กู้เฉียวจิงดื่มกับหลีเซียวหยวนจนดึก จึงเลือกค้างคืนที่หอสุราที่ชั้นสามจัดทำเป็นโรงเตี้ยมไว้บริการ และถึงแม้ภายในใจจะคาดเดาเจตนาที่แฝงของหลีเซียวหยวน
นางไม่ใส่ใจ
นับว่านางตัดสินใจไม่ผิด ยามเช้าอรุ่ณที่ตื่นขึ้นมาพบกับกลิ่นอายธรรมชาติ เมื่อมองไปเบื้องหน้าเห็นภูเขาที่สูงเสียดฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยไปหมอกและก้อนเมฆกำลังลอยอ้อยอิ่ง ใต้แผ่นฟ้าสุดลูกหูลูกตางดงามดั่งสรวงสวรรค์ นางยกชาจิบเบา ๆ หลับตาพริ้มคล้ายกำลังรับพลังงานจากฟ้าดิน
นางได้ยินเสียงกระซิบบางอย่างจึงลืมตาขึ้น เอ่ยถาม
“มีอะไร”
ซูซู ก้าวเดินเข้ามาน้อมกายยื่นจดหมายออกไป
“นายหญิง นายน้อยส่งจดหมายมาเจ้าค่ะ” กู้เฉียวจิงยื่นมือมารับพร้อมเปิดอ่านทันที
พอกวาดตามองรอบหนึ่ง นางก็รู้ทันทีว่ามีเพียงคำขึ้นต้นและลงท้ายที่เป็นลายมือของกู้ซวิน ส่วนเนื้อหาในจดหมายคงจะให้ชิงชิงเป็นผู้เขียนแทน สายไออุ่นวาบเลื่อนจากปลายนิ้วมือที่สัมผัสจดหมายไล่มาถ
