บทที่ 9 ง้อ
1121 Words
ความไม่สบายใจที่มีมาหลายวันวันนี้มันต้องหมดไป ภามเลือกที่จะกลับมาที่คอนโดเร็วกว่าทุกวัน พอมาถึงเขาก็เห็นว่าหญิงสาวกำลังว่ายน้ำอยู่ในสระ เธอสวมชุดว่ายน้ำสีแดงตัวจิ๋วมีลายสวยงาม แน่นอนว่าเธอตั้งใจเรียนว่ายน้ำจนทำให้เธอสามารถดำผุดดำว่ายอย่างกับปลาและไม่กลัวระดับน้ำที่ลึกเหมือนเมื่อก่อน แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หญิงสาวจมลงไปใต้น้ำโดยไม่ทราบสาเหตุ เขารีบกระโดดลงไปช่วยหญิงสาวทันที
“แค่กๆ” หญิงสาวสำลักน้ำเข้าไปเล็กน้อยดีที่ชายหนุ่มมาช่วยเอาไว้ได้ทันเวลา
“เป็นไรไหมกระท้อน” หญิงสาวส่ายหัวไปมาเบาๆ
“อย่าบอกนะว่าเป็นตะคริว”
“อะ อืม” ชายหนุ่มค่อยๆประคองหญิงสาวพาไปนั่งที่เก้าอี้นวมริมสระอย่างระมัดระวัง
“ว่าแล้ว นี่ถ้าภามไม่กลับมาจะเป็นยังไงเนี่ย” เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าเหตุการณ์มันจะเลวร้ายขนาดไหนถ้าเขามาไม่ทัน
“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ” เธอบอกออกไปเสียงเบา จากนั้นก็ต้องตาโตเมื่อเขาจะทำบางอย่างกับเธอ
“จะทำอะไรน่ะ” ชายหนุ่มไม่ได้ตอบกลับอะไรแต่เลือกที่จะนั่งลงกับพื้นและนวดเท้าของหญิงสาวอยู่อย่างนั้น เธอมองเขาด้วยแววตาซาบซึ้งไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ให้เธอ
“ดีขึ้นบ้างไหม” ชายหนุ่มถามออกไปน้ำเสียงอบอุ่น เขาเป็นห่วงเธอมาก
“อืม ดีมากเลย”
“ต้องระวังให้มากกว่านี้นะรู้ไหม น้ำน่ะมีทั้งประโยชน์มีทั้งโทษ”
“รู้แล้วค่ะคุณพ่อ ไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้เหมือนกันถ้าภามกลับมาไม่ทันกระท้อนก็คงจะแย่แน่ๆเลย”
“ใช่ไหมล่ะ”
“ว่าแต่ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะ ปกตินี่ยังไม่เลิกงานไม่ใช่หรอ”
“มาง้อ หายงอนยัง” เขาตอบกลับยิ้มๆ
“งอนอะไรไม่ได้งอนสักหน่อย” หญิงสาวแสร้งมองไปทางอื่นไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม
“เรามาดีกันเหมือนเดิมเถอะนะรู้ไหมว่าภามอึดอัดแค่ไหนที่เราคุยกันน้อยลง มันทำให้ภามเครียด” เขาบอกออกไปตรงๆ
“กระท้อนก็เหมือนกัน กระท้อนก็อึดอัด”
“เพราะฉะนั้นเรามาดีกันนะ” ชายหนุ่มยื่ลนนิ้วก้อยไปตรงหน้า
“ก็ได้” หญิงสาวยื่นมือออกไปเกี่ยวก้อยกับชายหนุ่ม จากนั้นทั้งสองคนก็ยิ้มออกมาเต็มใบหน้า รู้สึกดีกว่าหลายวันที่ผ่านมาตั้งเยอะ เธอกับเขาไม่น่าที่จะต้องมึนตึงกันตั้งแต่แรกเลย เธอผละออกไปอาบน้ำแต่งตัว ตกกลางคืนก็มานั่งที่ห้องนั่งเล่นเพราะยังไม่ง่วงนอน
“ตอนนี้หายหรือยัง”
“หายตั้งนานแล้วล่ะ”
“แล้วทำไมยังไม่นอน”
“คิดอะไรไปเรื่อยน่ะ”
“คิดอะไรบอกภามได้ไหม”
“แอบคิดถึงผลน่ะ อยากรู้เหมือนกันว่าจะท้องไหม”
“ภามก็ลุ้น”
“แน่ล่ะสิก็ภามอยากมีลูก”
“แล้วกระท้อนไม่อยากมีหรอ”
“ไม่อยากมีหรอก”
“อะ อ้าว”
“ฟังให้จบก่อนสิ กระท้อนไม่อยากมีหรอกถ้ายังดูแลตัวเองกับแม่ให้ดีไม่ได้ กระท้อนไม่อยากให้ลูกของกระท้อนต้องมาลำบากด้วยกันน่ะ” ชีวิตจริงก็แบบนี้แหละ เธอคิดว่าปัจจุบัน ผู้หญิงคิดไปทางเดียวกันทั้งนั้นแค่จะเอาตัวเองให้รอดยังยากเลยในสถานการณ์ปัจจจุบัน
“ภามเลี้ยงไม่ลำบากหรอก”
“เราสองคนต่างกันไง ภามเกิดมาในครอบครับที่เพียบพร้อมการมีสมาชิกใหม่คือเรื่องน่ายินดี ต่างจากอีกหลายครอบครัวที่ยากจนนั่นล่ะปัญหา”
“อย่าคิดมากเลยนะ คืนนี้นอนก่อนไหมภามไม่อยากให้กระท้อนนอนดึก ให้เล่านิทานก่อนนอนไหมล่ะ”
“ฮ่าๆ กระท้อนไม่ใช่เด็กนะ ภามนั่นแหละไปนอนตัวเองต้องไปทำงานแต่เช้า”
“ไปแล้วก็ได้ ฝันดีนะ”
“อืม ฝันดี”
หลายวันต่อมาเมื่อถึงระยะเวลาไปตรวจอีกครั้งชายหนุ่มก็พาหญิงสาวมาตามนัด วันนี้คนไข้ไม่เยอะมาถึงก็เข้าห้องตรวจได้เลย
“สวัสดีค่ะคุณกระท้อน สบายดีนะภาม”
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”
“ภามสบายดี”
“ตื่นเต้นจังเลยค่ะ”
“ลินเองก็ตื่นเต้นค่ะ เรามาลุ้นไปด้วยกันนะคะว่าเบบี้จะมาหรือยัง”
“ค่ะ”
‘ว้าว มีการปฏิสนธิแล้วค่ะ”
“มะ หมายความว่า...”
“ใช่แล้วค่ะคุณกระท้อนกำลังตั้งครรภ์แล้วนะคะ”
“จริงหรือเปล่าลิน” ภามถามกลับตาโตด้วยความดีใจ เขาจะไม่ถูกมารดาตัดออกจากกองมรดกแล้วสินะ
“จริงสิภาม ดีใจด้วยนะ แต่จะว่าไปภามกับกระท้อนแข็งแรงขนาดนี้ก็ไม่แปลกที่จะปฏิสนธิทันที”
“เย้ๆ เก่งมากเลยกระท้อน” ด้วยความดีใจเขาเลยรวบตัวหญิงสาวมาไว้ในอ้อมกอด
“แหนะไหนว่าอุ้มบุญเฉยๆไงมีซัมติงกันแน่ๆเลยเนี่ย” คุณหมอสาวแอบแซว เธออยากให้ทั้งสองคนคบกันจริงๆแต่ก็ได้แต่แอบเชียร์อยู่ห่างๆ
“บะ บ้า”
“ดูสิคุณกระท้อนแก้มแดงหมดแล้ว”
“อย่าแซวกันสิคะ” กระท้อนยกมือกุมหน้าท้องแบนราบของตัวเองอย่างกับได้รับพรวิเศษ เอไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้ตั้งครรภ์ แค่คิดว่าพอคลอดลูกแล้วต้องจากลูกไปเธอก็รู้สึกใจหาย เธอไม่รู้ว่าเวลานั้นจะทำใจยกลูกให้ภรัณยูได้หรือไม่
“ภามต้องดูแลคุณกระท้อนดีๆนะรู้ไหม”
“รู้สิ ภามจะดูแลกระท้อนอย่างดีเลย”
“ลินขอให้ทุกอย่างราบรื่นนะ”
“ขอบใจลินมากนะ ภามคิดไม่ผิดจริงๆที่มาปรึกษาลิน”
“ลินยินดีให้คำปรึกษาตลอดนะ มีเบอร์แล้วเนาะลินขอไลน์คุณกระท้อนบ้างสิคะ”
“ได้เลยค่ะ มีอะไรกระท้อนขออนุญาตปรึกษานะคะ” กระท้อนบอกออกไปด้วยความเกรงใจ
“ยินดีเลยค่ะ ในท้องของคุณกระท้อนก็หลานของลินนี่คะ”
"จริงด้วยค่ะ ฮ่าๆ" เรื่องน่ายินดีแบบนี้สร้างรอยยิ้มให้กับทุกคนจริงๆ เธอจะขอใช้ระยะเวลาต่อจากนี้จนกว่าลูกจะคลอดให้คุ้มค่าที่สุดเธอจะได้ไม่ต้องมาเสียใจว่าทำไมไม่ทำเมื่อวานให้ดีที่สุด เขาดีใจมากที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์ซึ่งนั่นก็ไม่ต่างจากเธอที่รู้ว่ามีอีกหนึ่งหัวใจกำลังเต้นอยู่ในร่างกายของเธอ
- Writer
