“วันนี้คุณหนูดูอารมณ์ดีจังเลยนะครับ” เกรียงไกรเลขาหนุ่มเอ่ยทักผู้เป็นนายที่วันนี้ดูร่าเริงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
ทุกเช้าเขามักจะเห็นคุณหนูของเขาทำหน้าเขร่งขรึมและเป็นจริงเป็นจังกับงานเสมอๆ แต่วันนี้คุณหนูของเขาคงไม่ทันได้รู้ตัวว่าตัวเองอมยิ้มให้กับกองเอกสารตรงหน้ามานับสิบครั้งได้แล้ว คงจะมีเรื่องอะไรดีๆ เกิดขึ้นในวันนี้เป็นแน่
หางตายาวของผู้ที่ถูกเอ่ยถึงสบัดขึ้นมามองหน้าเลขาหนุ่มผู้ภักดีจนเขาต้องรีบก้มหน้างุดอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว เขารู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรพูดเพราะจะทำให้บรรยากาศเสียหมด แต่ก็อดไม่ได้เลยที่จะเอ่ยออกมา คุณหนูของเขายิ้มครั้งสุดท้ายแบบเหม่อลอยก็เมื่อหลายปีผ่านมาแล้ว จะไม่ให้เขาดีใจเลยก็กระไรอยู่
“ขออภัย...”
“ฉันดูออกง่ายขนาดนี้เชียวหรือ?”
“อา...อะไรนะครับ”
“ฉันหมายถึงว่า...วันนี้ฉันดูอารมณ์ดีใช่ไหม?” เธอว่าก่อนจะผินหน้าหนีลงไปบนกองเอกสารอีกครั้
