาฉันที่ห้องทำงานด้วย ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ" เสียงทุ้มเข้มของพี่อาทิตย์เอ่ยกระซิบฉันเบาๆ ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้ารัวๆ "ทำไมฉันต้องไปด้วย?" "บอกให้มาก็มา ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันจับแม่เธอไปทิ้งนอกบ้าน!" พี่อาทิตย์เอ่ยขู่ฉัน ฉันได้แต่กำช้อนส้อมในมือแน่นอย่างไม่มีทางเลือก ฉันเชื่อเลยว่าเขาเป็นคนที่พูดจริงทำจริง เพราะสีหน้าและแววตาของเขามันดูเย็นชาเอามากๆ... "ชิ๊.... เลวที่สุด!" "หึ แค่นี้ยังน้อยไปกับสิ่งที่แม่เธอและเธอทำกับครอบครัวของฉันด้วยซ้ำ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยพึมพำแต่ฉันได้ยินไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็จับใจความได้ว่าเขาเกลียดฉันและแม่ของฉันเอามากๆ "หนูอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ" ฉันเอ่ยบอกคุณพ่อกับคุณแม่ก่อนจะเดินออกไปจากห้องอาหารทันที หลังจากที่ฉันทำภารกิจของตัวเองเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ชั้งใจคิดอยู่นานแสนนานว่าจะไปหาพี่อาทิตย์ตอนนี้เลยดีไหม ใจจริงฉันก็ไม่อยากจะไปหรอก แต่คำขู่ของเขามันน่ากลัวจนฉันต้องไป... "เฮ้อ..." ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางนั่งลงบนเตียงที่แสนจะซูปเปอร์คิงไซส์และโคตรจะนุ่ม ทั้งชีวิตถ้าแม่ฉันไม่ได้แต่งงานกับเศรษฐี ฉันคงจะไม่มีวันได้ใช้ชีวิตในห้องนอนที่แสนกว้างใหญ่ มีเตียงซูปเปอร์คิงไซส์ และมีเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงแบบนี้แน่ๆ แต่ถึงจะมีครบทุกอย่าง... ฉันก็อึดอัดใจที่จะต้องอยู่ที่นี่จริงๆ อาจจะเป็นเพราะพี่ชายและน้องชายของฉันที่เกลียดฉันเข้าไส้ละมั้ง และเหมือนว่าพี่ใหญ่ของบ้านก็โคตรจะเกลียดขี้หน้าฉัน น่าดู ก๊อก ก๊อก ก๊อก เมื่อฉันตัดสินใจมาหาพี่อาทิตย์แล้วฉันก็ไม่ลังเลที่จะเคาะประตูหน้าห้องของเขาและเปิดเข้าไปทันที... พอเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาก็เห็นพี่เขานั่งอยู่ตรงโซฟาโต๊ะทำงานที่เป็นที่ประจำ "ช้าชะมัด มัวทำอะไรอยู่ว่ะ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียเล็กน้อยพลางมองฉันอย่างไม่วางตา "อาบน้ำมาค่ะ" "หึ อาบนานขนาดนี้ อยากรู้จริงๆว่าจะสะอาดแค่ไหนเชียว" พี่อาทิตย์เอ่ยก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกฉันให้เดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ ฉันได้แต่ขมวดคิ้วกับการกระดิกนิ้วของเขา "ฉันไม่ใช่หมานะที่จะมาเรียกกันแบบนี้" "เธอมันก็เหมือนหมาจรจัดนั่นแหละ เหอะ" "ถ้าจะเรียกฉันมาเพื่อดูถูกดูแคลนแค่นี้ ฉันก็จะกลับละ" "เดี๋ยว ใครสั่งให้เธอกลับ!" พี่อาทิตย์เอ่ยเสียงแข็งก่อนจะเดินมาคว้าข้อมือของฉันเอาไว้ และเขาก็ผลักตัวฉันให้นอนลงราบไปกับโต๊ะทำงานของเขา ตอนนี้ฉันกับพี่เขาอยู่ในท่าทางที่ล่อแหลมสุดๆ ใครเข้ามาเห็นต้องเข้าใจผิดกันแน่ๆ กรี๊ดดดดด "ปล่อยฉันนะ!" ฉันเอ่ยร้องเมื่อเขาจับมือฉันแนบกับโต๊ะแรงมากๆจนรู้สึกเจ็บ "ดูๆไปเธอก็น่ารักดีนะ" พี่อาทิตย์เอ่ยก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก พอมองหน้าเขาใกล้ๆแบบนี้ก็หล่อชะมัดเลย.... นัยน์ตาดุดันน่าค้นหาสุดๆ แถมเขายังดูมีซิกแพคด้วย ฉันรู้ได้ไงเหรอ? ก็เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบบนี้มันก็เห็นได้ง่ายๆนะสิ .. "ปล่อยฉัน!" "เธอเป็นน้องสาวของฉันแล้ว ต้องแทนตัวเองว่าหนู และเรียกฉันว่าพี่!" "ให้ตายยังไงฉันก็ไม่เรียกนายว่าพี่" ฉันบอกออกมาตามตรง ฉันไม่คิดจะเรียกผู้ชายบ้านนี้ที่อายุมากกว่าฉันว่าพี่เป็นเด็ดขาด เพราะพวกเขาล้วนทำตัวไม่น่าเคารพทั้งนั้น "จะเรียกไม่เรียก?" "ไม่" "ถ้าไม่เรียกฉันจูบนะ?" "เหอะ กล้าเหรอ" "หึ ดูถูกฉันเกินไปแล้วนะน้องสาว" พี่อาทิตย์กระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาสัมผัสกับริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพลงปากของฉันอย่างต้องการความหวานและยังละเลียดละเลียตามไรฟันอย่างชำนาญ ตบท้ายด้วยการดูดลิ้นและริมฝีปากจนแดงเจ่อสัมผัสได้เลยว่าเป็นจูบที่แสนจะร้อนแรง กรี๊ดดดด! นี่ฉันกำลังเสียจูบให้กับพี่ชายตัวเองเหรอ ไม่น้าาาาา ถึงจะไม่ใช่จูบแรกของฉันแล้วก็ตาม แต่พี่น้องก็ไม่ควรที่จะมาทำแบบนี้! "หึ จะเรียกไม่เรียก?" "...." "ไม่เรียกพี่ทำมากกว่านี้นะ" "ก็ได้ค่ะ พี่อาทิตย์!!!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more