กลับถึงเรือนกู้เฉียวจิงก็บอกอี้เหมยว่าต้องการอาบน้ำพร้อมสั่งคน มื้อเย็นนี้นางจะไปทานมื้อเย็นที่เรือนกู้ซวิน
ภาพมารดาแต่งกายอย่างประณีตงดงามด้วยชุดผ้าไหมสีฟ้าครามปักขอบด้วยดิ้นเงินพลิ้วไหว ปักปิ่นหยกดูสง่างาม กลิ่นอายเฉียบคมกว่ายามดั่งผู้ฝึกวรยุทธ์ กู้ซวินรู้สึกว่าวันนี้มารดาไม่เหมือนเดิม
กู้เฉียวจิงตักเนื้อเป็ดตุ๋นที่นางสั่งให้ครัวทำให้เป็นพิเศษ ใส่จานบุตรชายแล้วพูดขึ้น “เมื่อก่อนแม่เห็นว่าเจ้าอยากทานมาก เจ้าลองทานดูสิ ใช่รสชาติที่ซวินต้องการหรือไม่”
เด็กหนุ่มรีบคีบเนื้อเป็ดเข้าปากทันที “อร่อยมากขอรับท่านแม่...ข้าชอบยิ่งนัก”
“ชอบก็ต้องทานเยอะ ๆ”
กลิ่นอายรอบกายสองแม่ลูกเต็มไปด้วยความสุขและอบอุ่น กู้เฉียวจิงสอบถามเรื่องเรียนบุตรชาย ได้ยินว่าเขาได้รับคำชมจากอาจารย์อยู่บ่อยครั้งก็ทำให้นางรู้สึกอิ่มเอมยิ่งนัก การมีบุตรมันเป็นแบบนี้เอง
“เมื่อเช้านี้...ท่านพ่อมาหาข้าด้วยขอรับท่านแม่” ก
