7 Days : EP 7 พี่มิน
1328 Words
Episode 7
พี่มิน
"ไหนเรียกอีกทีสิ" เสียงทุ้มเข้มของพี่อาทิตย์เอ่ยพลางมองหน้าฉันราวกับว่ากำลังสนุกอยู่
"พี่อาทิตย์ ปล่อยหนูซะที" ฉันเอ่ยเสียงแข็งพลางมองมือหนาของพี่เขาที่จับข้อมือของฉันเอาไว้แน่นจนมันเป็นรอยแดงเถือก ผู้ชายอะไรแก่แล้วยังแรงเยอะ
"ทำไมต้องปล่อยด้วย?"
"หนูเจ็บค่ะ"
"ปล่อยก็โง่สิวะ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยก่อนจะไซร้คอของฉันก่อนที่จะกัดและดูดแรงๆจนฉันรู้สึกเจ็บ และตอนนี้มันคงจะเป็นรอยแดงแน่ๆ ฉันไม่โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่าพี่เขาจะทำอะไรหรอกนะ แต่มาทำแบบนี้กับน้องสาวตัวเองไม่รู้สึกว่ามันผิดศีลธรรมมั่งรึไง!?
"พี่คิดจะทำเรื่องแบบนี้กับน้องสาวตัวเองจริงๆเหรอห๊ะ!!!"
"แล้วจะทำไม? เธอไม่ใช่สายเลือดเดียวกันสักหน่อย" พี่อาทิตย์ยักไหล่เบาๆก่อนจะค่อยๆใช้จมูกสูดดมตามร่างกายของฉัน
"หอมชะมัด"
"พี่ปล่อยหนูเถอะนะ อย่าทำอะไรหนูเลย" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารดุจลูกแกะน้อยที่ต้องการมีชีวิตรอดจากหมาป่าอันตราย ฮือๆ แต่มันเหมือนจะไม่ได้ผล พี่อาทิตย์ไม่ฟังฉันเลย แถมเขายังออกแรงกดขาฉันไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อนอีกต่างหาก
"เธอยังซิงอยู่รึเปล่า?" พี่อาทิตย์เอ่ยถามพลางมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"ไม่! หนูไม่ซิงแล้ว!" ฉันรีบปฏิเสธทันทีอย่างรวดเร็ว ถ้าขืนตอบตามความจริงมีหวังโดนพรากความบริสุทธิ์ไปแบบโดยที่ไม่ได้ยินยอมแน่ๆ ฮือๆ ฉันยังไม่อยากมีฝันอันเร็วร้ายในตอนนี้ ใครก็ได้ช่วยไอริชด้วย
"ไม่ซิงก็ดีสิ จะได้สอดสดๆได้ หึ"
"หนูเป็นน้องสาวพี่ จะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ!" ฉันออกแรงดิ้น แต่มันก็สูญป่าวพี่อาทิตย์มีแรงเยอะกว่าฉันมากๆและเขาก็คอยดึงดันฉันให้นอนราบอยู่บนโต๊ะ
"ฉันอยากทำ เธอห้ามฉันไม่ได้หรอกยัยน้องสาว"
ปัง!!!
จู่ๆเสียงเปิดประตูอย่างแรงสนั่นก็ดังขึ้น ทำให้ฉันกับพี่อาทิตย์ถึงกับหันไปมองด้วยความตกใจว่าใครเป็นคนเปิดเข้ามา แถมคนที่เปิดเข้ามาดูจะมีสีหน้าโกรธจัดเอาเสียด้วยสิ
"คิดจะเก็บไว้กินคนเดียวเหรอ" เสียงทุ้มเข้มของพี่มินเอ่ยดังขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆฉันกับพี่อาทิตย์ที่กำลังอยู่ในท่าล่อแหลมสุดๆ
"ใครสั่งให้มึงเสือกเปิดประตูเข้ามา" พี่อาทิตย์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสียก่อนจะใช้มือหนาบีบกรามฉันจนรู้สึกเจ็บ
"โอ๊ยยย! ปล่อยหนูนะ"
"พี่รู้ป่ะว่าผู้หญิงเขาไม่ชอบความเจ็บปวดกัน" พี่มินเอ่ยขึ้นพลางมองฉันเเว๊บหนึ่ง สายตาเขาที่มองฉันเหมือนกับว่าจะพยายามช่วยฉัน หรือฉันคิดไปเองอ่ะ? คนบ้านนี้เชื่อใจไม่ค่อยจะได้ด้วยสิ
"ไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกูให้มันมาก" พี่อาทิตย์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสียก่อนจะใช้มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนลายชินจังของฉัน
กรี๊ดดดดด นี่ฉันจะให้เขาโป๊ต่อหน้าผู้ชายถึงสองคนเหรอ จะบ้าตาย!
"พี่มินช่วยหนูด้วยยยย " ฉันเอ่ยร้องพลางมองพี่มินด้วยแววตาที่อ้อนวอนสุดๆ ตอนนี้พี่เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่สามารถช่วยให้ฉันรอดพ้นจากพี่อาทิตย์ พี่เขาจะทำมิดีมิร้ายฉันแล้วอ่ะคุณขา
"แต่พี่เรียกยัยน้องสาวของพวกเรามากินคนเดียวแบบนี้ มันไม่ยุติธรรมเลยน้า" พี่มินเอ่ยขึ้นพลางยักไหล่เล็กน้อย ถึงคำพูดของพี่เขาดูจะไม่ค่อยช่วยฉันสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ยืดระยะเวลาให้พี่อาทิตย์ไม่ทำอะไรฉันมากไปกว่าปลดกระดุมเสื้อ!
"กูบอกแล้วไงว่ากูต้องได้เอายัยนี่ก่อนคนแรก!"
"โถ่พี่ แต่นี่มันน้องเรานะ"
"มึงก็อยากได้ยัยนี่เหมือนกันไม่ใช่รึไง"
"ผมพูดตอนไหน ไม่เห็นจะอยากได้สักหน่อย หน้าตาก็ไม่ได้น่ารักอะไรขนาดนั้นด้วย เข้าขั้นขี่เหร่เลยดีกว่า" พี่มินเอ่ยขึ้นอย่างปากเสีย กล้าพูดนะว่าฉันขี้เหร่ หน้าตาฉันออกจะสวย และฉันก็โคตรจะมั่นหน้าเลยว่าพี่ชายและน้องชายบ้านนี้ต้องหลงเสน่ห์ของฉันทุกคนแน่ๆ! (หลงตัวเองสุดๆวินาทีนี้)
"มึงออกไปจากห้องกูได้ละ ไม่ต้องมาพูดมาก เดี๋ยวไม่ได้เอาพอดี"
"ไม่อ่ะ ผมไม่ไป ผมไม่อยากให้พี่ทำอะไรน้องสาวที่สุดแสนจะน่ารักของเราแบบนี้หรอกนะ" พี่มินกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันและผลักพี่อาทิตย์ที่คร่อมฉันอยู่ให้ออกไป วินาทีนั้นพี่มินรีบจับตัวฉันให้ลุกขึ้นและดึงมือฉันให้วิ่งตามเขาออกไปจากห้อง
"ไอ้เชี่ยมิน!" พี่อาทิตย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โกรธๆ แถมฉันยังเผลอไปสบตากับพี่เขาอีกด้วย น่ากลัว... น่ากลัวจริงๆ!
"แฮ่กๆ พี่พาหนูวิ่งมาที่ไหนเนี่ย" ฉันถึงกับหายใจหอบถี่เมื่อออกแรงวิ่งตามพี่มินมาไกลแสนไกล และตอนนี้ก็อยู่ตรงส่วนไหนก็บ้านแล้วก็ไม่รู้ ที่รู้ๆอยู่ตรงสวนที่มีดอกไม้เยอะแยะและมีไฟประดับริมทางอย่างสวยงาม
"ไม่รู้สิ... แต่พี่อาทิตย์ไม่น่าจะตามมาหรอก"
"ขอบคุณนะที่ช่วยหนูไว้"
"หือ? ใครช่วยเธอกัน" พี่มินมองหน้าฉันเล็กน้อยก่อนจะจับตัวฉันเข้ามากอดไว้แน่น
"พะ...พี่ปล่อยหนูนะ อย่ามากอด!" ฉันออกแรงดิ้นทันที แต่แรงพี่มินเหนือกว่า เขากอดฉันไว้แน่นจนฉันไม่สามารถขยับตัวได้
"ถ้าเธอโดนพี่อาทิตย์แย่งไปกินก่อน ฉันก็อดเปิดซิงเธออ่ะดิ"
"!!!!!?" ฉันถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเจอประโยคนี้... พี่มินไม่ได้คิดจะช่วยฉัน แต่เขาคิดจะทำเหมือบกับที่พี่อาทิตย์ทำกับฉัน
"อะ...อื้อ อ่อยยยย!" ฉันร้องออกมาเมื่อจู่ๆพี่มินก็จับใบหน้าของฉันและเขาก็ประกบจูบอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนของเขาสอดใส่เข้ามาในริมฝีปากของฉันอย่างดุดันและร้อนแรง แต่เต็มไปด้วยความละมุนที่แตกต่างจากสัมผัสของพี่อาทิตย์
"จูบของฉันดีกว่าพี่อาทิตย์ใช่ป่ะ" พี่มินยิ้มกว้างด้วยท่าทีที่ขี้เล่นหลังจากที่ผละจูบออก ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ไม่ใช่ใจเต้นรัวแบบนั้น แต่มันเต็มไปด้วยความกลัว!
"แย่ที่สุด! ฉันนึกว่านายจะช่วยฉัน แต่นายกลับมาทำแบบนี้ได้" ฉันบอกออกมาอย่างหัวเสีย คิดผิดจริงๆที่คิดว่าคนอย่างเขาจะช่วยชีวิตฉันไว้ แต่ที่ไหนได้หนีเสือปะจรเข้ชัดๆ
"ฉันไม่มีวันช่วยคนอย่างเธอหรอก ยัยผู้หญิงเพศยา!"
"กรี๊ดดดดด นายจะทำอะไร อย่านะ!!!" ฉันร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังเมื่อจู่ๆมือหนาของพี่มินล้วงเข้ามาในชุดชั้นในของฉัน เขาจับหน้าอกของฉันพร้อมกับบีบเค้นอย่างแรง
"เอาท์ดอร์แบบนี้โคตรได้อารมณ์ว่ะแม่ง!" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยก่อนจะค่อยๆใช้มือหนาอีกข้างที่วางอยู่ถกกางเกงฉันลง ฉันถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจก่อนจะตะโกนร้องออกมาสุดเสียงเพื่อจะขอความช่วยเหลือจากใครสักคน...
"ปล่อยฉันนะ ม่ายยยยยยย!!!!!"
- Writer
